Ορέστης χωρίς «θαύματα»

2' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα παλάτι υπό κατασκευήν με κορδέλες που σηματοδοτούν εργασίες σε εξέλιξη και σκαλωσιές είναι το σκηνικό για τον «Ορέστη» του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος που κατεβαίνει στην Επίδαυρο, στην πρώτη σκηνοθεσία αρχαίας τραγωδίας του καλλιτεχνικού διευθυντή του οργανισμού Γιάννη Αναστασάκη. Πρόκειται για ένα έργο «σημερινό», λέει ο σκηνοθέτης, ο οποίος επέλεξε να το παρουσιάσει σε μια σύγχρονη σκηνική εκδοχή (σκην. Γιάννης Θαβώρης) και με καινούργια μετάφραση από τον Γιώργο Μπλάνα.

Για τον κ. Αναστασάκη το πολιτικό ζήτημα που θέτει το έργο του Ευριπίδη και αντανακλάται στην εποχή μας είναι η ύπαρξη ή καλύτερα η μη ύπαρξη του Απόλλωνα, που εμφανίζεται στο τέλος του έργου με μια λύση που βολεύει όλους. «Εκτιμώ ότι από μηχανής θεοί δεν υπάρχουν. Η εμφάνιση του Απόλλωνα στο έργο είναι ο σαρκασμός του Ευριπίδη προς τους Αθηναίους. Εκεί που όλα είναι έτοιμα να καούν, στο πιο κρίσιμο σημείο της τραγωδίας, εμφανίζεται ένας θεός που δίνει ένα ευτυχές τέλος. Μπορεί να υπάρξει ευτυχές τέλος μετά από όλα αυτά τα εγκλήματα;», σημειώνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ.

Το έργο δίδαξε ο Ευριπίδης το 408 π.Χ. Βρισκόμαστε έξι μέρες μετά τη μητροκτονία της Κλυταιμνήστρας από τον Ορέστη, τον οποίο κυνηγούν οι Ερινύες. Η αδελφή του Ηλέκτρα προσπαθεί να τον φροντίσει και φοβάται ότι ο λαός των Αργείων θα καταδικάσει τα δύο αδέλφια σε θάνατο. Ελπίζει μάταια ότι η άφιξη του θείου της Μενέλαου από την Τροία θα αλλάξει τα πράγματα υπέρ τους. Η Ηλέκτρα, ο Ορέστης και ο πιστός του φίλος Πυλάδης θα καταστρώσουν μια νέα πλεκτάνη, βουτώντας από το ένα έγκλημα στο άλλο, προκειμένου να σωθούν οι ίδιοι. Τα «καλά παιδιά» στην αρχή του έργου μετατρέπονται σε «τέρατα» με τις επιλογές τους, ενώ κανένας δεν φαίνεται να μπορεί να ανακόψει το σπιράλ της καταστροφής. «Είναι ενδιαφέρουσα η στάση των μεγαλυτέρων, ο Τυνδάρεως, ο παππούς του Ορέστη προτιμά να φύγει από πάνω του το στίγμα της ενοχής και υπερθεματίζει για τον λιθοβολισμό των αδελφών, ενώ ο Μενέλαος ξεγλιστράει από τις ευθύνες του με μια πολιτικάντικη θέση. Πρόκειται για μια κοινωνία που τιμωρεί αντί να αναζητεί λύσεις», τονίζει ο κ. Αναστασάκης.

Οι αντιήρωες του Ευριπίδη κινούνται στα άκρα και οι επιλογές τους είναι καταδικασμένες από την αρχή. Η ψυχραιμία είναι ζητούμενο και της εποχής μας, σημειώνει ο σκηνοθέτης: «Νομίζω ότι η τελευταία δεκαετία έχει θολώσει το βλέμμα μας, έχουμε δυσκολευθεί πολύ, δεν παίρνουμε ψύχραιμες αποφάσεις. Βλέπω από τον εαυτό μου ότι πολλές φορές δεν επιλέγω μια συνετή λύση στα πράγματα. Πρέπει να αρχίσουμε να ισορροπούμε σιγά σιγά, να σκεφθούμε ξανά τη σημασία του ανθρώπου, της ανθρώπινης ζωής, να μην αφήνουμε τα πράγματα στα χέρια άλλων, να ξαναβρούμε τη διάθεσά μας για συμμετοχή στα κοινά. Η εικόνα που μεταφέρει ο αγγελιοφόρος από τη λαϊκή συνέλευση στην παραβολή του Ευριπίδη είναι ότι κυριαρχούν οι δημαγωγοί, οι παρατρεχάμενοι της κάθε εξουσίας που πείθουν τον λαό και ο λαός ακολουθεί άκριτα. Το έχουμε ζήσει και εμείς αυτό, είναι μια πίκρα που αφήνει το έργο μετά από τόσους αιώνες», σημειώνει ο κ. Αναστασάκης.

Για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους το ΚΘΒΕ επέλεξε «νέο αίμα» και ο Χρίστος Στυλιανού θα ερμηνεύσει τον Ορέστη, ενώ την Ηλέκτρα η Ιωάννα Κολλιοπούλου. Η μουσική αναμένεται με ενδιαφέρον καθώς προέρχεται από τον Μπάμπη Παπαδόπουλο, ο οποίος έγραψε τη μουσική της παράστασης «Στέλλα Κοιμήσου» και της ταινίας «Το μικρό ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη και ήταν ο κιθαρίστας του συγκροτήματος «Τρύπες».

​​«Ορέστης», 3-4 Αυγούστου, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή