Η τραγική μοίρα ενός ανθρώπου πέρασε στις εφημερίδες, αλλά το γεγονός ότι η είδηση συνέπεσε με το μαγείρεμα του ανασχηματισμού, δεν βοήθησε να της δοθεί η σημασία που της οφειλόταν: ο 40χρονος αθλητής των Παραολυμπιακών Αγώνων Γιώργος Σηφάκης έφυγε από τη ζωή ύστερα από πολυήμερη νοσηλεία. Είχε τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι όταν κατά τη διάρκεια της προπόνησής του, Ι.Χ. αυτοκίνητο παρέσυρε το χειρήλατο αμαξίδιο που οδηγούσε. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα είχε μείνει πριν από λίγα χρόνια παραπληγικός.
Δεν είναι μόνο η απίστευτη ιστορία, αλλά και η τραγωδία ενός νέου ανθρώπου που μας έδειξε τι σημαίνει πείσμα για ζωή. Η ιστορία του αποκάλυψε για ακόμη μία φορά το έλλειμμα της χώρας μας και της δημόσιας ζωής απέναντι στους αναπήρους. Λίγες ημέρες πριν, ένας οδηγός λεωφορείου εγκατέλειψε άτομο με κινητικά προβλήματα κατά την επιστροφή του από την Πάτρα προς την Αθήνα. Ο άνθρωπος που πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας είχε ανάγκη να πάει στην τουαλέτα. Κατέβηκε πράγματι από το πούλμαν, αλλά γρήγορα διαπίστωσε ότι ο οδηγός σοβαρολογούσε όταν έλεγε: «Εσείς οι ΑμεΑ να μην παίρνετε λεωφορείο που κάνει εξπρές δρομολόγιο».
Ισως τελικά είναι αλήθεια: «Την αναπηρία τη δίνει η κοινωνία». Είναι μια διαπίστωση της Αγλαΐας Κατσιγιάννη, που ήταν το κεντρικό πρόσωπο μιας από τις καινούργιες εκπομπές, με τη Μάγια Τσόκλη στη ΝΕΡΙΤ με τίτλο «Μία μέρα με τον/την…». Εκπομπές που εστιάζουν σε περιπτώσεις ανθρώπων που είναι για όλους μας παραδείγματα ζωής.
Δυναμική, αγέρωχη πάνω στο αμαξίδιό της, η Αγλαΐα έκανε την κάμερα να τρέχει πίσω της, ξεμπροστιάζοντας στον φακό την παθογένεια της κοινωνίας μας. Πρόεδρος του Συλλόγου Παραπληγικών του νομού Δράμας, μαζί με τη μητέρα της, την ατρόμητη κυρία Στέλλα, αποκάλυπταν με στιγμές της καθημερινότητάς τους, σχεδόν σε κάθε πλάνο, ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αναπηρία από την ίδια μας τη συμπεριφορά στις πόλεις της ντροπής. Ράμπες που δεν υπάρχουν ή κι αν υπάρχουν είναι –εξαιτίας της τσαπατσουλιάς κάποιων εργολάβων– ανήμπορες να δεχτούν αμαξίδια, αλλά κατάλληλες να λειτουργούν ως πάρκινγκ Ι.Χ…
Εκμετάλλευση και αδιαφορία. Και το κράτος τι κάνει γι’ αυτούς; «Προτιμάει να δίνει ένα επίδομα ελεημοσύνης και να μένουν στο σπίτι παρά να είναι παραγωγικοί», έλεγε η Κατσιγιάννη σταράτα στον φακό. Και μετά τη μαμά; ρώτησε η δημοσιογράφος. Ουσιαστική, ευαίσθητη, αλλά και δίχως περιστροφές, η Μάγια Τσόκλη μίλησε γι’ αυτό που δεν τολμάει κανείς να πει στους συγγενείς – στυλοβάτες. «Ή καταστρέφεται η ζωή σου και μπαίνεις σε ένα ίδρυμα ή βρίσκεις ένα μεγάλο ποσόν και μένεις σπίτι σου…».
Κάπως έτσι η ελληνική κοινωνία νομίζει ότι λύνει τα προβλήματά της – κρύβοντάς τα. Η τηλεόραση όμως οφείλει να μας τα θυμίζει. Με την ευθύτητα της Τσόκλη.