Τρόμος πάνω από την πόλη. Η Θήβα σε κίνδυνο, ο Πολυνείκης και έξι άλλοι στρατηγοί την πολιορκούν, οι πολίτες έντρομοι ζητούν τη βοήθεια των θεών, ο ηγέτης Ετεοκλής πρέπει να λάβει αποφάσεις για την άμυνά της. Ο Λιθουανός Τσέζαρις Γκραουζίνις, σκηνοθετώντας τους «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου (στην Επίδαυρο την περασμένη Παρασκευή και Σάββατο), κέρδισε το στοίχημα: παρουσίασε μια παράσταση υψηλού επιπέδου φτιαγμένη για όλους – και τους μυημένους θεατές και τους υπολοίπους.
Το κομβικό σημείο; Ο Γκραουζίνις αντιμετώπισε τον «κάβο» των μεγάλων σε έκταση χορικών (ιδίως στα έργα του Αισχύλου) όχι με τον γνωστό απαγγελτικό τρόπο, αλλά κάνοντάς τα μέρος της δράσης και, κατ’ επέκταση, του ενδιαφέροντος που πυροδοτούν τα επεισόδια. Οχι πως δεν έλειψαν οι συνεκφορές και ο déjà vu τρόπος απόδοσης των χορικών. Ωστόσο, η παράσταση είχε έντονο ρυθμό και η συγκίνηση κορυφώθηκε με την εντυπωσιακή μονομαχία με ασπίδες-μουσικά πιάτα των δύο αδελφών, Ετεοκλή και Πολυνείκη.
Στην επιτυχία συνέβαλε η νέα μετάφραση του ποιητή Γιώργου Μπλάνα και η (χολιγουντιανού ύφους) μουσική του Δημήτρη Θεοχάρη. Την υπέροχη λιτή εικόνα των σκηνικών (του Βρετανού Κένι Μακ Λέλαν) ακύρωσε η αλλοπρόσαλλη ενδυματολογικά –από τον ίδιο– μορφή του Χορού (φορέματα στις αποχρώσεις του πάγου που συνοδεύονταν από γαλότσες, παπούτσια χορού, σπορτέξ). Ο Γιάννης Στάνκογλου και ο Χρίστος Στυλιανού (μοιράστηκαν, σε διπλή διανομή, τους ρόλους Ετεοκλή και Πολυνείκη), η Ιώβη Φραγκάτου (Ισμήνη), ο Γιώργος Καύκας (Αγγελος) και ο Αλέξανδρος Τσακίρης (Κήρυκας) υποστήριξαν με κύρος την πρόταση Γκραουζίνις.
Το φετινό ανέβασμα των «Επτά επί Θήβας» από το ΚΘΒΕ σε συνδυασμό με αυτά της «Αντιγόνη» και του «Οιδίποδα» από το Εθνικό Θέατρο θέτουν εκ νέου, συγκυριακά, το αίτημα οι ετήσιες επιλογές –έστω των κρατικών σκηνών– για το Φεστιβάλ Επιδαύρου να «συνομιλούν» πάνω σε έναν συγκεκριμένο άξονα.