Το τιτλοφορούν Φεστιβάλ Μαραθώνα, αφιερώνεται στο Θέατρο, τη Μουσική, την Περφόρμανς (!) και τον Χορό. Εξελίσσεται στην Ανατολική Αττική, από τον Μαραθώνα και τη Νέα Μάκρη (κυρίως εκεί στο αμφιθέατρο του Πολιτιστικού & Αθλητικού Κέντρου της) από τις 5/6 μέχρι τις 11/9. Επίσης, εκδηλώσεις στο Βαρνάβα, το Γραμματικό και το Μάτι. Σημαντικό: δωρεάν μεταφορά πολιτών προς και από τρία κεντρικά σημεία προς και από τους χώρους εκδηλώσεων! Ο πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Μαραθώνος κ. Γ. Νησιώτης και η Πρόεδρος του Δημοτικού Θεάτρου και Αντιπρόεδρος της Κ.Ε.Δ.Μ. κ. Ευαγγελίου-Ρίζου Χάιδω-Αναστασία χαιρετούν το «δεύτερο κορυφαίο πολιτιστικό γεγονός» με έκδηλη υπερηφάνια και πολύ σωστά. Με την πεποίθηση είναι «ανάγκη και ζωτική πολυτέλεια του περιττού».
Έτσι, από Θέατρο Σκιών και Θέατρο Μαριονέτας στη «Λίμνη των Κύκνων», από τον Ραγκαβή και τον Παπαντωνίου στην Άλκη Ζέη, από τον Μπρεχτ στον Ανούιγ, από τον Εντμόν Ροστάν στον Όσκαρ Ουάιλντ, από τον Αριστοφάνη στον Περεσιάδη… όμως και τον περφόρμερ Τάκη Ζαχαράτο, τον ‘μάγο’ Σανκάρα και πόσους ακόμη, παιδικών παραστάσεων μη εξαιρουμένων, με επικεφαλής την Κάρμεν Ρουγγέρη και τον «Κουρέα της Σεβίλλης» της.
Δεν ατύχησε καθόλου ο «Συρανό Ντε Μπερζεράκ» του Ροστάν κατά Γ. Κακλέα στη Νέα Μάκρη και στα πλαίσια περιοδείας. Η παράσταση είχε ήδη επαινεθεί στην Αθήνα με τις δύο προηγούμενες διανομές της. Και δεν νομίζω ότι τίποτε έμεινε αμελητέο με το συνήθως γνωστό στις καλοκαιρινές «βόλτες»: δε βαριέσαι… Μόνο παράπονο: για το μεγάφωνο της βιολονίστας Β. Μαζαράκη. Η εξαιρετική μετάφραση έλαμψε. Σκηνικά, κοστούμια άξια των μεγάλων αθηναϊκών σκηνών, όπως και οι φωτισμοί (που συνήθως χωλαίνουν). Ο θίασος έξοχος. Θαυμάζω τις σπαθογραφίες του Κ. Μπουμπούκη (συνεχιστή προφανώς της γνωστής οικογένειας με παράδοση). Αλλά και την απόδοσή τους. Εκτιμώ τις χορογραφίες του Χ. Παπαδόπουλου, που πάντρεψε το ‘κλασικό’ με το ‘μοντέρνο’ και το χοροθεατρικό με έμπνευση. Η επιμέλεια κίνησης της Α. Τρομπούκη – που την απέδωσαν όλοι… επιμελώς – και ο χορός της με τον Α. Φουσέκη καλόγουστος, αφού και εγώ δεν γκρίνιαξα. Μια έκτακτη βραδιά στη Νέα Μάκρη (2/7).