Εν καιρώ θα δούμε με τι όρους και με ποια προγράμματα έρχεται η νέα ΕΡΤ, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την επαναλειτουργία της, την περασμένη Τρίτη. Πάντως είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η δίωρη -λόγω τεχνικών προβλημάτων- διακοπή σήματος στα ιδιωτικά κανάλια εθνικής εμβέλειας το πρωί της ίδιας ημέρας οδήγησε αρκετούς στη ΝΕΡΙΤ, που το εν λόγω διάστημα άγγιξε και το 24% τηλεθέασης επί των ανοιχτών δεκτών. Ωστόσο το νούμερο είναι μικρό, αφού ήταν ο μοναδικός σταθμός πανελλαδικά που εξέπεμπε πρόγραμμα. Οταν δε επέστρεψε η εικόνα στα ιδιωτικά κανάλια, τα νούμερα της ΝΕΡΙΤ ξανάγιναν μονοψήφια. Εν ολίγοις, δεν θα είναι και τόσο εύκολη υπόθεση να ανακτήσει η νέα ΕΡΤ την αξιοπιστία που έχει απολέσει και το κοινό που έχει χάσει.
Παράλληλα, και σήμερα προβάλλει εκπομπές που δεν θα δεις αλλού. Για παράδειγμα, στο πρόγραμμα της νέας εβδομάδας σταχυολογήσαμε δύο αξιόλογα ξένα ντοκιμαντέρ που θα δείξει η ΝΕΡΙΤ, με αφορμή δύο επετείους: για την αυριανή Ημέρα Παγκόσμιας Ελευθερίας του Τύπου έχει προγραμματίσει, στις 12 τα μεσάνυχτα, το δανικής παραγωγής (2014) βιωματικό ντοκιμαντέρ του Ιρανού Αχμάντ Τζαλαλί Φαραχανί «Είμαστε δημοσιογράφοι». Βασισμένο στην προσωπική ιστορία του σκηνοθέτη, το ντοκιμαντέρ καταγράφει τα δεινά που υπέφερε ο Αχμάντ στον αδιάκοπο αγώνα του για την ελευθερία της έκφρασης. Επίσης, μαθαίνουμε τις ιστορίες συναδέλφων του και την προσπάθειά τους να επιβιώσουν όταν απαγορεύτηκε η έκδοση των εφημερίδων στις οποίες εργάζονταν. Για τα 70 χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου, το ερχόμενο Σάββατο 9/5 θα προβάλει το, βραβευμένο με Fipresci στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2015, σουηδικής παραγωγής ντοκιμαντέρ 2015 του Μάγκνους Γκέρτεν «Κάθε πρόσωπο έχει ένα όνομα».
Σ’ αυτό η Ελσι, ο Μπέρναρντ, η Νέριτ κι άλλοι επιζώντες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αφηγούνται τις ιστορίες τους, καθώς ανακαλύπτουν ξανά τους εαυτούς τους σε αρχειακό υλικό που γυρίστηκε στις 28 Απριλίου 1945: την ημέρα που απελευθερώθηκαν τελικά από τα γερμανικά στρατόπεδα. Στο υλικό αρχείου είναι ανώνυμα πρόσωπα μέσα σε μεγάλη πλήθη προσφύγων. Ωστόσο, όλοι τους έχουν όνομα και μια ιστορία να πουν: ιστορίες για το πώς είναι να συλλαμβάνεσαι σε καιρό πολέμου και να σε περνούν για κατάσκοπο, το πώς είναι να ζεις έξι χρόνια κρυμμένος και ντυμένος σαν κορίτσι ενώ είσαι αγοράκι, αλλά και την απόδραση, την επιβίωση και το νέο ξεκίνημα στη ζωή.