To νέο σκηνικό έργο του Κωστή Κριτσωτάκη με τίτλο «Raven revisited» παρουσίασε η ομάδα όπερας «The Medium Project» στις 9 Ιουνίου στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων. Βασισμένο σε ποιήματα του Εντγκαρ Αλαν Πόε και κυρίως στο «Κοράκι», το λιμπρέτο της Νίνας Ράπη, στα αγγλικά (συρραφή στίχων του Πόε), αρθρώνεται σε τρεις σκηνές συνολικής διάρκειας περίπου 50 λεπτών και ισορροπεί ανάμεσα στον πραγματικό και τον φανταστικό κόσμο. Προβλέπονται συγκεκριμένοι ρόλοι, όπως ο ίδιος ο ποιητής στο παρόν και στο παρελθόν, η μητέρα του, η αγαπημένη του σύζυγος. Ομως τα πρόσωπα δεν κατονομάζονται και ο λόγος περνά συχνά από τον έναν ερμηνευτή στον άλλο ή στο σύνολο των τραγουδιστών. Ετσι το κείμενο παραπέμπει μάλλον σε σκηνική καντάτα παρά σε όπερα, στον βαθμό επίσης που δεν υπήρχε γραμμική αφήγηση, αλλά μάλλον αναπαράσταση των σχέσεων του ποιητή.
Ο Κωστής Κριτσωτάκης απάντησε στο ζητούμενο πλάθοντας έναν κόσμο τυπικά αγγλοσαξονικό, επιλέγοντας να εκφραστεί μέσα από μινιμαλιστική γλώσσα με τον τρόπο που αυτή έχει καλλιεργηθεί στη Δύση. Η αυθόρμητη πρώτη σκέψη είναι ότι με δεδομένη τη θεματολογία, τη γλώσσα του λιμπρέτου, τον αγγλόφωνο τίτλο αλλά και τη μουσική γλώσσα, το συγκεκριμένο έργο θα μπορούσε να έχει γραφεί στις ΗΠΑ.
Η μουσική του Κριτσωτάκη αποδόθηκε αποκλειστικά από ηλεκτρικό πιάνο. Ηταν τονική, επαναληπτική, με σαφή μουσικά μοτίβα, τα οποία λειτουργούσαν σε μουσικό όσο και σε δραματουργικό επίπεδο. Ο τρόπος της μελοποίησης, ο οποίος εκτεινόταν από την πρόζα στο καθαρό τραγούδι περνώντας απ’ όλες τις ενδιάμεσες μορφές (ρετσιτατίβο, αριόζο κ.λπ.), η υπογράμμιση των συναισθημάτων μέσα από τη μουσική αλλά και η αποκλειστική χρήση πιάνου, δημιουργούσαν ατμόσφαιρα ταινιών του βωβού, όπου η πρόζα έπαιρνε τη θέση των διατίτλων. Τα ασπρόμαυρα κοστούμια (Παύλος Θανόπουλος) συνέβαλαν σε αυτό. Εξίσου έρχονταν στον νου πιο πρόσφατα ανάλογα πειράματα, όπως η επένδυση της ταινίας «Η ωραία και το τέρας» του Φίλιπ Γκλας.
Ενδιαφέρον ήταν ότι το σκοτεινό χρώμα που αναζητεί η ποίηση του Πόε προερχόταν από την ίδια τη σύνθεση, τα μοτίβα και τον τρόπο υλοποίησής τους, όχι από οποιουδήποτε είδους ενορχήστρωση, καθώς, όπως προαναφέρθηκε, το έργο ακούστηκε αποκλειστικά με συνοδεία ηλεκτρικού πιάνου (Θοδωρής Ιωσηφίδης). Τυχόν επόμενη παρουσίαση με ορχηστρικό σύνολο, θα επιτρέψει στον συνθέτη να επεξεργαστεί τα ηχοχρώματα κάθε σκηνής ή κάθε επιμέρους ενότητας.
Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Ράιας Τσακηρίδη, μουσική διεύθυνση Ανδρέα Τσελίκα, και δραματουργία Μαρίνας Μέργου, ανέπλασε τον απροσδιόριστο κόσμο του Πόε στα μέτρα των δυνατοτήτων της παραγωγής και του χώρου. Ως Πόε ο Στρατής Στηλ συνέβαλε αποφασιστικά με τα καλά αγγλικά του. Τους υπόλοιπους ρόλους ερμήνευσαν η Μαριλένα Χρυσοχοΐδη, ο Γιώργος Παπαδημητρίου, η Πέννη Δεληγιάννη, η Αννυ Φασσέα, η Λεονώρα Γαϊτάνου, ο Νίκος Ζιάζιαρης και ο Ηλίας Καπάνταης.