«Σοκαριστική» χαρακτηρίστηκε από τα διεθνή ΜΜΕ η είδηση ότι οι αυτοκτονίες εφήβων στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά σχεδόν 30% μετά την έναρξη προβολής της παραγωγής του Netflix «13 Reasons Why», η οποία περιστρέφεται γύρω από την αυτοκτονία μιας νεαρής κοπέλας. Ισως, όμως, πιο σοκαριστικό είναι το ότι έχουμε απομακρυνθεί τόσο από τη δική μας εφηβεία, ώστε να μην αντιλαμβανόμαστε πως η δημοφιλής σειρά έδωσε σάρκα και οστά σε μια ανομολόγητη «φαντασίωση» του μέσου ανασφαλή, μελαγχολικού, αυτοκαταστροφικού εφήβου: Οτι επιστρέφει ως αόρατος παρατηρητής για να γίνει μάρτυρας της θλίψης και των ενοχών, που προκαλεί ο θάνατός του σε όσους τον πλήγωσαν ή τον απέρριψαν.
Το ότι η ηρωίδα του «13 reasons why» δεν επιστρέφει (παρά μόνο στις 13 κασέτες, στις οποίες εξηγεί τους λόγους της τραγικής απόφασής της) ενδεχομένως διαφεύγει σε αρκετούς νεαρούς θεατές. Εξάλλου, η σειρά δεν εστιάζει στις χαμένες ευκαιρίες, στις χαρές που δεν πρόλαβε να γνωρίσει η δεκαεπτάχρονη Χάνα και όσα θα μπορούσε να πετύχει στη μετέπειτα ζωή της, αλλά στον αντίκτυπο που έχει η αυτοκτονία της στον κοινωνικό της περίγυρο. Για έναν έφηβο που λαχταρά να γίνει «πρωταγωνιστής» της ζωής του, η σκέψη ότι όλοι θα μιλούν για την τελευταία πράξη του μπορεί να είναι δελεαστική. Και επειδή βαθιά μέσα του κάθε έφηβος πιστεύει ότι είναι αθάνατος, ίσως του είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσει πως, ακόμα κι αν η απώλειά του πυροδοτήσει κοσμοϊστορικές εξελίξεις, εκείνος δεν θα βρίσκεται εκεί για να τις δει.
Ηδη, από την προβολή του πρώτου κύκλου της σειράς, το 2017, εκπαιδευτικοί και ειδικοί της ψυχικής υγείας είχαν εκφράσει προβληματισμούς σχετικά με το περιεχόμενό της, υποστηρίζοντας ότι εξιδανικεύει την αυτοκτονία. Αντίθετα, οι δημιουργοί της θεωρούν ότι προσφέρει στους νέους και στις οικογένειές τους μια ευκαιρία για διάλογο πάνω σε ευαίσθητα ζητήματα – κάτι που μάλλον ισχύει στον ιδανικό κόσμο, όπου κάθε γονιός γνωρίζει ακριβώς τι βλέπουν τα παιδιά του στην τηλεόραση και όπου κάθε έφηβος νιώθει άνετα να μοιραστεί τις πιο σκοτεινές ανησυχίες του.