Η θεατρική Αθήνα βρίσκει τρόπους να αξιοποιεί κάθε γωνιά της, όπως το λοφτ που βρίσκεται στον έβδομο όροφο του κτιρίου της λεωφόρου Συγγρού 143, πάνω ακριβώς από το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Παλιά γραφεία που με την κρίση έγιναν αποθήκες. Εκατοντάδες κούτες είναι διασκορπισμένες, χωρίς διακριτά όρια ανάμεσα στο κοινό και στους ηθοποιούς. Ετσι ξεκινά η εμπειρία της παράστασης «Ρωγμές ή αλληλουχικά στάδια συστημικού εντροπισμού» που παίζεται κάθε Παρασκευή και Σαββατοκύριακα από την ομάδα των «Γιαξεμπόρε».
Βασίζεται σε συνεντεύξεις φυσικών προσώπων και τις απαντήσεις που έδωσαν σε μια αγγελία αναζητώντας κάποια στιγμή εργασία. Η έρευνα χαρακτηρίζει τη δουλειά της ομάδας. «Στις “Ρωγμές” βρήκαμε το θέμα, και δημιουργήσαμε δύο ερωτηματολόγια για τον χρόνο και το χρήμα. Επί τέσσερις μήνες επικοινωνήσαμε με ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών και επαγγελμάτων. Από το υλικό των συνεντεύξεων και τις απαντήσεις ξεκινήσαμε τους πρώτους αυτοσχεδιασμούς, οι οποίοι καταγράφονταν στην κάμερα. Επειτα οι ηθοποιοί έφεραν δικά τους κείμενα με τα πρέπει τους. Αξιολογήθηκε το υλικό και ξεκίνησε ο συντονισμός», λέει στην «Κ» η ηθοποιός Ναταλία Στυλιανού η οποία ανέλαβε τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική σύνθεση. Μια παράσταση devised theatre για την έννοια του χρόνου, τόσο του προσωπικού/υποκειμενικού όσο και του συλλογικού/ αντικειμενικού, σημειώνει η ομάδα. «Ολα ξεκίνησαν από τη φράση “δεν έχω χρόνο”», λέει η Ν. Στυλιανού. «Είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε δυο τρεις δουλειές, να φεύγουμε νωρίς το πρωί από το σπίτι μας και να επιστρέφουμε εξαντλημένοι για έναν ύπνο μόνο το βράδυ, ενώ τα χρήματα δεν ανταποκρίνονται στον κόπο της εργασίας. Ολα τα επαγγέλματα αλλά ειδικά τα ελεύθερα έχουν υποστεί εξόντωση με την κρίση».
Από το 1995 στον χώρο του θεάτρου αισθάνεται τυχερή γιατί βίωσε τις καλές στιγμές του επαγγέλματος με καλές απολαβές. Στην κρίση δεν έκανε εκπτώσεις διότι είχε τη διδασκαλία. Εκπαιδευτικά σεμινάρια που ξεκίνησαν πολλά χρόνια πριν όταν συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Οικονόμου, ο οποίος δίδασκε την τεχνική του Γκροτόφσκι και όπως εξελίχθηκε μέσα από τον Εουτζένιο Μπάρμπα. «Δίπλα του ποτίστηκα με το μικρόβιο της έρευνας». Μετά τον θάνατό του ίδρυσε με τη φίλη της Λία Κίκερη την «Εως- art», ξανοίχτηκε σε ευρωπαϊκά προγράμματα που δεν αφορούν μόνο όσους θέλουν να γίνουν ηθοποιοί αλλά κι εκείνους που θέλουν να δουν το θέατρο από μέσα.
Ολα αυτά οδήγησαν στην ομάδα «Γιαξεμπόρε» που την πρώτη της παράσταση «Πέρασε ένα χρόνος» την ανέβασε στο σαλόνι ενός νεοκλασικού σπιτιού στον Κολωνό. «Τα καλοκαίρια πηγαίναμε περιοδεία παίζοντας σε αυλές, παλιά νοσοκομεία, εκκλησίες». Ηταν ένα καλό τεστ, για να δουν αν μπορούσαν να είναι όλοι μαζί. Το «Γιαξεμπόρε», λέει, ήταν ένας χαιρετισμός-παραφθορά του «Γεια σου αμόρε» που φώναζαν οι Ιταλοί θεατρίνοι και τραγουδιστές προς τους θαμώνες των καφέ-σαντάν. Στα ελληνικά μπουλούκια ήταν ένας επιθεωρησιακός πρόλογος για την προσέλκυση θεατών πριν από κάθε παράσταση. «Εμείς λειτουργούμε ως ένα σύγχρονο ελληνικό μπουλούκι. Φορτώνουμε σε δύο αυτοκίνητα πέντε κούτες, πηγαίνουμε περιοδείες και εκεί ζούμε μαζί, μαγειρεύουμε σαν οικογένεια».
Εισιτήριο δεν υπάρχει στις παραστάσεις αλλά προαιρετική συνεισφορά. Το κουτί βγαίνει στο τέλος. Ολοι δίνουν. «Εχουν αφήσει και τρελά ποσά, όπως 50 ευρώ αλλά και ένα όταν κάποιος δεν μπορεί». Οσοι ενδιαφέρονται να ζήσουν την εμπειρία των «Γιαξεμπόρε», η κράτηση θέσεων είναι απαραίτητη στο 6947-629.055.
Παίζουν οι Δήμητρα Δρακοπούλου, Τρύφωνας Ζάχαρης, Ιάκωβος Μηνδρινός, Σεμίνα Πανηγυροπούλου, Λυγερή Ταμπακοπούλου.