Ρεπορτάζ: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ, Βίντεο: ΑΛΕΞΙΑ ΤΣΑΓΚΑΡΗ
«Μάλλον με παρέσυρε κάποιος βόρειος άνεμος, ίσως η τραμουντάνα, και έφτασα στην Ελλάδα. Αν έγινε έτσι, είμαι χαρούμενη γι’ αυτό», λέει στην «Κ» η 27χρονη Αλεξάνδρα Ρογκόβσκα, που από το Λβιβ της Ουκρανίας βρέθηκε 11 χρόνων στην Ελλάδα, μεγάλωσε στην Καλαμάτα, σπούδασε στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης στην Αθήνα και κατόπιν στο Βερολίνο, μετά έζησε στο Παρίσι και τώρα «στροβιλίζεται» στη σκηνή του Rex. Δίπλα της, η Αννα Μάσχα προβάρει τις ινδικές χορευτικές κινήσεις με το ιδιότυπο «σπάσιμο» του λαιμού αναφωνώντας «είμαι τροπικός άνεμος. Γεννήθηκα στον κόλπο της Βεγγάλης, το όνομά μου είναι Μπόλα». Ο Κωνσταντίνος Ρήγος επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο, στη σκηνή του Rex, για να δημιουργήσει τον «Ανεμο», «μια performance επικοινωνίας με το κοινό», όπως λέει στην «Κ». Μία ομάδα ανθρώπων, που συναντιούνται τυχαία, με αφορμή την εναλλαγή των τεσσάρων εποχών του χρόνου εκφράζει σκέψεις και συναισθήματα μέσα από τον λόγο, τη μουσική και τον χορό. Μιλούν για τον έρωτα, την τέχνη, τη δημιουργία, τη σχέση τους με τον υλικό κόσμο, τον θάνατο.
«Ο άνεμος είναι πολύτιμος, ευχάριστος, καμιά φορά αγενής», παρατηρεί η Αλεξάνδρα Ρογκόβσκα με ένα πλατύ χαμόγελο. «Ο άνεμος με τη μεταφορική του έννοια μπορεί να περιγράψει με ακρίβεια τη ζωή. Τι σου παίρνει, τι σου φέρνει, πού σε πάει, πώς σε αφήνει να λιμνάσεις. Αλλωστε “δεν είμαστε παρά συμπτώσεις”», τονίζει στην «Κ» η Αννα Μάσχα, θυμίζοντας μία φράση του Καταλανού συγγραφέα Ζάουμε Καμπρέ, την οποία λέει στην παράσταση. Το κείμενο αποτελείται από αποσπάσματα από την ελληνική και ξένη λογοτεχνία –Περέκ, Ταρκόφσκι, Μπουκόφσκι, Μπένγιαμιν κ.ά.– όπως τα έκαναν θεατρικό λόγο ο Κωνσταντίνος Ρήγος, οι οκτώ ηθοποιοί και χορευτές και η δραματουργός της παράστασης Ξένια Αηδονοπούλου.
«Ο άνεμος μας διαπερνά και επηρεάζει όλη τη ζωή μας. Χωρίς τον άνεμο δεν μπορούμε να υπάρξουμε, να αναπνεύσουμε. Κάτι που είναι ενδιαφέρον είναι ότι δεν μπορείς να τον δεις αλλά μόνο να τον αισθανθείς», παρατηρεί ο κ. Ρήγος, που δηλώνει λάτρης του εξωστρεφούς καλοκαιριού. «Νομίζω ότι η ζωή μας επηρεάζεται από την τύχη, τις συμπτώσεις, αλλά δεν είναι αυτό κυρίαρχο. Αντίθετα, όταν θέλεις κάτι, το προκαλείς, το διεκδικείς. Ωστόσο, όταν κάποιος είναι στέρεος επιτρέπει περισσότερο την τυχαιότητα να επηρεάσει τη ζωή του», σημειώνει ο Ορφέας Αυγουστίδης, και παραδέχεται ότι μέσα στη ζωή υπάρχει και το βάλτωμα.
«Δεν είναι εύκολο να το ξεπεράσεις. Τα καταφέρνεις όταν το αντιμετωπίζεις με ευθύτητα, αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου γι’ αυτό και προχωράς», προσθέτει. Δίπλα του η Αννα Μάσχα, που θυμάται τη Βιρτζίνια Γουλφ όταν γράφει «η ζωή με αφάνισε, η απόλυτη άπνοια», μας λέει: «Νέα, ήθελα να ακολουθήσω ακαδημαϊκή καριέρα, να γίνω πανεπιστημιακός. Να σας πω, όλους τους στόχους που έχω βάλει δεν τους έχω εκπληρώσει. Αρα, τώρα που το σκέφτομαι, ήταν σαν να πήγαινα όπου με φύσαγε ο άνεμος»…
Θέατρο Rex-Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» (Πανεπιστημίου 48, 210-33.05.074)