«Η Μήδεια και ο Ιάσονας ήταν δύο λειψές φύσεις, που βρήκαν το συμπλήρωμά τους η μία στην άλλη, αλλά, όταν έπαψε ο έρωτας, παρέμειναν με μια φωτιά που τελικά τους έκαψε», λέει στην «Κ» ο Χρήστος Λούλης και προσθέτει: «Σκοτώνει τα παιδιά της και έτσι τιμωρεί τον Ιάσονα, αλλά και τον εαυτό της για το σμίξιμο μαζί του». Ο Χρήστος Λούλης είναι ένας εκ των τριών ηθοποιών που «σε μια “ψιθυριστή” παράσταση θα προσπαθήσουν να αγγίξουν το σύμπτωμα της Μήδειας, να δώσουν απαντήσεις στον θρύλο της από αντρική σκοπιά», προσθέτει ο Δημήτρης Καραντζάς, σκηνοθέτης της «Μήδειας», που θα ανοίξει φέτος το πρόγραμμα των παραστάσεων στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, την επόμενη Παρασκευή 30/6 και το 1/7 Σάββατο.
Ο Χρήστος Λούλης –μετά τον Ιάσονα στη «Μήδεια» σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα, το 2011, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου– αναλαμβάνει να παρουσιάσει τους ανδρικούς ρόλους της ιστορίας, δηλαδή τον Ιάσονα, τον Κρέοντα, τον Παιδαγωγό και τον Αιγέα, ενώ το αντίπαλον δέος, τη Μήδεια, φωτίζει ο Γιώργος Γάλλος. «Είναι σαν να υπάρχει διάλογος των δύο φύλων. Αυτό το διονυσιακό στοιχείο της Μήδειας που συγκρούεται με τη στέρεα λογική των ανδρικών ρόλων», παρατηρεί ο Δημήτρης Καραντζάς.
Το νεότερο μέλος επί σκηνής είναι ο Μιχάλης Σαράντης, που φέρει την οπτική του Χορού, του Αγγέλου και της Τροφού, παρουσιάζοντας τη θέαση της κοινής γνώμης πάνω στον εμβληματικό μύθο της Μήδειας.
Αλλωστε, το κείμενο του Ευριπίδη (σε μετάφραση Μίνωα Βολονάκη) περιέχει και χωρία από το έργο «Μήδειας υλικό» του Χάινερ Μίλερ, από το σενάριο της ομώνυμης ταινίας του Πιερ Πάολο Παζολίνι και από το ομώνυμο έργο του Ζαν Ανούιγ. «Το ενδιαφέρον στην παράσταση είναι το μπλέξιμο του χρόνου της αφήγησης. Χρησιμοποιώντας και άλλα κείμενα εκτός από αυτό του Ευριπίδη, ο Δημήτρης φωτίζει κάποια γεγονότα που έγιναν πριν από τη χρονική στιγμή έναρξης της ευριπίδειας ιστορίας ή παράλληλα με αυτή», τονίζει ο Χρήστος Λούλης, για τη διασκευή-δραματουργική επεξεργασία η οποία φέρει τις υπογραφές του Δημήτρη Καραντζά και της Θεοδώρας Καπράλου.
Οι τρεις ηθοποιοί επιχειρούν να δώσουν απαντήσεις στον «θρύλο» από ανδρική σκοπιά. Βεβαίως, αυτό δεν είναι το μόνο κλειδί για την ανάγνωση από τον θεατή της «Μήδειας» του Καραντζά. «Η ίδια η Μήδεια από την πρώτη εμφάνισή της ακυρώνει το φύλο της, την τυπική έννοια της γυναίκας. Την ίδια στιγμή αποδομεί την ανθρώπινη κατάσταση και εστιάζει στην ιερή ενσάρκωσή της. Επιχειρεί την ένωση με τη θεϊκή ρίζα της, τον Ηλιο, και εντέλει τη θέωσή της», αναφέρει στην «Κ» ο σκηνοθέτης. «Δεν είναι ένα ρεαλιστικό έργο. Αφανίζοντας τον Ιάσονα και τα παιδιά τους, η Μήδεια αναζητεί έναν τρόπο να εξαγνισθεί», προσθέτει.
Μήπως, λοιπόν, αυτό δικαιολογεί τις πράξεις της Μήδειας; Πώς τα τρία επί σκηνής πρόσωπα αντίθετου φύλου από αυτό του ρόλου μπορούν να δικαιολογήσουν και να αθωώσουν την πράξη της Μήδειας; Σε ποια σημεία η Μήδεια «υποκρίνεται» και σε ποια επιχειρηματολογεί επαρκώς; Σφάλλει και πού; Ερωτήματα που θέτουν οι ταλαντούχοι συντελεστές της παράστασης. Θα προκύψουν πειστικές απαντήσεις από αυτό το γοητευτικό εγχείρημα στη Μικρή Επίδαυρο;
Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, Παρασκευή 30 Ιουνίου 9.30 μ.μ., Σάββατο 1 Ιουλίου 9 μ.μ. και 12 τα μεσάνυχτα.