Τι έπαθε η Αθήνα και μέσα στην κρίση ανεβάζει το ένα μιούζικαλ μετά το άλλο; «Η κρίση θέλει θέαμα», απαντούν κάποιοι. «Η νέα γενιά έχει τα απαραίτητα εφόδια», υποστηρίζουν άλλοι. «Ο κόσμος έχει ανάγκη τα μεγάλα θεάματα. Oταν νιώθεις πίεση, ζητάς κάτι εντυπωσιακό. Το μιούζικαλ συνδυάζει τον χορό, την υποκριτική και τη μουσική. Αλλά δεν αρκεί», λέει με σιγουριά η σκηνοθέτις και μουσικός Θέμις Μαρσέλλου, η οποία δεν έχει μόνο πάθος με το είδος αλλά και εμπειρία. Στα 26 χρόνια που βρίσκεται στον χώρο έχει σκηνοθετήσει οκτώ από τα μεγαλύτερα ανεβάσματα, αναζητώντας πάντα τον ενθουσιασμό που της προκαλούσαν μικρή τα μιούζικαλ και αυτό ακριβώς θέλει να μεταφέρει στο κοινό.
Δεν αρκεί η ακριβή παραγωγή
Τώρα είναι υπεύθυνη για την «Οικογένεια Ανταμς», που παίζεται στο θέατρο Βέμπο, όμως έχει πίσω της παραστάσεις όπως η «Μελωδία της ευτυχίας», το «Αnnie», το «Fame», το «Rent»… Μπορεί λοιπόν να εξηγήσει τι είναι αυτό που παρακινεί τους παραγωγούς και προσελκύει το κοινό. «Δεν αρκεί μια ακριβή παραγωγή. Είναι ένα εμπορικό θέαμα μάζας, στο οποίο ο κόσμος επιλέγει κι εδώ την καλή παράσταση. Δεν παύει να είναι ένα είδος θεάτρου το οποίο έχει σαν φόρμα το αρχαίο δράμα. Εκεί έχουμε τα χορικά και τα επεισόδια, εδώ έχουμε το τραγούδι, την πρόζα και τον χορό». Οι προϋποθέσεις για μια καλή παράσταση είναι: ωραίο κείμενο με έξυπνη υπόθεση, μουσική, τραγούδια και βέβαια κατάλληλους συντελεστές. «Παλιότερα δεν υπήρχε πιάτσα στο μιούζικαλ, άρα δεν υπήρχε και ανάγκη προετοιμασίας, λόγος για εκπαίδευση.
Οποιος τύχαινε να τραγουδά και να χορεύει πήγαινε στις οντισιόν. Ευτυχώς η εικόνα άλλαξε και, παρότι δεν έχουμε σχολές που να εστιάζουν στο είδος, έχουμε πια καλούς μιούζικαλ περφόρμερ, άρα κίνητρο».
Κόμικς, αρχικά
Η «Οικογένεια Ανταμς» των Marshall Brickman, Rick Elice και Andrew Lippa που παρουσιάζεται στο θέατρο Βέμπο από τους Αντώνη Καφετζόπουλο, Μαρία Σολωμού, Κωνσταντίνο Καζάκο, Ευαγγελία Μουμούρη, την τραγουδίστρια Demy κ.ά., ξεκίνησε σαν κόμικς στην Αμερική, συνέχισε ως τηλεοπτική σειρά, ακολούθησαν δύο επιτυχημένες ταινίες και αργότερα έγινε μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ. «Μια τρελή μαύρη κωμωδία, όπου μέσα από τα σκοτεινά στοιχεία συναντάς τη χαρά». Η ίδια υπογράφει τη σκηνοθεσία, την απόδοση του κειμένου και των στίχων.
Με μιούζικαλ επιμένει και το Πάνθεον, που μετά το «Nine» ανεβάζει στις 19 του μηνός το διάσημο «Βίκτορ Βικτόρια». Παρίσι, ατμόσφαιρα μεσοπολέμου, με ηρωίδα τη Βικτόρια Γκραντ, μια σοπράνο με οικονομικά προβλήματα η οποία, προκειμένου να βρει δουλειά ως τραγουδίστρια, αναγκάζεται να μεταμορφωθεί σε άνδρα, ύστερα από υπόδειξη του ιμπρεσάριου Τόντι.
Αγαπήσαμε την ταινία με την Τζούλι Αντριους το 1982, αλλά το ευρύ ελληνικό κοινό έμαθε το μιούζικαλ από την παράσταση της Αλίκης Βουγιουκλάκη με τον Βλάση Μπονάτσο και τον Ηλία Λογοθέτη.
Νοσταλγία, κέφι
Στη νέα απόδοση κειμένου και στίχων, που ανέλαβε η Μυρτώ Κοντοβά, πρωταγωνίστρια είναι η Εβελίνα Παπούλια με συμπρωταγωνιστές τους Γιάννη Ζουγανέλη, Γιάννη Στάνκογλου και Θεοδώρα Τζήμου.
«Στο ελληνικό κοινό αρέσουν πολύ τα μιούζικαλ, γενικά οι μουσικές παραστάσεις που εστιάζουν στη νοσταλγία, στο κέφι, σε όσα μπορούν να αποσπάσουν, τον θεατή από το ζοφερό κλίμα», έλεγε πρόσφατα στην «Κ» ο Απόλλων Παπαθεοχάρης, ο οποίος δοκιμάζεται για δεύτερη φορά μετά τον «Ηρακλή» στη σκηνοθεσία.
Υπερθέαμα υπόσχεται και το Badminton, στο οποίο ανεβαίνει τον Μάρτιο το «Sweet Charity». Πρωτοπαρουσιάστηκε το 1965 στο Palace Theater για 608 παραστάσεις συγκεντρώνοντας εννέα υποψηφιότητες για Tony, από τις οποίες απέσπασε το Tony καλύτερης χορογραφίας, καθώς και το Outer Critics Circle Award για την καλύτερη παράσταση. Αφηγείται τις ερωτικές περιπέτειες της καλοκάγαθης «taxi girl» Τσάριτι (έτσι ονόμαζαν στην Αμερική τις κοπέλες που προσλάμβαναν οι άνδρες-θαμώνες των κλαμπ για να τους συνοδέψουν σε ένα χορό) με ξεκαρδιστικό ύφος και ρομαντική διάθεση. Το κείμενο της παράστασης είναι γραμμένο από τον Νιλ Σάιμον με βάση τις «Νύχτες της Καμπίρια» του Φελίνι.
Στην Ελλάδα ανέβηκε από την Αλίκη Βουγιουκλάκη κι έπειτα τη Σμαρούλα Γιούλη. Τώρα την Τσάριτι αναλαμβάνει η Σμαράγδα Καρύδη στο κείμενο που απέδωσαν ο Γιώργος Καπουτζίδης με τον Σταμάτη Πατρώνη σε στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου.
Οσο για τη σκηνοθεσία και την αναβίωση της θρυλικής χορογραφίας του Φος αναλαμβάνει ο, τιμημένος με βραβείο Tony, Τσετ Ουόκερ.