Οι τρομπέτες, τα τρομπόνια, το κλαρίνο, το σαξόφωνο, η τούμπα δημιουργούν ένα μουσικό ηχητικό πλαίσιο το οποίο παραπέμπει σε πανηγύρι. Οι οκτώ μουσικοί παίζουν και οι ηθοποιοί χορεύουν σε ένα αγροτικό σκηνικό, με κυλίνδρους-κολόνες από στάχυα, με σακιά, στρώματα, μαξιλάρια και πολύχρωμες κουβέρτες. Eνα απόλυτο βαλκανικό περιβάλλον έχει στήσει ο Σέρβος σκηνοθέτης Nikita Milivojevic (με σκηνικά του Kenny MacLellan και κοστούμια της Marina Medenica) στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, τη φετινή συμπαραγωγή του ελληνικού Εθνικού Θεάτρου με το Εθνικό Θέατρο Βελιγραδίου. Ο Nikita Milivojevic επιδιώκει να αφηγηθεί σκηνοθετικά τη μοίρα των μικρών βαλκανικών χωρών που βρίσκονται σε ένα παγκόσμιο σκηνικό άνισης κατανομής πλούτου και ευημερίας.
«Τι συμβαίνει; Τι συμβαίνει; Ποιοι είναι; Μήπως είναι τουρίστες; Μήπως πλανόδιοι χορευτές; Μήπως είναι κουτεντέδες;», ρωτά ο Χορός βλέποντας τον Χρεμύλο μαζί με έναν τυφλό γέροντα. Ο Χρεμύλος (στον ρόλο ο Γιώργος Γάλλος), μετά την επίσκεψή του στο μαντείο των Δελφών, επιστρέφει φέρνοντας μαζί του έναν τυφλό γέρο άνδρα, ύστερα από παραίνεση του Απόλλωνα. Πρόκειται για τον Πλούτο (τον ερμηνεύει ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος). Ο Χρεμύλος και οι τίμιοι συμπολίτες του θα ευημερήσουν, αν ο Πλούτος ξαναδεί το φως. Η θεραπεία του Ασκληπιού στέφεται με επιτυχία κι η δικαιοσύνη αποκαθίσταται. Η Πενία, που τόσο καιρό διαφέντευε την πόλη, προσπαθεί τώρα να υπερασπιστεί τις χάρες της φτωχής, τίμιας ζωής. Αλλά οι Αθηναίοι δεν πείθονται και σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν τον Πλούτο στην παλιά του θέση, στο πίσω μέρος του ναού της Αθηνάς (εκεί όπου φυλάσσονταν τα χρήματα του Δημοσίου)…
«Η έννοια του πλούτου είναι το άπιαστο όνειρο του ανθρώπου, με τη λαθεμένη άποψη ότι ο πλούτος θα του φέρει την ευτυχία. Η αγωνία να κατακτήσουμε και να έχουμε υλιστικά τον πλούτο μπορεί να μας κάνει να ξοδέψουμε τη ζωή μας ολόκληρη για να αποκτήσουμε κάτι το οποίο και όταν το αποκτήσουμε θα μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν φέρνει την πραγματική ευτυχία», λέει στην «Κ» ο Βασίλης Χαραμπόπουλος.
Τα μουσικά όργανα, και συγκεκριμένα οι τρομπέτες, τα τρομπόνια, το κλαρίνο, το σαξόφωνο, η τούμπα, δημιουργούν ένα ηχητικό πλαίσιο το οποίο παραπέμπει σε πανηγύρι.
«Το θέμα είναι στη ζωή να έχεις το μέτρο. Και μόνο έτσι έχεις και ώθηση, κίνητρο να κάνεις πράγματα και να προσπαθείς για τα ουσιαστικά. Oσο δεν έχεις το μέτρο, τόσο θες να αποκτήσεις όσο περισσότερα πράγματα, και άρα κάνεις τα πάντα για να τα βρεις», παρατηρεί στην «Κ» η Γαλήνη Χατζηπασχάλη (Πενία).
Μεγάλη καταστροφή
«Ο άνθρωπος αποκτά χρήματα, δεν ξέρει τι να τα κάνει, πνίγεται, πνίγει. Γι’ αυτό και χαρακτηρίζω τον πλούτο ένα σπουδαίο υλικό για τη ζωή του ανθρώπου, αλλά και μια μεγάλη καταστροφή για τον άνθρωπο», προσθέτει, από την πλευρά του, ο Μάνος Βακούσης που ερμηνεύει τον Βλεψίδημο, που όπως υπονοεί το όνομά του εκμεταλλεύεται τον δήμο και τους δημότες με μια αλαζονική αίσθηση ότι είναι όλα δικά του. «Ο Πλούτος του Αριστοφάνη βλέπει πολύ καλά. Ο μύθος λέει ότι η τυφλότητά του είναι ένα παιχνίδι που κάνει για να δοκιμάσει τους ανθρώπους πώς θα χειριστούν και θα διαχειριστούν τον πλούτο τους», παρατηρεί ο κ. Βακούσης.
«Οι πρωταγωνιστές του έργου έχουν στρογγυλοκαθίσει σε έναν καναπέ, είναι η ώρα της ευμάρειας. Τότε έρχεται ο Δίκαιος και λέει πως κάποιος πρέπει να τα πληρώσει όλα αυτά», αναφέρει στην «Κ» ο Αγγελος Τριανταφύλλου, που έγραψε τη μουσική της παράστασης. Και σημειώνει: «Πρόκειται για ένα πικρό πανηγύρι…».
Το βίντεο της «Κ» από τις πρόβες:
Ο «Πλούτος» θα παρουσιαστεί την Παρασκευή και το Σάββατο 13 και 14 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και θα ακολουθήσει περιοδεία σε όλη τη χώρα.