08.00
Είναι Δευτέρα και η επάνοδος από την καλοκαιρινή ρουτίνα αιφνίδια. Τα παντζούρια δεν κλείνουν ποτέ. Πρωινό φως και ξύπνημα γίνονται μετά μουσικής. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει υποχρεώσεις (έστω και σχολικές) σηκώνομαι από το κρεβάτι υπό τους ήχους κάποιου αγαπημένου κομματιού. Από τις περυσινές μας πρόβες για το «Ορφέας & Ευρυδίκη» έχει κολλήσει στο ξυπνητήρι το «It’s Now or Never» του Ελβις. Επειτα από έντεκα μήνες είπα να το αλλάξω, ψάχνοντας καινούργια κομμάτια που θα εμπνεύσουν τη μέρα μου, αφού όμως σε λίγες μέρες η παράσταση θα επαναληφθεί στο θέατρο «Θησείον» αποφάσισα να το κρατήσω ως τυχερό!
08.05
Ωρα για το ημερήσιο scroll down σε sites και social media. Ποιος, πού, πότε, γιατί; Η επικαιρότητα λειτουργεί διαδραστικά μαζί με μερικούς κολλητούς που είναι ήδη ξύπνιοι και online.
08.20
Tρέξιμο 5 χλμ. στον διάδρομο και παράλληλα ένα επεισόδιο κάποιας σειράς στο Νetflix. Το μυαλό χαλαρώνει και οι ενδορφίνες γεννούν τις καλύτερες ιδέες.
09.00
Μετά το ντους, στύψιμο πορτοκαλάδας και ξεκινούν οι διαδρομές στην πόλη. Στο αυτοκίνητο ακούω τις μουσικές του Γιώργου Μουχταρίδη. «Blackbird singing in the dead of night. Take these broken wings and learn to fly. All your life, you were only waiting for this moment to arise».
10.00
Το πρωινό μου ραντεβού με τους μαθητές μου στο Drama Department στο IB του CGS. O,τι πιο αναζωογονητικό καλλιτεχνικά και συναισθηματικά. Θέλοντας και μη η νεανική ματιά με κρατά σε εγρήγορση, updated και αισιόδοξο.
14.00
Επιστροφή στο θέατρο «Θησείον» πέντε χρόνια μετά το «Γαμ.». Πρόβα με δύο αγαπημένους μου ανθρώπους, τη Βίκυ Παπαδοπούλου και τον Γιωργή Τσαμπουράκη για τη νέα μας παράσταση «Ενα Μάθημα Χορού» του Μαρκ Σαν Ζερμέν που θα ανέβει εδώ τέλος Οκτωβρίου σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου. Πειραματισμοί, παιχνίδια και προβληματισμοί γύρω από την έννοια του «νορμάλ». Πόσο εύκολο είναι να μάθουμε να χορεύουμε με την καρδιά κι όχι με τα πόδια;
19.00
Μία ώρα διάλειμμα για μία πλούσια σαλάτα και μαύρη σοκολάτα. Γρήγορο catch up με συντελεστές, emails και μελλοντικά projects.
19.30
Ξανά μέσα στη σκηνή του «Θησείον» για τη δεύτερη πρόβα της ημέρας. Κάθε φθινόπωρο επικρατεί αυτός ο πανικός στη ζωή μου. Συνειδητοποιώ πόσο τον αγαπώ. Ισως τον έχω ανάγκη με κάποιον τρόπο. Αναρωτιέμαι για τις ανάγκες που αυτός εξυπηρετεί μέσα μου. Για τη συναισθηματική μου αυτονομία. Για την αυτοπραγμάτωση. Για την ανταλλαγή και την αλληλεπίδραση. Οι εσωτερικές σκέψεις μου μπουρδουκλώνονται με αυτές του πιο απαρηγόρητου love story της δραματουργίας. Με τον αποχωρισμό και τη μετάνοια. Νιώθω απίθανη πληρότητα που το «Ορφέας & Ευρυδίκη» ανεβαίνει και φέτος. Χαίρομαι που πραγματευόμαστε τον έρωτα. Η πορεία του στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και η εμπιστοσύνη του Μίλτου Σωτηριάδη είναι συγκινητική. Ομως τώρα στο «Θησείον» πρέπει να κάνουμε αρκετή δουλειά σκηνικής προσαρμογής. Σκέφτομαι τον κόπο που μπορεί να απαιτεί η δουλειά μας και αυτόματα η εξάντληση νικιέται με τον συνειρμό της δικαίωσης και της χαράς που θα έρθει 1η Οκτωβρίου στην πρεμιέρα μας, τη στιγμή της υπόκλισης.
22.30
Οργάνωση της επόμενης ημέρας και βρίσκομαι ξανά στο αυτοκίνητο. Μου αρέσει να έχω κάποια παρέα στο αυτοκίνητο και να κάνω delivery συντελεστών. Είναι μέρος της διαδικασίας και αυτός. Αργότερα, μιλάω με τον πατέρα μου στο τηλέφωνο. Μου δίνει κάποια γνώμη ή συμβουλή. Με ρωτάει αν έφαγα. Τότε μου έρχεται στο μυαλό: σωστά, πρέπει να φάμε! Πλησιάζει η ώρα για τους αγαπημένους. Αν δεν έχει κανονιστεί κάποιο σουαρέ σε φιλικό σπίτι θα βρεθούμε σε κάποιο εστιατόριο για φαγητό και κρασί. Νιώθω ευγνωμοσύνη.
01.00
Αποσυμπίεση στον καναπέ, υπολογιστής, ΥouΤube, διάβασμα. Ο ύπνος έρχεται γλυκά από την κούραση. Εισπνοή, εκπνοή.
Στο θέατρο «Θησείον» από την 1η έως τις 23/10, το έργο «Ορφέας και Ευρυδίκη» επιστρέφει μόνον για οκτώ παραστάσεις, ενώ από τις 29 Οκτωβρίου ανεβαίνει το «Ενα μάθημα χορού» για δώδεκα παραστάσεις.