Το Μικρό Εθνικό εγκαινίασε τη δική του σκηνή, στο ισόγειο του RΕX, με το έργο «Ο πρίγκιπας και ο φτωχός» του Μαρκ Τουέιν, σε διασκευή της Τζέμα Κένεντι και σκηνοθεσία της Σοφίας Βγενοπούλου.
Το ομώνυμο βιβλίο του «πατέρα» της αμερικανικής λογοτεχνίας, κατά τον Ουίλιαμ Φόκνερ, γράφτηκε το 1881 και μάλιστα ο ίδιος ο συγγραφέας το είχε χαρακτηρίσει μια ιστορία «για νέους κάθε ηλικίας».
Στην υπόθεση του έργου, ένα φτωχό αγόρι μοιάζει πολύ με τον πλούσιο πρίγκιπα της χώρας, αλλάζουν θέσεις και για λίγο ο ένας βιώνει τη ζωή του άλλου. Ο πρίγκιπας καταλαβαίνει τον πόνο και την αγωνία των φτωχών, ενώ ο φτωχός προσπαθεί να αλλάξει τα πράγματα στο βασίλειο για να βελτιώσει τη ζωή των πολλών.
Το σχήμα «πρίγκιπας – φτωχός» γίνεται εργαλείο για να πει ο συγγραφέας μια ιστορία για τη δικαιοσύνη, την κοινωνική ανισότητα, την αλληλεγγύη, την ελπίδα αλλά –χωρίς να το θέλει ίσως– και τον παράγοντα τύχη στη ζωή.
Ισως σήμερα δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς εννοούσε ο Μαρκ Τουέιν όταν έλεγε για «νέους κάθε ηλικίας», αλλά πρέπει να αναγνωρίσουμε τη δυσκολία τού να απευθύνεσαι σε ένα μεγάλο ηλικιακό εύρος ξεκινώντας από τα έξι έτη, ηλικία που ενδείκνυται για την παράσταση. Ωστόσο, η παράσταση, αν και καθαρά δομημένη, παραλείπει ένα σημαντικό στοιχείο: το χιούμορ, και δεν είναι η πρώτη φορά που το παρατηρούμε.
Στην προσπάθειά της να περάσει το μήνυμα του κειμένου, η σκηνοθέτις δημιούργησε μια «αυστηρή» παράσταση (27/10) με γρήγορες σκηνικές εναλλαγές αλλά διόλου «ξεκαρδιστική», για να χρησιμοποιήσουμε την περιγραφή του δελτίου Τύπου. Η εξαιρετική ζωντανή μουσική, τα πολύ καλά τραγούδια και ο πολυμελής θίασος αντισταθμίζουν το λειτουργικό ασπρόμαυρο σκηνικό που θυμίζει κόμικς, αλλά οι αστείες στιγμές, οι ανάσες χαλάρωσης έλειπαν, από μια σκηνή που πάνω απ’ όλα είναι παιδική.
Την ίδια δυσκολία παρατηρήσαμε και στην περυσινή «Μόμο» του Μίχαελ Εντε από την Ελένη Ευθυμίου. Η ταλαντούχα σκηνοθέτις αναμετρήθηκε με ένα απαιτητικό έργο που πραγματεύεται τη δύσκολη έννοια του χρόνου και της παιδικής ηλικίας γενικότερα. Εκεί σε ένα επιβλητικό σκηνικό με «γκρίζους κυρίους», η κ. Ευθυμίου είχε φτιάξει μια παράσταση για εφήβους που βρίσκονται στο μεταίχμιο της ωρίμανσής τους.
Τα τρία τελευταία χρόνια των παιδικών παραστάσεων του Εθνικού το έργο που κατάφερε, κατά την άποψή μας, να ισορροπήσει μεταξύ ευαισθησίας και μηνύματος, παιδικότητας και ουσίας, ήταν ο «Ευτυχισμένος πρίγκιπας» του Οσκαρ Ουάιλντ από τον Αρη Τρουπάκη. Εκεί ο ηθοποιός Νίκος Καρδώνης είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα Χελιδόνι, τον πιο δύσκολο ρόλο της παράστασης, που μιλούσε στην ψυχή των παιδιών «κάθε ηλικίας».
«Ο πρίγκιπας και ο φτωχός», έως 21 Απριλίου 2019.