«Αντιγόνη»: Το σώμα προσδιορίζεται από την αρχή

«Αντιγόνη»: Το σώμα προσδιορίζεται από την αρχή

3' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή απασχολούσε χρόνια τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Κωνσταντίνο Ντέλλα. Για να την αντιμετωπίσει, μπήκε σε μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού. Ξενοίκιασε το σπίτι στην Αθήνα, πούλησε τα πράγματά του, άφησε τις συνήθειες της καθημερινότητας, πήρε τα απαραίτητα κι έφυγε για μήνες στην Κρήτη. Εκεί, δούλεψε πρώτα με τον εαυτό του. «Ενα είδος που στο θέατρο έχει να κάνει με το μεταβλητό των πραγμάτων και τη θνητότητα», λέει στην «Κ», πιάνοντας το νήμα από την αρχή: πώς εργάστηκε πάνω στο αρχαίο κείμενο, τη μετάφραση – δραματουργία του Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου, την πρωτότυπη μουσική του Αλέξανδρου Κτιστάκη. «Σκεφτόμουν πόσο αντίθετος είναι ο τρόπος δουλειάς που κάνουμε με τις πρόβες σε έναν οργανωμένο χώρο, όπου πηγαίνουμε να χτίσουμε κάτι, το οποίο όμως είναι πολύ δομημένο για τα δικά μας μέτρα και σταθμά. Και πόσο ατροφικά είναι σε εμάς αυτά τα στοιχεία επιβίωσης και προσαρμοστικότητας». Κάπως έτσι ξεκίνησε η επαφή με τους εξωτερικούς χώρους.

Η παράσταση που ανεβαίνει σήμερα 20 και αύριο 21/7 στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου, «έχει να κάνει γενικότερα με το εκτεθειμένο σε εξωγενείς παράγοντες σώμα του ηθοποιού». «Ηθελα να ενεργοποιηθεί εκ νέου το σώμα και να ξαναθυμηθεί πως εντάσσεται σε μια σκηνογραφία πεπερασμένη». Η έννοια του τόπου παίζει βασικό ρόλο στον τρόπο προσέγγισης της παράστασης. «Μέσα από το κυκλικό του σχήμα, το ίδιο το Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου δημιουργεί έναν πυρήνα, όπου η ενέργειά του με τη γραμμική απεικόνιση του ήχου διαχέεται στην ευρύτερη περιοχή τού εκεί τόπου, περιλαμβάνοντας τους ανθρώπους και τα φυσικά στοιχεία που υπάρχουν εκεί».

«Αντιγόνη»: Το σώμα προσδιορίζεται από την αρχή-1

Τα σχήματα της σπείρας, του κύκλου, των τροχιών και των κέντρων είναι σε κινησιολογικό επίπεδο οι οδηγοί που χρησιμοποιούνται στη δημιουργία ενός ισχυρού κοινοτικού πλέγματος μεταξύ των ηθοποιών.

Οι πρόβες όπως και οι παραστάσεις του Κ. Ντέλλα δεν ακολουθούν τους συμβατικούς δρόμους. Τα σχήματα της σπείρας, του κύκλου, των τροχιών και των κέντρων είναι σε κινησιολογικό επίπεδο οι οδηγοί που χρησιμοποιούνται στη δημιουργία ενός ισχυρού κοινοτικού πλέγματος μεταξύ των ηθοποιών. Ο νέος τόπος που χτίζεται μεταξύ τους κάθε φορά μέσα από αυτούς τους σχηματισμούς, εμπεριέχοντας τα στοιχεία του ίδιου του τοπίου (ανώμαλο έδαφος, δέντρα, καιρικές συνθήκες, ήχοι), είναι η δεξαμενή που ονομάζεται Χορός, μέσα από την οποία γεννιούνται οι ρόλοι.

Η πρώτη συνάντηση με τους συντελεστές της παράστασης ορίστηκε στην Πνύκα κάτω από μια ελιά. Οι πρόβες που ακολούθησαν, ξεκίνησαν στου Φιλοπάππου. «Διαβάζοντας κείμενα του Πικιώνη γοητεύθηκα από το γεγονός ότι επένδυε στην ανωμαλία του εδάφους, τη γνωριμία του ανθρώπου με τον τόπο. Το έργο έχει να κάνει πολύ με την έννοια του πολίτη και την πολιτεία. Σκέφθηκα να πάμε στου Φιλοπάππου να δούμε ως ηθοποιοί πολίτες, πώς μπορούμε να λειτουργήσουμε σε μια τέτοια έκταση που υπάρχει στην Αθήνα την οποία όμως δεν γνωρίζουμε».

Δυο μήνες μετά, ακολούθησαν πρόβες στο Χιλιομόδι της Κορίνθου, το χωριό του σκηνογράφου της παράστασης, Ανδρέα Σκούρτη. «Κάνω πρόβα και έχω ήχους δίπλα μου, μια διαρκή κίνηση. Από τα μυρμήγκια μέχρι τα πουλιά. Ενα ανθρώπινο σώμα καλείται να ξαναθυμηθεί την ένταξή του, να επαναπροσδιορίσει την κλίμακά του, ότι δεν είναι αυτός το κέντρο του κόσμου». Στου Φιλοπάππου έσπασαν την έννοια του κλειστού χώρου, ενώ στο Χιλιομόδι το στεγνό πεντάωρο της πρόβας. Εμαθαν να ζουν μαζί.

Δεκατρία άτομα φιλοξενούνταν στο σπίτι του σκηνογράφου αλλά και στο σπίτι της μητέρας του, της κυρίας Φιλιώς. Οι πρόβες γίνονταν σε ένα στάβλο έξω από το χωριό. Μαζί με τους ηθοποιούς ήταν και οι τέσσερις απόφοιτοι του Μουσικού Σχολείου Πτολεμαΐδας με τρία χάλκινα όργανα και ένα κρουστό. «Ηθελα να υπάρχει ο ήχος των πνευστών στην παράσταση, μουσικά όργανα που βγάζουν αέρα αλλά και την ορμή των νιάτων».

«Αντιγόνη»: Το σώμα προσδιορίζεται από την αρχή-2

Συμμετοχή κατοίκων

Κάθε 15 ημέρες ο Κωνσταντίνος Ντέλλας πήγαινε στην Επίδαυρο και συναντούσε στο ΚΑΠΗ ή στο σχολείο του Λυγουριού κάποιους κατοίκους που παίρνουν μέρος στην παράσταση. «Μπήκαν σε ένα ρόλο παραμυθά. Αγρότες, μαθητές, άνθρωποι γειωμένοι». Από την περασμένη Δευτέρα συναντιούνται τα απογεύματα στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου. Εστιάζει στην ενσωμάτωση του σώματος μέσα από τον λόγο. Ηθελε τη διεργασία σε ένα φυσικό χώρο. «Εχει σημασία ο τρόπος που θα μιλήσω ακούγοντας τα τζιτζίκια ή οποιονδήποτε εξωγενή παράγοντα υπάρξει. Αυτό αλλάζει τη φωνή, η οποία σε ένα χώρο κλειστό βγαίνει αλλιώς».

​​20-21/7, Μικρό Θέατρο Επιδαύρου. Παίζουν: Θανάσης Δόβρης, Φανή Παναγιωτίδου, Μαρία Παρασύρη, Δέσποινα Ντορίνα Ρεμεδιάκη, Ευθύμης Χαλκίδης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή