Κράτος, μηχανισμοί διαφθοράς και παράπλευρες απώλειες

Κράτος, μηχανισμοί διαφθοράς και παράπλευρες απώλειες

2' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σε μια εποχή μεγάλης τηλεοπτικής παραγωγής και ανάλογης φλυαρίας, υπάρχουν μερικές σειρές που κάνουν τη διαφορά. Οχι επειδή σέβονται την αναλογία minute-per-dollar, αλλά επειδή αποδεικνύουν ότι αν ο σκηνοθέτης ξέρει τι θέλει να πει και πώς, τότε δεν του χρειάζονται παρά 10 επεισόδια περίπου 30 λεπτών για να το υλοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο.

Αυτό είναι το «Homecoming», η σειρά που σκηνοθέτησε ο Σαμ Ισμαελ, και έκανε πρεμιέρα πριν από δύο μήνες στην πλατφόρμα του Amazon Video. Ο σαραντάχρονος σκηνοθέτης, που είναι επίσης σεναριογράφος και παραγωγός, έφτιαξε ένα υποδειγματικό ψυχολογικό θρίλερ στο οποίο πρωταγωνιστεί η Τζούλια Ρόμπερτς δίνοντας τον καλύτερο εαυτό της. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ισμαελ κάνει επιτυχία. Η σειρά του «Mr Robot» χαρακτηρίστηκε «ένα από τα πιο ευφάνταστα τηλεοπτικά δράματα της τελευταίας δεκαετίας» και σε αυτήν, εκτός από το σενάριο, υπέγραφε επίσης τη σκηνοθεσία των πρώτων 17 επεισοδίων. Η σειρά απέκτησε τόσο γρήγορα μεγάλη απήχηση, ώστε η προαναγγελία του δεύτερου κύκλου έγινε πριν ολοκληρωθεί ο πρώτος.

Στο «Homecoming» το σενάριο δεν είναι του Ισμαελ, αλλά των Ιλάι Χόροβιτς και Μάικα Μπλούμπεργκ. Ωστόσο θεματικά αλλά και σκηνοθετικά αποτελεί τη συνέχεια της μέχρι τώρα δουλειάς του: αφενός ήρεμοι κινηματογραφικοί ρυθμοί και μαεστρία στη σύνθεση του πλάνου και στην κίνηση της κάμερας, αφετέρου μια διαρκής υφέρπουσα απειλή και χαρακτήρες εγκλωβισμένοι στις σκοτεινές διαπλοκές ενός πανίσχυρου κράτους. Η παράνοια της σύγχρονης ζωής σε όλο της το μεγαλείο –έξοχα τα πλάνα από ψηλά που εκμηδενίζουν τους ανθρώπους–, αλλά χωρίς εκφραστικές υπερβολές.

Για τον Ισμαελ, less is more. Αυτός είναι και ο τρόπος με τον οποίο υποδύεται τον ρόλο της Χάιντι Μπέργκμαν, της συμπαθητικής, υποχωρητικής, καλοπροαίρετης ψυχολόγου που αναλαμβάνει τους βετεράνους στο κέντρο επανένταξης Homecoming. Η Ρόμπερτς θυμίζει τις ηρωίδες που είχε ενσαρκώσει στα παλιότερα «Εριν Μπρόνκοβιτς» και «Pelican Brief», αλλά αυτή τη φορά η ερμηνεία της είναι περισσότερο συγκρατημένη και εσωστρεφής. Η σχέση που δημιουργείται σταδιακά ανάμεσα σε εκείνη και τον θεραπευόμενο Ουόλτερ Κρουζ, τον καλοαναθρεμμένο βετεράνο που υποφέρει από ενοχές για τον θάνατο του συστρατιώτη και φίλου του στη διάρκεια του πολέμου, χτίζεται με προσοχή καθώς προχωρεί η αφήγηση. Από την άλλη πλευρά, ο προϊστάμενός της, ο ισοπεδωτικός Κόλιν Μπέλφαστ που ενσαρκώνει εξαιρετικά ο ΜπόμπιΚαναβάλε, παραμένει αταλάντευτος από την αρχή ώς το τέλος. Χωρίς τύψεις και χωρίς αίσθημα ευθύνης.

Η χρήση των φλας μπακ –στην πορεία καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι μεγάλος ο χρόνος που χωρίζει τις δύο αφηγήσεις, μολονότι ο χαρακτήρας της ηρωίδας είναι αγνώριστος ανάμεσα στο πριν και το μετά– είναι λειτουργική και τονίζει το αίσθημα του εγκλωβισμού. Η πλοκή μοιάζει με νήμα που ξετυλίγεται ταυτόχρονα από τα δύο του άκρα –το παρόν και το παρελθόν– για να οδηγήσει στη λύση με 10 γρήγορα, ενδιαφέροντα βήματα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή