Σε μια εποχή όπου το τζάμπα έχει βρει χώρο και στο θέατρο, με διάφορες προσκλήσεις οι οποίες μοιράζονται μέσω ραδιοφωνικών εκπομπών δημιουργώντας λανθασμένες εντυπώσεις, το κοινό δείχνει ότι στηρίζει την τιμολογιακή πολιτική των θεάτρων ρεπερτορίου αλλά και των κρατικών σκηνών.
Τις προσφορές, στις οποίες τα τελευταία χρόνια ανταποκρίνεται όλο και πιο πιστά, δείχνοντας ότι θέλει να στηρίξει το θέατρο, αλλά αναζητεί φτηνότερα εισιτήρια. Να πέσουν κι άλλο οι τιμές είναι απίθανο, λένε παραγωγοί και διευθυντές.
Το περυσινό παράδειγμα του Θέατρου Τέχνης, με τις ουρές που έφταναν από την οδό Πεσματζόγλου μέχρι το ύψος του Ρεξ στην Πανεπιστημίου και από τα ταμεία της οδού Φρυνίχου μέχρι τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Φέτος επίσης σχηματίστηκαν μεγάλες ουρές για τα εισιτήρια των 3 ευρώ. Δόθηκαν 3.000 εισιτήρια και στα δύο ταμεία, δηλαδή 9.000 ευρώ σε λιγότερο από δύο ώρες.
Στο ίδιο κλίμα και το Εθνικό Θέατρο: 7.700 εισιτήρια προαγοράστηκαν με την προσφορά των 10 ευρώ. Το Θέατρο του Νέου Κόσμου είχε κι αυτό ανταπόκριση στη δική του προσφορά: επί 10 ημέρες όλα τα εισιτήρια, όλων των παραστάσεων για όλη τη χρονιά ήταν διαθέσιμα στην τιμή των 7 ευρώ. Οπως το θέατρο «Πόρτα», το οποίο και φέτος έδωσε τη δυνατότητα σε 300 θεατές που θα προμηθευθούν το «Πάσο Φίλου» αξίας 50 ευρώ να παρακολουθήσουν όλες τις παραστάσεις της φετινής σεζόν. Πάσο που εξασφαλίζει συμμετοχή σε συζητήσεις με τους σκηνοθέτες, τους ηθοποιούς και τους άλλους συντελεστές των παραστάσεων, προσκλήσεις σε επίσημες πρεμιέρες κ.ά.
Ετσι είναι, στην κρίση οι δημιουργοί βρίσκουν τρόπο να σταθούν, αλλά και το κοινό να τους στηρίξει πληρώνοντας και όχι επιβραβεύοντας τη λογική του τζάμπα.