Η πανδημία και ο οικονομικός της αντίκτυπος έχουν πλήξει βαρύτατα τους εργαζομένους ανά τον κόσμο, αφαιρώντας το 1/10 των εισοδημάτων τους μέσα στους πρώτους εννέα μήνες του έτους.
Αυτό, όμως, θα δυσχεράνει περαιτέρω την ανάκαμψη των χειμαζόμενων οικονομιών. Τις εκτιμήσεις αυτές εξέφρασε το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO), που υπολογίζει το σύνολο των χαμένων εσόδων σε πάνω από 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια. Κατέληξε σε αυτό το ποσό βάσει του αριθμού των ωρών εργασίας που έχουν χαθεί από την αρχή της πανδημίας.
Σύμφωνα με το ILO, ο συνολικός αριθμός των ωρών εργασίας που χάθηκαν στη διάρκεια του δευτέρου τριμήνου του 2020 είναι ακόμη μεγαλύτερος από τις αρχικές εκτιμήσεις. Τώρα εκτιμά πως οι συνολικές ώρες εργασίας ανά τον κόσμο μειώθηκαν κατά 17,3% σε σύγκριση με τα προ της πανδημίας επίπεδα και αντιστοιχεί στην απώλεια μισού δισεκατομμυρίου θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης. Στο ποσοστό αυτό συγκαταλέγονται, πάντως, και οι φαινομενικά χαμένες θέσεις εργασίας οι μισθοί των οποίων επιδοτήθηκαν όταν ανεστάλη η οικονομική δραστηριότητα. Συγκαταλέγονται επίσης οι βραχυχρόνιες συμβάσεις, καθώς και όσοι απολύθηκαν και είναι άνεργοι ή ακόμη και έχουν εγκαταλείψει την αγορά εργασίας.
Οπως τονίζει το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, το άθροισμα όλων αυτών των ετερόκλητων περιπτώσεων σκιαγραφεί πόσο θα μειωθούν οι καταναλωτικές δαπάνες εξαιτίας της πανδημίας, δυσχεραίνοντας βέβαια την ανάκαμψη της οικονομίας.
Οι ώρες εργασίας που έχουν χαθεί αντιπροσωπεύουν, σύμφωνα πάντα με το ILO, το 10,7% του παγκόσμιου εισοδήματος από εργασία. Το τρίτο τρίμηνο εκτιμάται πως χάθηκαν τόσες ώρες εργασίας όσες αντιστοιχούν σε σύνολο 345 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης. Σε ό,τι αφορά το τελευταίο τρίμηνο του έτους, υπολογίζει πως το χαμένο εισόδημα θα αντιστοιχεί σε 245 εκατομμύρια θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης.
Σχολιάζοντας σχετικά ο Γκι Ρίντερ, γενικός διευθυντής του ILO, αποδίδει τη μεγάλη απώλεια εισοδήματος των εργαζομένων στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, που έχει πλήξει ήδη ορισμένα τμήματα του πλανήτη. Το αποδίδει επίσης και στο γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στις φτωχές χώρες έχουν πληγεί περισσότερο σε σύγκριση με παλαιότερες οικονομικές κρίσεις. Και ο λόγος δεν είναι άλλος, βέβαια, από το ότι απασχολούνται σε τομείς στους οποίους απαιτείται φυσική επαφή μεταξύ των ανθρώπων και δεν είναι εφικτή η τηλεργασία.
Την ίδια στιγμή, προειδοποιεί για τους κινδύνους που εγκυμονεί ο αποκλεισμός μεγάλου αριθμού ανθρώπων από την αγορά εργασίας. Επισημαίνει, άλλωστε, πως ο αριθμός των οικονομικά ανενεργών ανθρώπων αυξήθηκε περισσότερο από την ανεργία σε όλες τις χώρες πλην των ΗΠΑ και του Καναδά. Εχει, πάντως, αποδειχθεί ότι η επανένταξη των αδρανών ανθρώπων στην αγορά εργασίας είναι πιο δύσκολη από την ανεύρεση εργασίας για τους ανέργους.