Η ξύλινη σκηνή και οι μπορντό κουρτίνες οριοθετούσαν το σκηνικό πλαίσιο στον χώρο Β του Φεστιβάλ Αθηνών στην Πειραιώς 260. Στο κέντρο της σκηνής ήταν ένα τραπέζι, μία καρέκλα, δίπλα τέσσερα πλαστικά καφάσια εν είδει συρταριέρας, πιο πέρα δύο ραφιέρες γεμάτες από μικροαντικείμενα. Αυτά αποτελούσαν το σκηνικό της βρετανικής ομάδας Forced Entertainment, τα μέλη της οποίας δίδαξαν «Ολόκληρο τον Σαίξπηρ σ’ ένα τραπέζι». Τέσσερις μονόωρες παραστάσεις-συμπυκνωμένες εκδοχές των έργων του Σαίξπηρ, οι οποίες είχαν γραφτεί και ερμηνεύονταν από έναν ηθοποιό της ομάδας με βάση το έργο που είχε διδαχθεί στο σχολείο.
Παρακολούθησα την «Τρικυμία» από τον εξαίρετο Richard Lowdon. Σε όλα τα έργα η δράση εκτυλισσόταν πάνω στο τραπέζι, με τον ηθοποιό να αφηγείται την ιστορία και να κινεί τους ήρωες. Ενα μπουκάλι μερέντας «έπαιζε» τον μαύρο Κάλιμπαν, τον ιθαγενή του νησιού που συμπεριφέρεται χυδαία στο αφεντικό του Πρόσπερο, που θέλει να τον εκπολιτίσει. Το αγαθό πνεύμα Αριελ ήταν μια φίνα αλατιέρα, ενώ οι Ιταλοί δούκες και οι βασιλιάδες της ιστορίας «παίχτηκαν» από μπουκάλια ισοϋψή με τον τίτλο του καθενός.
Η παράσταση δεν είχε ελληνικούς υπότιτλους, αλλά τα αγγλικά ήταν σαφή. Ολοι είχαμε άγνωστα σημεία, ωστόσο την κατανόηση του κειμένου βοηθούσε η εντυπωσιακή ερμηνεία των ηθοποιών. Για παράδειγμα, δεν γνώριζα τι σημαίνει η λέξη «bang», αλλά η έκφραση του Lowdon ήταν τόσο πρόδηλη πως κάτι σεξουαλικό υπονοούσε η φράση «the dogs bangs».
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον εργαστήριο για το θέατρο και την εκμάθηση αγγλικών για εφήβους. Αφού προηγουμένως είχαν μελετήσει μέσα στο σχολείο στα αγγλικά τα έργα του Σαίξπηρ. Αλλά πόσο πιθανό είναι μεταξύ των θεατών να ήταν μαθητές ενός δημόσιου γυμνασίου της Αθήνας;