ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Μια ομάδα γυναικών από τη Συρία πρόκειται να παρουσιάσει στο Βερολίνο την τραγωδία του Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», σε διασκευή. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια προσπάθεια, με φόντο τον πόλεμο της Τροίας, να φέρει το κοινό της Γερμανίας πιο κοντά στα δεινά που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες οι οποίες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους λόγω των εμπόλεμων συρράξεων. Το έργο πρόκειται να ανέβει στο ιστορικό θέατρο Volksbuehne του Βερολίνου.
Πρόκειται για μια διασκευή της Ιφιγένειας, του μύθου της νεαρής πριγκίπισσας η οποία θυσιάστηκε από τον πατέρα της, τον Αγαμέμνονα, προκειμένου να κατευνάσει την οργή της θεάς Αρτεμης. Ο Αγαμέμνων είχε προκαλέσει την οργή της θεάς Αρτέμης σκοτώνοντας το ιερό ελάφι της, με αποτέλεσμα η θεά να προκαλέσει άπνοια και να μη μπορεί να αποπλεύσει ο στόλος των Αχαιών από την Αυλίδα για την Τροία. Ρώτησαν τον μάντη Κάλχα τι έπρεπε να κάνουν κι εκείνος απάντησε ότι η οργή της θεάς θα έφευγε μόνο αν ο Αγαμέμνων θυσίαζε τη θυγατέρα του, την Ιφιγένεια, η οποία τότε βρισκόταν στις Μυκήνες. Αρχικώς ο Αγαμέμνων αρνήθηκε να το πράξει, αλλά πιέσθηκε από τον Μενέλαο και τον Οδυσσέα, καθώς οι μήνες περνούσαν, και κάλεσε την κόρη του με την πρόφαση ότι θα την αρραβώνιαζε με τον Αχιλλέα. Η Ιφιγένεια ήρθε στην Αυλίδα και τότε ο Αγαμέμνων την παρέδωσε στον Κάλχα για να τη θυσιάσει στην Αρτεμη. Η Κλυταιμνήστρα δεν μπόρεσε ποτέ να του συγχωρήσει το γεγονός ότι θυσίασε το ίδιο τους το παιδί για την εκστρατεία «του» και προέβαλε αυτό το τραγικό γεγονός ως δικαιολογία για τον φόνο του άνδρα της.
Σε τρία μέρη
Εννέα νεαρές γυναίκες από τη Συρία, που συμμετέχουν στο έργο και οι οποίες ζουν στη Γερμανία, ανέβηκαν στη σκηνή την περασμένη Παρασκευή και αφηγήθηκαν τις δικές τους προσωπικές ιστορίες: τη φυγή τους από την πατρίδα τους και τη ζωή τους σε μια νέα χώρα.
«Το έργο, μέσω των διαφορετικών επεισοδίων του, έχει στόχο να παρουσιάσει μια εικόνα της ζωής των Σύρων όπως αυτή καταγράφεται στις διάφορες φάσεις (του πολέμου), ιδίως από την πλευρά των γυναικών», δήλωσε ο σκηνοθέτης του εγχειρήματος Ομαρ Αμπουσάντα.
Πρόκειται για το τρίτο μέρος ενός διεθνούς θεατρικού προγράμματος το οποίο στοχεύει να παρουσιάσει στον θεατή τις ζωές των εκτοπισμένων γυναικών και να ωθήσει το ακροατήριο να τις δει ως άτομα και όχι ως πρόσφυγες από μια χώρα σπαρασσόμενη από τον πόλεμο. Τα δύο πρώτα μέρη του θεατρικού προγράμματος παρουσιάστηκαν στην Ιορδανία και στον Λίβανο το 2013 και το 2014.
Η διασκευή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία τον περασμένο Σεπτέμβριο, στις αίθουσες του πρώην αεροδρομίου Τέμπελχοφ του Βερολίνου, το οποίο σήμερα έχει μετατραπεί σε έναν από τους μεγαλύτερους προσφυγικούς καταυλισμούς στη Γερμανία. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, πολλοί από τους οποίους προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις εμπόλεμες ζώνες της Μέσης Ανατολής, έφτασαν στη Γερμανία από τα μέσα του 2015 μέχρι σήμερα. Περίπου το ένα τρίτο των ανθρώπων αυτών είναι γυναίκες και κορίτσια.
Στο έργο «αρχίζουμε να βλέπουμε τις ιστορίες τους, όχι σαν ιστορίες προσφύγων, αλλά ανθρώπων. Γυναικών που θυμίζουν εκείνες της Γερμανίας, της Γαλλίας, του Σουδάν και του Καναδά», είπε ο σεναριογράφος και υπεύθυνος για τη διασκευή Μοχάμαντ αλ Αταρ.