Είχα πρωτομιλήσει μαζί του πριν από πέντε χρόνια όταν ήταν στην Ολλανδία. Στο μεταξύ ο συνθέτης Κορνήλιος Σελαμσής επέστρεψε στην Ελλάδα και στο διάστημα αυτό έχει ντύσει με μουσική πολλά καλλιτεχνικά πράγματα, ανάμεσά τους πολλές θεατρικές παραστάσεις. «Εχω κάνει περίπου 30 θέατρα, ένα συμφωνικό έργο, μία όπερα… Δεν έχω σταματήσει».
Τον έχω δει σε πρόβες, τον έχω συναντήσει ως θεατή, τον έχω τρακάρει, παλαιότερα, στη λαϊκή της Καλλιδρομίου. Πάντα είναι προσηνής, χαρούμενος, εγκάρδιος. Από πέρυσι είναι πιο δίπλα από δίπλα στον Θωμά Μοσχόπουλο και στο νέο ξεκίνημα του θεάτρου «Πόρτα». Και σκέφτηκε και κάτι ακόμα: όχι μόνο να υπογράφει τη μουσική που συνοδεύει τα θεατρικά έργα, αλλά να βάλει και μουσικές βραδιές στο θέατρο. Ετσι ξεκίνησαν πέρυσι οι «Τρίτες παράλληλες» που συνεχίζονται και φέτος, αρχίζοντας από την ερχόμενη Τρίτη 27 Οκτωβρίου.
«Οταν ξεκίνησε ο επανασχεδιασμός της νέας φάσης του θεάτρου “Πόρτα”, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ήθελε να έχει κοντά του μερικούς στενούς του συνεργάτες, ως συμβούλους. Ετσι μου είπε: “Σκέφτεσαι να κάνουμε κάτι με τη μουσική στο θέατρο;”. Επειδή εγώ δεν είμαι καθαρόαιμος συνθέτης θεάτρου, αλλά προέρχομαι από την πρωτοπορία και τη σύγχρονη κλασική μουσική, κι αυτό δεν γίνεται στην Ελλάδα ή γίνεται μ’ έναν τρόπο ακαδημαϊκό, στείρο και πεθαμένο, είχα ανάγκη να παρουσιάσω αυτό που γνωρίζω μ’ έναν τρόπο σύγχρονο, δημιουργικό. Οι σύγχρονοι μουσικοί συνθέτες είναι πιο κοντά στη φιλοσοφία και την ποίηση παρά στην επικοινωνία και στο προϊόν. Αρχίσαμε να το συζητάμε με τον Θωμά, και κάπου έπεσε η ιδέα για μια εβδομαδιαία συναυλία ώστε να λειτουργήσει σαν συνήθεια. Ετσι έγιναν οι μουσικές Τρίτες. Πέρυσι ήταν 27-28 συναυλίες», μου λέει. Οσο για τον τίτλο, «Τρίτες παράλληλες», είναι και μουσικός όρος και χρονικός.
Μου περιγράφει έναν ρυθμό δουλειάς ξέφρενο. Τον ρωτάω αν του αρέσει. Είναι αφοπλιστικά ειλικρινής: «Οχι δεν μου αρέσει καθόλου, αλλά είμαι τρομερά εθισμένος σ’ αυτό. Δεν είναι εύκολο να πάρω απόσταση απ’ αυτό που συμβαίνει, δεν ξέρω ακόμα να λέω “όχι” για να μπορέσω ν’ απομονωθώ και να πω ότι θα ζήσω με λιγότερα χρήματα ή με καθόλου χρήματα». Είναι επαρκή τα χρήματα που κερδίζει μ’ αυτούς τους ρυθμούς δουλειάς; Και πάλι είναι ειλικρινέστατος: «Χρωστάω παντού διαρκώς και δεν φταίω εγώ γι’ αυτό. Δεν πληρωνόμαστε ποτέ ή πληρωνόμαστε ύστερα από μήνες σε αρκετές δουλειές. Από την άλλη, στο “Πόρτα” έχουμε να δούμε πόσοι άνθρωποι θα έρθουν και αν θα έρθουν. Οπότε κυνηγάω κάποιες συνεργασίες με οργανισμούς και φορείς που πληρώνουν…». Και ομολογεί και πάλι ότι είναι τρομερά ερασιτέχνης στον τομέα της επικοινωνίας και της προβολής. «Δεν ήξερα πώς γίνεται η καλλιτεχνική διοίκηση ούτε η επικοινωνία. Παρατηρούσα βέβαια πολύ προσεκτικά, όταν ζούσα στην Ολλανδία, τι με έλκυε».
Πώς πήγε το περυσινό πρώτο εγχείρημα; «Δεν πήγαν όλα καλά και δεν αφορά κάποια συγκεκριμένα είδη μουσικής. Κάποια, στο ίδιο είδος μουσικής, πήγαιναν συμπαθητικά και άλλα δεν πήγαιναν. Αυτά που αντλούσαν από τον χώρο του θεάτρου ή της ψυχαγωγίας πήγαιναν ντε φάκτο πολύ καλά. Δεν υπήρχε τρόπος να μεταβάλω τίποτα, παρά μόνο να εμπλέκω περισσότερους ανθρώπους από διαφορετικούς χώρους που φέρνουν μαζί το κοινό τους».
Τι ακριβώς θυμάται από την περυσινή πρώτη εμπειρία με το κοινό; «Θυμάμαι πέντε κυρίες, που μου είπαν ότι έχουμε έρθει σε 7 Τρίτες. Γύρισα σπίτι μου εξαιρετικά ευτυχισμένος. Και ήρθαν σε πολύ πολύ διαφορετικά πράγματα. Είναι μια ελάχιστη κλίμακα στο σύνολο του πληθυσμού, αλλά είναι κάτι».
Από τις 27 Οκτωβρίου ώς 24 Μαΐου, κάθε Τρίτη στο θέατρο «Πόρτα» θα φιλοξενούνται πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής, πολλά σχήματα, νεότεροι και παλαιότεροι καλλιτέχνες, αυτοσχεδιασμοί, συμπράξεις, συνεργασίες. Με άξονα τη μουσική πάντα και με κατεύθυνση όπου αυτή μας ταξιδεύει. Στις 27/10 οι «Τρίτες παράλληλες» ξεκινούν με τις «Μοντέρνες Κυκλάδες», μια οπτικοακουστική συναυλία.