Εντυπωσιακές παραγωγές, καλογραμμένα σενάρια, λαμπεροί συντελεστές είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που κάνουν τη σημερινή, παγκόσμιου βεληνεκούς, τηλεόραση τόσο ενδιαφέρουσα κι επιτυχημένη. Οχι όμως μόνον αυτά. Ενα ακόμη βασικό γνώρισμα, που δεν ισχύει για κάθε περίπτωση αλλά παρουσιάζεται πλέον αρκετά συχνά, είναι μια πρωτοφανής εκφραστική ελευθερία, η οποία αν και δεν σχετίζεται τόσο με κάποιο καινοφανές ριζοσπαστικό πνεύμα –περισσότερο έχει να κάνει με το χαμηλό οικονομικό ρίσκο των τηλεοπτικών παραγωγών–, αποτελεί ασφαλώς ευπρόσδεκτη προσθήκη στην καθημερινή μας ψυχαγωγία.
Πόσο μάλλον όταν αυτή αποκτά και διδακτική διάσταση.
Ενα από τα παραπάνω παραδείγματα –το κορυφαίο ίσως– αποτελεί το «Black Mirror», η βρετανική σειρά αυτοτελών επεισοδίων που, με την εμφάνισή της το 2011, έκανε μεγάλη εντύπωση χάρη στη σεναριακή της τόλμη και επινοητικότητα. Κοινωνική σάτιρα, πολιτική κριτική και πάνω από όλα ηχηρό σχόλιο πάνω στην αχαλίνωτη τεχνολογική ανάπτυξη· με αυτά τα όπλα η σειρά προσέφερε μια σειρά εξαιρετικών επεισοδίων, ειδικά στον πρώτο κύκλο της. Και αν ο δεύτερος μάλλον απέτυχε να σταθεί στο ίδιο επίπεδο, έρχεται τώρα ο φρέσκος τρίτος, σε παραγωγή Netflix αυτήν τη φορά, για να απογειώσει την αρχική ιδέα στο επίπεδο της υποδειγματικής μίνι σειράς.
Το πρώτο επεισόδιο της τρίτης σεζόν έχει για πρωταγωνίστρια τη Λάσι, μια συνηθισμένη ανύπαντρη τριαντάρα, η οποία –όπως και όλοι γύρω της– είναι εμμονική με τη δημόσια εικόνα της, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται σε ένα ιδιότυπο είδος social media. Για την ακρίβεια πρόκειται για μια ολόκληρη κοινωνία οργανωμένη με τον συγκεκριμένο τρόπο: κάθε μέλος της βαθμολογεί τους υπόλοιπους (στην κλίμακα του 5) ανάλογα με τις πράξεις τους. Οι υψηλόβαθμοι και δημοφιλείς παρουσιάζονται ως «ευτυχείς» και ηγέτες της κοινωνικής καθημερινότητας. Οι υπόλοιποι προσπαθούν απλώς να τους φτάσουν.
Στο κυνήγι αυτής της δήθεν δημοφιλίας, η Λάσι θα ξεκινήσει ένα απελπισμένο roadtrip, το οποίο σύντομα θα την οδηγήσει στην άλλη άκρη του αστραφτερού (και ολοφάνερα παρανοϊκού) ονείρου. Οι αναλογίες με τα γνωστά μέσα κοινωνικής δικτύωσης της εποχής μας και την επιρροή που αυτά έχουν στη ζωή των σύγχρονων ανθρώπων, προφανείς. Σαν επιστέγασμα, το όλο περιεχόμενο μπαίνει σε μια πολύ καλοδουλεμένη συσκευασία, με ερμηνείες και κινηματογραφία υψηλότατου επιπέδου, διά χειρός Τζόε Ράιτ («Περηφάνια και προκατάληψη», «Εξιλέωση»).