Μια αλληγορική κριτική ιστορία πάνω στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και τις στερεοτυπικές αντιδράσεις προς τους «ξένους», είτε αυτοί είναι μετανάστες, ομοφυλόφιλοι ή απλά διαφορετικοί από το σύνολο, διηγείται ο Καταλανός θεατρικός συγγραφέας Σέρτζι Μπελμπέλ, στην παράσταση «Ξένοι» που σκηνοθετεί ο Νίκος Μαστοράκης στο Εθνικό Θέατρο. Η ιστορία εκτυλίσσεται παράλληλα στη δεκαετία του ’60 και στη σύγχρονη εποχή με άξονα δύο γειτονικά διαμερίσματα. Στο ένα κατοικεί μια μεσοαστική, μητριαρχική, οικογένεια στο μεταίχμιο της διάλυσης και στο άλλο –το οποίο δεν βλέπουμε ποτέ– οι «ενοχλητικοί» μετανάστες που ήρθαν να ταράξουν την ηρεμία τους. Πριν πεθάνει η Μητέρα προσπαθεί να «κλείσει λογαριασμούς» ώστε η Κόρη να κάνει έναν καλό γάμο, ο Γιος να κρύψει την ομοφυλοφιλία του και ο Πατέρας να μην παντρευτεί ξανά και χάσει την περιουσία τους. Ωστόσο, ο θάνατός της απελευθερώνει και παράλληλα αποξενώνει την οικογένειά της. Η Κόρη το σκάει με τον Γείτονα – μετανάστη, ο Γιος ζει καταπιεσμένος και ο Πατέρας παντρεύεται ύστερα από χρόνια την «ξένη» υπηρέτρια που τον προσέχει. Η Κόρη επιστρέφει έπειτα από 40 χρόνια στο πατρικό της για να πεθάνει όπως η Μητέρα της. Ενας φαύλος κύκλος κλείνει, ενώ η Εγγονή γλυκοκοιτάζει τον ξένο Γείτονα που ζει στο επάνω διαμέρισμα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται;
Ο Σέρτζι Μπελμπέλ καταπιάνεται με τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που αφορούν στις δύο πλευρές (κοινωνία/μετανάστες) και τα μεγεθύνει, υπογραμμίζοντας στον επίλογο του έργου ότι η ενσωμάτωση είναι το κλειδί για όσους θέλουν να γίνουν αποδεκτοί. «Παίρνεις καλούς βαθμούς στο σχολείο;» ρωτάει η Μητέρα τον μικρό Γιο των μεταναστών. «Πολύ καλούς, τους καλύτερους», απαντά ο Γιος κερδίζοντας σιγά σιγά την αποδοχή. Εξαιρετική είναι η ερμηνεία των γυναικείων ρόλων του έργου (Λυδία Κονιόρδου, Μαρσέλα Λένα, Δανάη Σκιάδη), ενώ οι άνδρες έχουν τον δεύτερο ρόλο στην υπόθεση.
Νέο Rex, Πανεπιστημίου 48, έως 29 Μαΐου