Dolphin Man
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (2018)
Σκηνοθεσία: Λευτέρης Χαρίτος
Εμφανίζονται: Ζαν-Μαρκ Μπαρ,
Ζακ Μαγιόλ
Από την πλατφόρμα του Cinobo διαλέγουμε ένα από τα καλύτερα ελληνικά ντοκιμαντέρ των τελευταίων ετών, το οποίο μας πηγαίνει πίσω στο «Απέραντο γαλάζιο» του Λικ Μπεσόν και στη φιγούρα που το ενέπνευσε: τον θρυλικό δύτη Ζακ Μαγιόλ. Ο Λευτέρης Χαρίτος βουτάει στα γαλάζια νερά της θάλασσας και ταξιδεύει από την Κάρπαθο ώς τις Μπαχάμες και από την Ελμπα της Ιταλίας μέχρι την Ινδία, ακολουθώντας τα βήματα και τις… απλωτές του ήρωά του. Τριάντα χρόνια μετά το φιλμ του Μπεσόν, ο τότε πρωταγωνιστής Ζαν-Μαρκ Μπαρ είναι ο αφηγητής του ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει τον σπουδαίο δύτη, ο οποίος εξερεύνησε όσο ελάχιστοι τα ανθρώπινα όρια. Η σαν παραμύθι ζωή του περνάει μπροστά από την κάμερα χάρη στο πλούσιο αρχειακό υλικό, αλλά και στις συγκλονιστικές μαρτυρίες που έχουν συλλεγεί εδώ. Συνολικά εντυπωσιακό και ανά διαστήματα πολύ συγκινητικό, το φιλμ ασχολείται τόσο με τα επιτεύγματα του Μαγιόλ όσο και με την κληρονομιά του. Περισσότερο από όλα ψάχνει τον εσωτερικό δαίμονα που τον έκανε να απολαύσει –αλλά και να πληρώσει το τίμημα– τη ζωή του.
Homemade
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (2020)
Σκηνοθεσία: Πάολο Σορεντίνο,
Πάμπλο Λαρέιν, Μάγκι Τζίλεγχαλ,
Ναντίν Λαμπακί κ.ά.
Εν μέσω καραντίνας, 18 σύγχρονοι σκηνοθέτες παίρνουν ανά χείρας κάμερες, κινητά, drone και οτιδήποτε άλλο διαθέσιμο, δημιουργώντας μικρού μήκους ταινίες μέσα και γύρω από τα σπίτια τους. Το Netflix συγκεντρώνει τα έργα τους και τα προβάλλει υπό τον γενικό τίτλο «Homemade». Από την αναπάντεχη συνάντηση της βασίλισσας Ελισάβετ με τον Πάπα Φραγκίσκο, διά χειρός Πάολο Σορεντίνο, μέχρι μια συγκινητική εξομολόγηση που παίρνει απροσδόκητη τροπή, του Πάμπλο Λαρέιν, τα σύντομα φιλμ συχνά αποδεικνύονται ευφυέστατα και ενδιαφέροντα.
Φυσικά, ανάμεσά τους υπάρχουν και κάποιες πιο αδύναμες προσπάθειες, όμως σε γενικές γραμμές οι δημιουργοί προσπαθούν –και επιτυγχάνουν– να μεταδώσουν το συναίσθημα του αλλόκοτου, του ξένου προς την ανθρώπινη φύση που είναι ο εγκλεισμός. Κάποιοι βάζουν σε πρώτο πλάνο τα παιδιά τους (Ρέιτσελ Μόρισον), ενώ άλλοι περνούν το σύνορο της φαντασίας, αντιπαραβάλλοντας όσα πραγματικά συνέβησαν με τις παραδοσιακές κινηματογραφικές δυστοπίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Vermont», της πιο γνωστής ως ηθοποιού Μάγκι Τζίλεγχαλ, η οποία επιστρατεύει ακόμη και ειδικά εφέ για να κάνει πιστή την ιστορία της.
Κορυφαίο όλων, στην απλότητά του, είναι ίσως το φιλμάκι της Ανα Λίλι Αμιρπούρ («A Girl Walks Home Alone at Night»). Εκεί μια νεαρή κοπέλα κάνει ποδηλατάδα στους απόκοσμα άδειους δρόμους του άλλοτε πολυσύχναστου Λος Αντζελες. Χρησιμοποιώντας πλάνα και από drone, η Αμιρπούρ μάς ξεναγεί και στα μυστικά της τέχνης της, φιλοσοφώντας περί προοπτικής και ανάγοντας τα πιο μικρά και ασήμαντα στη συμπαντική κλίμακα.