Τον Μάιο του 2016 ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον έθεσε ένα άβολο ερώτημα και αυτό αφορούσε τη διαφθορά: σε σχετικό συνέδριο στο Λονδίνο ο κ. Κάμερον, δίπλα στον πρόεδρο της Νιγηρίας και λοιπούς πολιτικούς, δήλωσε πως «το ξέπλυμα χρήματος αποτελεί το καρκίνωμα στην καρδιά πάρα πολλών προβλημάτων στον κόσμο, που πρέπει να αντιμετωπίσουμε».
Ο τόπος καθόλου τυχαίος δεν ήταν, μιας και η βρετανική πρωτεύουσα είχε αναδειχθεί στον αγαπημένο προορισμό ολιγαρχών και απατεώνων των επιχειρήσεων, που τη χρησιμοποιούσαν για να ξεπλύνουν τα παράνομα κέρδη τους. Οι σκληρές κουβέντες του Κάμερον δεν βοήθησαν και πολύ στο να ξεριζωθεί το κακό. Στο βιβλίο «Κλεπτοπία: πώς το μαύρο χρήμα κατακτά τον κόσμο», ο Τομ Μπέρτζις αναφέρει τα ύποπτης προέλευσης δολάρια που πέρασαν, μέσα από τις ελβετικές τράπεζες, στις επαύλεις στην περιοχή Μέιφερ του Λονδίνου και ακόμα και στο χρηματιστήριο του Λονδίνου.
Το αφήγημα, το οποίο ξεπερνάει κάθε φαντασία, μεταφέρει τους αναγνώστες στη Ζυρίχη, στη Νέα Υόρκη, στην Κίνα και στη Ζιμπάμπουε. Ωστόσο, το βασικό συμπέρασμα έχει να κάνει με το ότι, άνευ Λονδίνου, το παγκόσμιο οικονομικό έγκλημα δεν θα μπορούσε να λάβει τέτοιες διαστάσεις.
Ο Τομ Μπέρτζις αναζητεί τη σχέση της πόλης με τα αμφίβολης προέλευσης κεφάλαια στα χρόνια της πτώσης της βρετανικής αυτοκρατορίας. Κατά την περίοδο της ακμής της τελευταίας, στο Λονδίνο διεξαγόταν το εμπόριο με τις αποικίες, αλλά μετά τη διάλυση του οικοδομήματος ορισμένες από τις μικρότερες κτήσεις έγιναν κέντρο αλλότριων δραστηριοτήτων. Λόγου χάριν, νησιά όπως οι Μπαχάμες, αντί να παράγουν καπνό ή τσάι, προσέφεραν καταφύγιο σε τράπεζες και φοροφυγάδες.
Ο Γάλλος οικονομολόγος Γκαμπριέλ Ζικμάν υπολογίζει πως ποσά 7,6 τρισ. δολαρίων κατέληξαν σε υπεράκτιες περιοχές. Αφ’ ης στιγμής αυτοί οι κόμβοι ξεκίνησαν να λειτουργούν ως «διευκολυντές», το Λονδίνο προσέφερε στους τραπεζίτες επαφή και με όσους είχαν το χρήμα και το κινούσαν αλλά και με την αγορά ακινήτων. Η συνειδητοποίηση του μεγέθους του προβλήματος έγινε ακόμα πιο έντονη μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Τη χρονιά που διαλύθηκε η Lehman Brothers, μόνον το 50% των εμπορικών ακινήτων είχε καταχωριστεί σε ιδιώτη με όνομα και επώνυμο. Οι οικίες στον δρόμο του βόρειου Λονδίνου, που είναι γνωστός ως η «σειρά των δισεκατομμυριούχων», ανήκαν σε ολιγάρχες και σε εικονική εταιρεία για λογαριασμό του πρώην προέδρου του Καζαχστάν Μουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ.
Σε άλλα συναφούς θεματολογίας βιβλία, όπως η «Χώρα του χρήματος» του Ολιβερ Μπούλο, καταγράφεται η κλίμακα της κλεπτοκρατίας. Προς ενίσχυση των στοιχείων αυτών έρχεται ο Μπέρτζις, ερευνητής δημοσιογράφος των Financial Times, επισημαίνοντας το ανθρώπινο κόστος της τοποθέτησης χρημάτων στα ακίνητα του Λονδίνου. Το 2017 ξέσπασε πυρκαγιά στο δυτικό Λονδίνο και συγκεκριμένα στο Γκρένφελ Ταουερ, με αποτέλεσμα 71 άτομα να πεθάνουν και 250 να μείνουν άστεγα. Οι τοπικές αρχές ισχυρίστηκαν πως δεν υπάρχει προσφορά στέγης, αν και στην περιοχή εκείνη εντοπίζονται 2.000 σπίτια, τα περισσότερα άδεια. Η «Κλεπτοπία» φανερώνει, επιπλέον, πως κατά καιρούς το αμφίβολης προέλευσης ρευστό σχετίζεται με βίαια συμβάντα. Το 2011 οι εργαζόμενοι στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Καζαχστάν απήργησαν, όταν αντιλήφθηκαν πως οι εργοδότες τους πλήρωναν τα μισά μόνον από όσα δήλωναν στο υπουργείο Οικονομικών. Η αστυνομία άνοιξε πυρ εναντίον τους, ενώ άλλοι υπέστησαν βασανιστήρια. Η διεθνής κατακραυγή έφερε τον τότε πρόεδρο της χώρας Ναζαρμπάγεφ ενώπιον δύσκολων ερωτημάτων. Τέλος, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ, για να κατευνάσει το κλίμα, ενόψει επίσκεψης του Ναζαρμπάγεφ στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, του έδωσε μερικές συμβουλές για να υποβαθμίσει τη σημασία των γεγονότων.