Ο κλάδος των ευρωπαϊκών τραπεζών συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που υπέστησαν τις μεγαλύτερες χρηματιστηριακές απώλειες από την οικονομική κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού. Από την αρχή του έτους έως σήμερα, η ομάδα των τραπεζών που περιλαμβάνονται στον κύριο χρηματιστηριακό δείκτη των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών εταιρειών Eurostoxx 600 κατέγραψε μεσοσταθμικές απώλειες της τάξης του 41%. Οι απώλειες αυτές είναι συγκρίσιμες με αυτές που κατέγραψε ο κλάδος πετρελαίου και φυσικού αερίου (41%) και υπερβαίνουν σημαντικά τις απώλειες του κλάδου ταξιδιών και αναψυχής (31%), που επίσης επλήγη σοβαρά από την τρέχουσα υγειονομική και οικονομική κρίση. Σημειωτέον ότι ο εν λόγω δείκτης δεν συμπεριλαμβάνει καμία από τις τέσσερις ελληνικές συστημικές τράπεζες. Αξίζει εδώ να επισημανθεί ότι η ανάκαμψη των χρηματιστηριακών αποτιμήσεων του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου μετά την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση της διετίας 2007-2008 και την κρίση χρέους της Ευρωζώνης της διετίας 2011-2012 παρουσίασε σοβαρή υστέρηση σε σύγκριση με αυτή των υπόλοιπων κύριων κλάδων.
Σε ό,τι αφορά τη μεγάλη απόδοση που σημείωσε και σημειώνει η αμερικανική κεφαλαιαγορά σε σύγκριση με την ευρωπαϊκή μετά το πέρας της προηγούμενης χρηματοοικονομικής κρίσης, οφείλεται σε σειρά παραγόντων, οικονομικών και φορολογικών. Σε αυτούς τους παράγοντες συγκαταλέγεται μεταξύ άλλων και η πολύ μεγαλύτερη έκθεση της αμερικανικής κεφαλαιαγοράς στον κλάδο τεχνολογίας.
Πέντε από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου αυτού στις ΗΠΑ αντιστοιχούν σε άνω του 20% της τρέχουσας κεφαλαιοποίησης του δείκτη S&P 500 και συνεχίζουν να υπόσχονται σε υφιστάμενους και δυνητικούς επενδυτές ακόμη πολλά έτη υψηλής κερδοφορίας. Στον αντίποδα, η πολύ χαμηλή απόδοση του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου σε σύγκριση με τους περισσότερους άλλους κλάδους στις κεφαλαιαγορές της Ευρώπης, και όχι μόνο την τελευταία δεκαετία, οφείλεται σε σειρά δομικών και άλλων παραγόντων. Ανάμεσά τους ο κατακερματισμός του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, που αποτελείται από σημαντικά μεγαλύτερο αριθμό χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, τόσο σε σχέση με αυτό που θεωρείται βέλτιστο όσο και σε σύγκριση με τις τραπεζικές αγορές σε ΗΠΑ, Κίνα και άλλες μεγάλες οικονομίες.
Αξιοσημείωτος παράγων είναι επίσης η επιβολή αυστηρότερου ρυθμιστικού πλαισίου όσον αφορά την κεφαλαιακή επάρκεια, την έγκαιρη λήψη προβλέψεων και την αρτιότερη καταγραφή των προβληματικών δανείων στους ισολογισμούς όσων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μπορούν να θεωρηθούν συστηματικής σημασίας για την Ευρωζώνη. Οι αυστηροί κανονισμοί αποβαίνουν εις βάρος της κερδοφορίας των ευρωπαϊκών τραπεζών σε μια περίοδο που αυτές καλούνται να εξαφανίσουν σταδιακά τα κόκκινα δάνεια που τους κληροδότησε η προηγούμενη κρίση.