Σε επίπεδα ρεκόρ εκτινάχθηκε το δημόσιο χρέος στις χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίες παρόλα αυτά συνεχίζουν να βγαίνουν στις αγορές, στην προσπάθεια χρηματοδότησης των εθνικών οικονομιών.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat, το χρέος στις χώρες του ευρώ διαμορφώθηκε στο 95,1% του ΑΕΠ στο β’ τρίμηνο του 2020, από 86,3% του ΑΕΠ στο α’ τρίμηνο του 2020 και 86,2% του ΑΕΠ στο β’ τρίμηνο του 2019.
Ελαφρώς καλύτερη ήταν η «εικόνα» στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου το δημόσιο χρέος ανήλθε στο 87,8% από 79,4% και 79,7% του ΑΕΠ αντίστοιχα.
Όπως είναι φυσικό, η Ελλάδα παρέμεινε ως η πλέον υπερχρεωμένη χώρα της Γηραιάς Ηπείρου (187,4%), ενώ ακολούθησαν η Ιταλία (149,4%) και η Πορτογαλία (126,1%). Σε υψηλά επίπεδα διατηρήθηκε και το χρέος των Βελγίου (115,3%) – Γαλλίας (114,1%).
Είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι χώρες, τόσο στην Ε.Ε. όσο και στην Ευρωζώνη, σημείωσαν αύξηση του δημόσιου χρέους σε σχέση με το α’ τρίμηνο του 2020, κάτι το οποίο οφείλεται και στην ταυτόχρονη μείωση του ΑΕΠ.
Την ίδια ώρα, το εποχικά προσαρμοσμένο έλλειμμα των γενικών κυβερνήσεων αυξήθηκε στο 11,6% του ΑΕΠ στις χώρες της Ευρωζώνης και στο 11,4% στις χώρες της Ε.Ε.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εκδόσεις ευρωπαϊκού χρέους έχουν χτυπήσει κόκκινο τους τελευταίους μήνες, σε μια προσπάθεια στήριξης της ανάκαμψης των εθνικών οικονομιών. Άλλωστε, σ’ αυτό συντελεί και το πρόγραμμα αθρόων αγορών κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ)
Η νέα κατάσταση, ωστόσο, έχει ανοίξει τη συζήτηση για την επόμενη ημέρα, όσον αφορά τους κανόνες του δημοσιονομικού συμφώνου, οι οποίοι προβλέπουν χρέος έως 60% του ΑΕΠ και δημοσιονομικό έλλειμμα έως 3% του ΑΕΠ.
«Η ξαφνική και σημαντική επιδείνωση των δημοσιονομικών έχει εγείρει θεμελιώδη ερωτήματα για την αρτιότητα των δημοσιονομικών κανόνων. Θα πρέπει να ευθυγραμμίσουμε τους κανόνες με ένα εντελώς νέο, πολύ πιο δύσκολο τοπίο στην Ε.Ε.» δήλωσε πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Συμβούλιο (EFB).
Υπενθυμίζεται πάντως, ότι οι Βρυξέλλες έχουν «παγώσει» για το 2020 -πιθανώς και για το 2021- τους δημοσιονομικούς κανόνες, προκειμένου τα κράτη-μέλη να έχουν τα αναγκαία δημοσιονομικά περιθώρια.