Υποψιάζομαι –ελπίζω!– ότι κάποια στιγμή θα συμβεί, προς το παρόν όμως δεν έχει τύχει να πετύχω το Σαββατοκύριακο στο Star «Friends» και να αλλάξω κανάλι.
Μπορεί να ξέρω τα επεισόδια απέξω και να γελάω με την ατάκα πριν καν διατυπωθεί, όμως εγώ εκεί, να χαζεύω μια σειρά που ξεκίνησε πριν από ακριβώς 20 χρόνια (ήταν 22 Σεπτεμβρίου 1994 όταν παίχτηκε ο πιλότος). Μυστήριο, δεδομένου ότι πριν από 20 χρόνια δεν είχα καν το ίδιο χιούμορ.
Ομως σκεφτόμουν ότι τα «Φιλαράκια», όπως κάποια στιγμή μεταφράστηκε η σειρά στα ελληνικά, είναι σαν τις χιλιοειπωμένες ιστορίες από τα 20-something μας. Αυτές που λες και ξαναλές γελώντας συνωμοτικά με τους φίλους σου, αφού παραπέμπουν στην πιο γοητευτική εποχή της ζωής σου. Το είπε ωραιότατα ο Τζόι πρόσφατα (συγγνώμη, ο Ματ Λε Μπλανκ), ερωτώμενος για το μυστικό της επιτυχίας της σειράς με αφορμή την επέτειο: «Η σειρά αφορούσε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής, αυτή μετά το κολέγιο και λίγο πριν αρχίσει η οικογενειακή ζωή, τότε που οι φίλοι σου είναι το σύστημα υποστήριξής σου. Αυτή ήταν η μαγεία του σόου: όλοι έχουν περάσει από εκείνη τη φάση και μπορούν να συνδεθούν με αυτήν».
Αυτή ήταν λοιπόν η χρυσή φλέβα που χτύπησε το «Friends» το 1994 (όπως αντίστοιχα και η ταινία «Reality Bites», με παρόμοια θεματολογία, που βγήκε στους κινηματογράφους την ίδια χρονιά). Φυσικά ουδείς, ούτε ακόμα και οι δημιουργοί του, Μάρτα Κάουφμαν και Ντέιβιντ Κρέιν, φίλοι από το κολέγιο, δεν πίστευαν γράφοντας τους πρώτους διαλόγους ότι θα έγραφαν ιστορία στη μικρή οθόνη: αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι την Πέμπτη της προβολής του πρώτου επεισοδίου, με αδιαμόρφωτους ακόμα τους κεντρικούς χαρακτήρες, η τηλεόραση στις ΗΠΑ έπαιζε επίσης «Seinfeld» και «Frasier», δύο από τις πιο επιτυχημένες σειρές όλων των εποχών. Να όμως που 20 χρόνια από τότε και 10 χρόνια από το τελευταίο επεισόδιο (πόσο αστεία η αποφώνηση της σειράς: «Πάμε για καφέ;» «Πού;») το άστρο τους ακόμη μεσουρανεί.
Ολοι εξακολουθούν να μιλούν για τους Friends και… σαν τους Friends. Το «We were on a break» του Ρος ανήκει πια στην παγκόσμια φρασεολογία των σχέσεων, το «How you doin’» του Τζόι αντίστοιχα, το «Oh-My-God» της Τζάνις επαναλαμβάνεται για πλάκα σε κάθε ευκαιρία, ενώ όλοι έχουμε υπάρξει κάποια στιγμή (ή και συνέχεια) σαρκαστικοί σαν τον Τσάντλερ, τονίζοντας τις λέξεις με τον μοναδικό του τρόπο («Could you be any more annoying? »). Και σίγουρα όλοι έχουμε μια αγαπημένη σκηνή, συχνά όχι πολύ προφανή. Η δική μου, για παράδειγμα, είναι όταν ο Ρος πήγε να επισκεφτεί τον Μαρσέλ, τη μαϊμού του (ό,τι να ’ναι), στον ζωολογικό κήπο που τον είχε χαρίσει. Εκεί μαθαίνει ότι η μαϊμού έχει πεθάνει, αλλά ένας επιστάτης τού σφυρίζει ότι αυτά είναι μπούρδες. «Ο ζωολογικός κήπος… Πιστεύεις τα πάντα που σου λέει ο ζωολογικός κήπος;» τον ρωτάει. «Αυτό είναι το μόνο που μου έχει πει ποτέ ο ζωολογικός κήπος», απαντάει εκείνος με το γνωστό goofy ύφος. Ενα κάπως «υπόκωφο» αστείο, από αυτά που έκαναν τη σειρά να ξεχωρίζει από τις sitcoms της εποχής με τα ψεύτικα γέλια. Αυτά, μαζί με τους έρωτες («Ross and Rachel!», «Chandler and Monica!»), τους φανταστικούς γκεστ σταρ (πόσο μεγαλοφυές η Καθλίν Τέρνερ να παίξει τον μπαμπά του Τσάντλερ), τους εξαιρετικούς παράπλευρους χαρακτήρες, όπως ο σιωπηλός Γκάνθερ του Central Perk, αλλά και τα διάσπαρτα μικρά σεναριακά διαμάντια όπως φερ’ ειπείν το κλείσιμο του ματιού των δημιουργών στους επικριτές της σειράς, βάζοντας τους ήρωες να σχολιάζουν ότι πίνουν καφέ μέρα μεσημέρι μεσοβδόμαδα ή να κοιτιούνται με απορία όταν χτυπάει η πόρτα στο διαμέρισμα της Μόνικα και είναι όλοι ήδη εκεί. Ναι, δεν έχουν άλλους φίλους, έχει κανείς πρόβλημα με αυτό;
Ανά τακτά διαστήματα τα τελευταία δέκα χρόνια που περάσαμε χωρίς «Friends», επανέρχεται η φήμη ότι η παρέα θα επανασυνδεθεί για ένα τελευταίο πανηγυρικό επεισόδιο. Δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής, ωστόσο πριν από λίγες ημέρες, με αφορμή τα 20 χρόνια από την έναρξη της σειράς, η Τζένιφερ Ανιστον, η Κόρτνεϊ Κοξ και η Λίζα Κούντροου εμφανίστηκαν στο σόου του Τζίμι Κίμελ κάνοντας ένα (πολύ κακό) σκετσάκι με φόντο το γνωστό σκηνικό της κουζίνας της Μόνικα. Ηταν η πρώτη φορά που το «Friends» μού έμοιασε «παλιό». Αν αποτοξινώθηκα θα το δούμε σήμερα το μεσημέρι, που θα βάλω Star.