Ούτε η «επίκληση στους θεούς» δεν θα χάριζε αυτό το δώρο της φύσης στον σκηνοθέτη της αισχύλειας τραγωδίας Τζεζάρις Γκραουζίνις. Οι αλλεπάλληλες αστραπές στον ορίζοντα, που υψώνονταν από το βουνό των θεών και τα Πιέρια Ορη, προσελκύοντας το βλέμμα 2.500 θεατών, πλούτισαν ανέλπιστα το λιτό αφαιρετικό σκηνικό (Κένι ΜακΛέλαν) στην πρεμιέρα της καλοκαιρινής παραγωγής «Επτά επί Θήβας» στο Θέατρο Δάσους, με την οποία το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος κατεβαίνει φέτος στην Επίδαυρο. Δύο σκάλες στη σκηνή, υποβασταζόμενες, γίνονται θρόνος και βήμα από το οποίο ο ηγέτης Ετεοκλής (Γιάννης Στάνκογλου / Χρίστος Στυλιανού σε διπλή διανομή) καλεί τους πολίτες σε εμφύλια σύγκρουση για την εξουσία, όσο οι εχθροί, οι «άλλοι» λυσσομανούν έξω από τα τείχη της πόλης. Επτά φονιάδες στρατηγοί, επτά πύλες. Στην έβδομη-παγίδα οι σκάλες γίνονται ασπίδες και τάφοι ταυτόχρονα για τα δύο αδέλφια («καταραμένη γενιά του Οιδίποδα), στην αποτρόπαιη πράξη της αδελφοκτονίας-σπόρος μίσους και διχασμού που οπλίζει τον λαό-χορό σε εμφύλιο σπαραγμό: «Σημασία δεν έχει ποιος θα επιβιώσει, σημασία έχει να επιβιώσει η πόλις». Η εμπνευσμένη σκηνή της θανάσιμης σύγκρουσης ανάμεσα στον Ετεοκλή και στον Πολυνείκη, νεκροί, όρθιοι, αγκαλιασμένοι στο εμφύλιο σώμα της πόλης, κορυφαία στιγμή της παράστασης, με τις θρηνούσες αδελφές Αντιγόνη (Νάντια Κοντογεώργη) και Ισμήνη (Ιώβη Φραγκάτου), απογειώνει τη σκηνοθετική ματιά του Λιθουανού σκηνοθέτη στο πρώτο ελληνικό δείγμα αδελφοκτονίας.
Καινοτόμος πρόταση με ξεχωριστές ερμηνείες πάνω σε ένα προβληματικό έτσι κι αλλιώς σε ύφος, νόημα και δραματική εξέλιξη σωζόμενο κείμενο, υπό τη φρέσκια μετάφραση –διαμορφωμένη από τη συγκριτική ανάγνωση κλασικών εκδόσεων– του ποιητή Γιώργου Μπλάνα.
Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων στις 15 και 16/7, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στις 22 και 23/7.