Είναι γλυκά σαν τ’ ακούς να τραγουδούν. Είναι φανερό, άλλωστε, ότι τα παιδιά που φτάνουν ώς το «The music school» έχουν ταλέντο. Ομως κάθε αθωότητα και αυθορμητισμός σβήνει σαν αρχίσουν οι πρόβες, οι παροτρύνσεις για λίγη κίνηση, ένα στήσιμο πιο επαγγελματικό.
Ορισμένες φωνές είναι πραγματικά ωραίες, αλλά κάποιες φορές μοιάζουν να χάνονται μπρος στο βλέμμα της αγωνίας των παιδιών, στην υγρασία των ματιών τους, όταν κάποιος από την επιτροπή τους βαθμολογήσει με Β ή –Α αντί για το πολυπόθητο Α που όλα επιζητούν, όπως άλλωστε και οι γονείς τους.
Το Α είναι ο εφιάλτης για πολλά παιδιά στο Δημοτικό –ειδικά για τα πιο ντροπαλά– και γίνεται μεγαλύτερος μπροστά στον φακό που τα ακολουθεί, που σκορπίζει την εικόνα τους μεγεθυμένη στα σπίτια μας, αποκαλύπτοντας πιεσμένα συναισθήματα, δειλίες, αδυναμίες.
Είναι ένα μουσικό σχολείο, λένε οι κριτές, για παιδιά που αγαπούν τη μουσική και αυτά είναι «απόλυτα προστατευμένα». «Το να διδάσκουμε στα παιδιά ότι ο δρόμος των τεχνών είναι εύκολος και αφορά τη δόξα και το χρήμα είναι μία λανθασμένη αντίληψη», σχολίασε η Ηρώ όταν ρωτήθηκε σχετικά και δεν είναι η μόνη που έχει αντιρρήσεις. «Τι θα πει να τραγουδάς επαγγελματικά;», αναρωτήθηκε και η Αρλέτα στη ραδιοφωνική εκπομπή «Αυτοπροσώπως» του Νίκου Θρασυβούλου.
Πράγματι, σε μια παιδική παράσταση τα παιδιά υπακούν σε ένα ρόλο. Εδώ, μοιραία, τα περισσότερα πέφτουν στην παγίδα του μικρομέγαλου. Κι αυτού του είδους οι εκπομπές όσο καλές προθέσεις κι αν έχουν, όπως ισχυρίζονται, παίρνουν το ταλέντο που έχει τη χαρά της παιδικής ή εφηβικής αθωότητας και το βάζουν στα καλούπια ενός επαγγελματικού στερεότυπου για ενηλίκους. Τους φτιάχνουν τα ρούχα, τα μαλλιά, τους δείχνουν την κίνηση…
Τα βλέπεις στις πρόβες, τα περισσότερα είναι αμήχανα, ντροπαλά, σαν να κουβαλούν το βάρος της σύγκρισης, του μελλοντικού επαγγελματία.
Ολα αυτά, όπως οι σκηνές με τους δασκάλους του σόου (Γιώργος Θεοφάνους, Βαγγέλης Γερμανός, Ευρυδίκη, Demy), της προετοιμασίας και της τελικής επιλογής, εξασφαλίζουν τηλεοπτικό χρόνο. Τα παιδιά είναι χαριτωμένα, σε κερδίζουν, άλλα με την τσαχπινιά τους, άλλα με τη συστολή τους. Θα ήταν όμως ενδιαφέρον οι κριτές και οι υπεύθυνοι της παραγωγής, που είναι όλοι τόσο συγκινημένοι με τα ταλέντα, να παραβούν το κόνσεπτ της εκπομπής και να πάνε μέχρι τα μουσικά Γυμνάσια. Εκεί να δείτε ταλέντα. Που δεν ονειρεύονται κάμερες και φώτα, αλλά αυτό που πραγματικά αγαπούν και τρέχουν να μάθουν υπό δύσκολες συνθήκες σ’ αυτά τα σχολεία: την ουσία της μουσικής.