Ενα τζάνκι ξυπνάει εν μέσω ζάλης στο δώμα μιας παλιάς, εγκαταλελειμμένης εκκλησίας κάπου στο Λος Αντζελες. Με κόπο κατεβαίνει τα σκαλιά φωνάζοντας το όνομα της φίλης του. Στους τοίχους υπάρχουν αίματα. Τελικά η κοπέλα βρίσκεται στη μέση του ναού και τρώει με λαιμαργία κάτι που δεν είναι… κοτόπουλο. Deja-vu· το 2010 είδαμε τον σερίφη Ρικ Γκράιμς να ξυπνάει σε ένα νοσοκομείο, για να συνειδητοποιήσει σύντομα πως ο κόσμος έχει κατακλυστεί από αιμοβόρα ζόμπι και ο ίδιος πρέπει πια να παλέψει για την επιβίωση. Εκείνο το πρώτο, άψογα σκηνοθετημένο επεισόδιο, ήταν η αρχή για το «The Walking Dead» (Οι ζωντανοί νεκροί), τη δημοφιλέστερη, τον τελευταίο χρόνο, τηλεοπτική σειρά της Αμερικής.
Επιδιώκοντας (προφανώς) να κεφαλαιοποιήσει αυτή την επιτυχία αλλά και να αυξήσει τον ενθουσιασμό για την έναρξη του νέου, 6ου, κύκλου (11 Οκτωβρίου), το δίκτυο AMC αποφάσισε τη δημιουργία ενός spinoff, μιας εναλλακτικής δηλαδή έκδοσης της ίδιας βασικής ιδέας, υπό τον τίτλο «Fear The Walking Dead» (Φόβος των ζωντανών νεκρών). Η σειρά, η οποία βρίσκεται στο τρίτο από τα συνολικά 6 επεισόδια του πρώτου κύκλου, τοποθετείται κάπως νωρίτερα από τον χρόνο της πρωτότυπης εκδοχής, τη στιγμή ακριβώς που η «Αποκάλυψη των ζόμπι» παρουσιάζει τα πρώτα σημάδια της. Το ενδιαφέρον είναι πως αυτό το «παρακλάδι» μοιάζει μέχρι στιγμής καλύτερο από το ίδιο το δέντρο…
Το βασικό είναι πως δεν υπάρχει βιασύνη, ούτε βέβαια προχειρότητα. Η τηλεόραση εν έτει 2015, στην Αμερική αλλά και αλλού, έχει ξεπεράσει πια το επίπεδο στο οποίο επιδίωκε απλώς τη γρήγορη συγκίνηση, με τη μορφή της εύπεπτης περιπέτειας-ρομάντζου, κωμωδίας κ.ο.κ. μεταξύ των διαφημίσεων. Αντιθέτως, κυρίως λόγω της εμπλοκής σπουδαίων επαγγελματιών από τον χώρο του σινεμά, τα καλλιτεχνικά στοιχεία (π.χ. εξεζητημένη φωτογραφία, μονοπλάνα διαρκείας κτλ.) κάνουν όλο και πιο συχνά την εμφάνισή τους· το ίδιο συμβαίνει και με το «Fear The Walking Dead», χαρίζοντας στη σειρά εξαιρετική ατμόσφαιρα και γενικότερα έντονα κινηματογραφική αισθητική.
Το σενάριο της νέας σειράς επικεντρώνεται στην ιστορία μιας (ευρύτερης) οικογένειας που κατοικεί στο Λος Αντζελες. O δάσκαλος Τράβις και η σχολική σύμβουλος Μάντισον –πολύ καλές οι ερμηνείες των Κλιφ Κέρτις («Το μαύρο άλογο») και Κιμ Ντίκενς («Gone Girl»)– έχουν να φροντίσουν τρία παιδιά, όλα από τους προηγούμενους γάμους τους. Οταν ο εξαρτημένος από τα ναρκωτικά Νικ θα γυρίσει σπίτι τρομοκρατημένος, η οικογένεια θα μπει σε κατάσταση συναγερμού, ενώ ταυτόχρονα περίεργες συμπεριφορές ανθρώπων αρχίζουν να παρατηρούνται σε ολόκληρη την πόλη.
Δεν ξέρουμε, φυσικά, προς τα πού θα κατευθυνθεί η σειρά στους επόμενους κύκλους που λογικά θα υπάρξουν – ίσως και αυτή αφιερωθεί στην εξερεύνηση των ανθρώπινων ενστίκτων και της πάση θυσία επιβίωσης, όπως δηλαδή συμβαίνει και με το αρχικό «The Walking Dead» (TWD). Προς το παρόν, πάντως, η έμφαση δίνεται στους οικογενειακούς δεσμούς καθώς και στο ευρύτερο κοινωνικό πορτρέτο: καθώς ο πολιτισμός δείχνει τα πρώτα σημάδια κατάρρευσης και η «εποχή των τεράτων» βρίσκεται προ των πυλών –ενδιαφέρον το πώς, λόγω του «TWD», γνωρίζουμε ακριβώς τι θα επακολουθήσει τη στιγμή που οι πρωταγωνιστές δεν έχουν ιδέα– μια σειρά από φαινόμενα έρχονται στο προσκήνιο.
Συμπέρασμα πρώτο: δεν έχουμε ιδέα, μοιάζει να επισημαίνεται, πόσο ευάλωτη είναι η «φούσκα» μας. Ανθρωποι, οι οποίοι τη μια στιγμή ανησυχούν για μικροπροβλήματα στη δουλειά ή καβγαδάκια στο σπίτι, βρίσκονται την επόμενη μέρα χωρίς είδη βασικής ανάγκης και κυνηγημένοι από σαρκοβόρα ζόμπι. Η αλληγορία είναι προφανής, όπως και αυτή που σχετίζεται με την αντιμετώπιση των μίντια (αργούν χαρακτηριστικά να αναγνωρίσουν το πραγματικό πρόβλημα) ή τη στάση της αστυνομίας, με τις αναφορές εδώ να πηγαίνουν κατευθείαν σε γεγονότα όπως αυτά του Φέργκιουσον. Γενικά το θέμα της «Zombie Apocalypse», αν και πολυφορεμένο, δείχνει να πουλάει ακόμη. Ωστόσο, υπάρχουν δημιουργίες όπως το «Fear» ή το προ ετών «28 Μέρες μετά» του Ντάνι Μπόιλ, που εκμεταλλεύονται τον βασικό μύθο προκειμένου να στήσουν ένα αγωνιώδες θρίλερ με ουσία και περιεχόμενο που μπορεί να φτάσει (πολύ) πέρα από το σπλάτερ και τις κραυγές.