Ηταν από τις λίγες φορές που τόσο μεγάλη μερίδα του κοινού περίμενε μια τηλεοπτική επιστροφή με σχεδόν ίσες δόσεις προσδοκίας και… φόβου. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστευαν πως είναι αδύνατον μια σειρά με τόσο συγκεκριμένη κεντρική ιδέα να λειτουργήσει ξανά πέρα από το πρώτο ολοκληρωμένο της κεφάλαιο· το είδαμε, για παράδειγμα, να συμβαίνει στο παρόμοιας υφής «Prison Break», που παρήκμασε γρήγορα μετά την πρώτη απίθανη σεζόν. Οχι όμως και στο «La Casa de Papel». Ο τρίτος κύκλος, που αναπαράγεται με ρυθμούς-ρεκόρ αυτές τις ημέρες από τους χρήστες του Netflix σε όλο τον κόσμο, στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, αξίζοντας τις ώρες που θα περάσει κανείς καλοκαιριάτικα μπροστά από την οθόνη.
Φυσικά και η καινούργια σεζόν δεν μπορεί να προσφέρει εκείνο το αρχικό ξάφνιασμα, την απόλαυση του να παρακολουθείς για πρώτη φορά μια καθηλωτική περιπέτεια με το συγκεκριμένο σενάριο. Εδώ τα πράγματα (αναπόφευκτα) επαναλαμβάνονται: η συμμορία επανασυστήνεται, ο Προφεσόρ ενορχηστρώνει το σχέδιο, οι κόκκινες στολές φοριούνται και η ληστεία αρχίζει. Βέβαια, υπάρχουν αλλαγές. Αυτή τη φορά κίνητρο δεν είναι μόνον το χρήμα αλλά και η απελευθέρωση του Ρίο, ο οποίος βρίσκεται στα χέρια των Αρχών, ενώ συμμετέχουν και νέα πρόσωπα. Το σχέδιο επίσης, που στοχεύει τον εθνικό χρυσό της Ισπανίας, είναι κάπως από τα… αζήτητα, μιας και ο «Καθηγητής» το είχε απορρίψει πριν από τη ληστεία στο Νομισματοκοπείο. Γι’ αυτό ίσως και χωρούν εδώ περισσότερες υπερβολές και ευκολίες από ό,τι στο προηγούμενο μέρος.
Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, η νέα έκδοση της «Τέλειας ληστείας» είναι αυτό που περίμεναν οι αισιόδοξοι. Ενα καταιγιστικό θρίλερ με παραγωγή που έχει μεγαλώσει πολύ και φαίνεται, αστεία, συγκινήσεις και φυσικά όλους τους αγαπημένους χαρακτήρες –ακόμα και μερικούς… νεκρούς– που το κοινό αγάπησε και ταυτίστηκε μαζί τους.
Φυσικά, μέχρι στιγμής η ιστορία είναι μισή.
Οπως είχε συμβεί και με τον πρώτο κύκλο, έχουμε μείνει με την αγωνία στο πιο κρίσιμο σημείο και με το δράμα εντονότερο από ποτέ. Παρά τα όποια «παράπονα» για τις μέχρι τώρα εξελίξεις, δεν μπορούμε να φανταστούμε κάποιον που δεν θα δει και παρακάτω…