Ακροβατώντας με αναίδεια ανάμεσα στο ελαφρό και το γελοίο

Ακροβατώντας με αναίδεια ανάμεσα στο ελαφρό και το γελοίο

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η πρώτη σκέψη είναι: όλα τα είχαμε, η Γιουροβίζιον μάς έλειπε. Αγχος σε κάποιες μεσημεριανές εκπομπές και μπλογκ για την τύχη της ελληνικής συμμετοχής. Αν θα προκριθεί την ερχόμενη Τρίτη και αν θα φτάσει μέχρι τον διαγωνισμό. Από κοντά και οι μεγάλες κουβέντες για τη «μάχη» της Ελλάδας και τις ανταγωνίστριες χώρες, τις υπερδυνάμεις των τελευταίων χρόνων, τη Ρωσία και τα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ που πήραν τα πάνω τους, μαζί και οι Βαλκάνιοι γείτονες, Αλβανία και Ρουμανία.

Αναλύσεις, προγνωστικά για τη Λευκορωσία και την ΠΓΔΜ από τις οποίες έχουμε μικρή διαφορά και αν, τελικά, θα κρατήσουμε τα προσχήματα και μείνει ο διαγωνισμός της ελαφρότητας σε ευρωπαϊκά χέρια, αφού η Ρωσία και η Εσθονία καραδοκούν, γιατί όλοι γνωρίζουν τις συμμαχίες ακόμη κι εκεί, τη βαλκανική υποστήριξη, την τουρκόφωνη αλληλεγγύη, τους γεωγραφικούς συνασπισμούς που αλλάζουν κάθε φορά.

Σαν ακούς με τι βασανίζεται η μεσημεριανή τηλεοπτική ζώνη, μοιραία κάνεις τον συνειρμό πως η κουταμάρα είναι ανίκητη. Από την άλλη, σκέφτεσαι πως είναι όλα μαύρα: από το φιάσκο της πολιτικής και όλες τις συνέπειες της αδυναμίας της κυβέρνησης, η οποία δεν αντιλαμβάνεται ακόμη ότι αυτή κυβερνά, μέχρι τα οικογενειακά βάρη που μας καταρρακώνουν. Τη συμφωνία με τους εταίρους που φαντάζει σαν το πιο μεγάλο άνοστο ανέκδοτο, μέχρι την παιδεία που μοιάζει με τη Βόρεια Κορέα, μια εξίσωση προς τα κάτω: όλοι ίσιοι στην αγραμματοσύνη.

Κι εκεί έρχεται η δεύτερη σκέψη. Μαύρισε η ψυχή μας, ανθρώπινο είναι λίγο χάζι στην οθόνη με καλή παρέα, πίτσες όπως κάναμε παιδιά, διασκεδάζοντας με τις (μετ)αμφιέσεις των διαγωνιζομένων, κάποιες καλές φωνές, τις σέξι παρουσίες, τον τζόγο γύρω από τον 60ό θεσμό που αρνείται να δεχτεί τις ρυτίδες.

Ούτε απόρριψη ούτε εξιδανίκευση. Αρκεί να μην παίρνεις στα σοβαρά και αυτή την εκδοχή του λάιφ στάιλ για την οποία κανείς δεν αρνείται ότι γίνεται πολλή δουλειά από μόδιστρους, στυλίστες, κομμωτές, τραγουδιστές, σκηνοθέτες, τη βιομηχανία του θεάματος. Ολα είναι μέρος μιας αγοράς. Μια ελαφριά σαββατιάτικη διασκέδαση είναι, στον αφρό εδώ και έξι δεκαετίες και εκεί πρέπει να μείνει. Ενα παιχνίδι μουσικής υποταγής που ανταμείβει τη μίμηση, και όχι τον ντόπιο χαρακτήρα, την εικόνα και τις γραμμώσεις, την ενδυματολογική φαντασία και όχι τη μουσική αυθεντικότητα, τα αγγλικά, που κι αυτά έχουν όλο και βαρύτερη προφορά.

Το Σάββατο, στη μέση του Μαΐου κάθε τέτοια εποχή, έχει συνδεθεί με το χάζεμα μιας πλευράς που επίσης περιέχουμε. Αυτής που ακροβατεί με αναίδεια ανάμεσα στο ελαφρό και το γελοίο. Αν αντιμετωπίζει κανείς στα σοβαρά την ελαφρότητα, είναι μοιραίο να αντιμετωπίσει στα ελαφρά τη σοβαρότητα. Γιουροβίζιον είναι…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή