Σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός μάς λέει ο Καβάφης, που πρόσφατα απέκτησε σύγχρονο νόημα στα απογοητευμένα πρόσωπα εκατομμυρίων θαυμαστών της σειράς Game of Thrones. Επειτα από 8 σεζόν γεμάτες ίντριγκα και πρωτότυπους διαλόγους, 47 βραβεία ΕΜΜΥ και 72 πολυαγαπημένα επεισόδια που αποσπούσαν ανεξαιρέτως διθυραμβικά σχόλια, η αυλαία της σειράς έπεσε την Κυριακή με ένα φινάλε που επικεντρώθηκε στα εντυπωσιακά εφέ, στην ανατριχιαστική μουσική και στην άρτια κινηματογραφία, για να καλύψει την αδιαμφισβήτητη σεναριακή του προχειρότητα. Ακολούθησε μια αναμενόμενη θύελλα αντιδράσεων, που κυμάνθηκαν από παγερή αδιαφορία μέχρι φλογερές κριτικές – ήδη μια επιστολή που απαιτεί την επανάληψη της τελευταίας σεζόν έχει συγκεντρώσει ένα εκατομμύριο αγανακτισμένες υπογραφές.
Η απογοήτευση που ένιωσαν οι εκατομμύρια θαυμαστές του «Παιχνιδιού των Θρόνων» μπορεί να φαίνεται πρωτόγνωρη – άλλωστε οι περισσότεροι χρεώνουν την αμηχανία του επιλόγου στο γεγονός πως ο κινητήριος μοχλός της επιτυχίας, δηλαδή τα ευφάνταστα βιβλία του George RR Martin στα οποία βασίστηκε το μεγαλύτερο μέρος της σειράς, έλειπε από την κατάληξή της, μιας και ο συγγραφέας δεν έχει προλάβει να τελειώσει την επική ανθολογία φαντασίας. Ωστόσο, το αμφιλεγόμενο φινάλε του Game of Thrones είναι μόλις το τελευταίο σε μία μακρά λίστα απογοητευτικών καταλήξεων της σύγχρονης τηλεοπτικής ιστορίας. Είτε λόγω των υψηλών προσδοκιών που χτίζονται εξαιτίας της μεγάλης έκτασης μιας σειράς, είτε λόγω της πολυπλοκότητας της πλοκής, η οποία καταλήγει να μεταμορφώνεται σε γόρδιο δεσμό, τα απογοητευτικά φινάλε είναι τόσο διαδεδομένα που κινδυνεύουν πλέον να θεωρηθούν εγγενή στις σύγχρονες τηλεοπτικές σειρές.
Το τελευταίο επεισόδιο της σειράς Lost βρίσκεται στην κορυφή σχεδόν κάθε λίστας με τα χειρότερα φινάλε στην τηλεοπτική ιστορία
Την πρωτοκαθεδρία της απογοήτευσης κατέχει, σχεδόν ομόφωνα, η αλλόκοτη κατάληξη της σειράς Lost, η οποία ακολουθεί μία ομάδα επιζώντων ενός αεροπορικού δυστυχήματος στις περιπέτειές τους σε ένα μυστηριώδες νησί. Επειτα από έξι σεζόν αναπάντητων ερωτημάτων, πολικών αρκούδων, ταξιδιών στον χρόνο και συμβολικών αριθμητικών ακολουθιών, οι θεατές ανέμεναν με ανυπομονησία το φινάλε για να διαλευκάνουν τα αμέτρητα μυστήρια της σειράς. Τελικά τους υποδέχθηκε μια αμήχανη, εικοσάλεπτη καταληκτική σκηνή όπου οι πρωταγωνιστές συναντώνται σε μια εκκλησία, σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, και ανταλλάσσουν χαμόγελα και χειραψίες. Μερικοί πιστοί θαυμαστές το ερμήνευσαν ως νεύμα πως η όλη σειρά εκτυλίσσεται σε ένα καθαρτήριο – ωστόσο η πλειονότητα συνέχισε να απορεί τι ρόλο έπαιζαν τελικά οι πολικές αρκούδες και οι αριθμητικές ακολουθίες.
Στη λίστα των αμφιλεγόμενων επιλόγων ανήκει και το φινάλε ίσως της διασημότερης σειράς στην ιστορία της τηλεόρασης. Ο David Chase αποφάσισε να τερματίσει το δεκαετές έπος του Tony Soprano και της ακολουθίας του, όχι με κάποιο αιματηρό επεισόδιο ή την αναμενόμενη φυλάκισή τους, αλλά με μία σχεδόν άηχη σκηνή σε ένα παγωτατζίδικο η οποία έδωσε απότομα τη θέση της στους τίτλους τέλους. Το αβέβαιο τέλος του Sopranos, ωστόσο, γέννησε χιλιάδες θεωρίες θαυμαστών για το τι πραγματικά συνέβη στον αγαπημένο πρωταγωνιστή της.
Και κωμωδίες
Η κατάληξη του Seinfeld, παρότι χιουμοριστική, διχάζει έντονα τους θαυμαστές της σειράς.
Αρκετές κωμωδίες υπέφεραν και αυτές με τη σειρά τους από το σύνδρομο του κακού επιλόγου, ίσως γιατί η κωμική τηλεοπτική σειρά βασίζεται, εκ φύσεως, στην ελαφρότητα και στην έλλειψη κάποιας συμβολικής κατάληξης. Το δημοφιλές How I Met Your Mother απογοήτευσε όταν, στο τελευταίο επεισόδιο, ο πρωταγωνιστής αποκαλύπτει στα παιδιά του την πραγματική ταυτότητα της μητέρας τους με μια διεκπεραιωτική, δραματική πλοκή με ελάχιστη σημασία για το σύνολο της σειράς. Αντίστοιχα, η λατρεμένη κουστωδία του Seinfeld κατέληξε πίσω από τα σίδερα της φυλακής, σε ένα φινάλε ξεκαρδιστικό αλλά περιέργως αφύσικο με το πνεύμα της. Το ιστορικό Sex and the City σχεδόν ξέφυγε από την παράδοση, με το τελευταίο επεισόδιο της σειράς να αποσπά εξαιρετικά σχόλια από τους κριτικούς και το κοινό, προτού αναλωθεί σε δύο κινηματογραφικά σίκουελ που θύμιζαν περισσότερο αυτοαναφορική παρωδία.
Ισως η παράδοση του απογοητευτικού φινάλε να είναι ένα σημάδι των εποχών, κατά την οποία η βιομηχανία βασίζεται στη δημιουργία εθιστικών, αλλεπάλληλων επεισοδίων για πλατφόρμες όπως το Netflix και το HBO GO, χάνοντας πλέον την ικανότητα του καταληκτικού επιλόγου. Ωστόσο, παρά την απογοήτευση, τα προαναφερθέντα παραδείγματα έχουν όλα από ένα ακόμη κοινό: έσπασαν όλα ανεξαιρέτως τα ρεκόρ τηλεθέασης της κάθε σειράς.