Στις 30 Οκτωβρίου 1894 ο Ντάνιελ Μ. Κούπερ από το Ρότσεστερ κατοχύρωνε την πατέντα του για ένα μηχάνημα, που έμελλε να κυριαρχήσει στους χώρους εργασίας: Ήταν το ρολόι παρουσίας προσωπικού, στο οποίο οι εργαζόμενοι κατά την είσοδό τους και την έξοδό τους από το εργοστάσιο ή το γραφείο «χτυπούσαν» την κάρτα εργασίας. 126 χρόνια μετά η κάρτα εξακολουθεί να είναι στη ζωή μας, αλλά ετοιμάζεται να γίνει.. ψηφιακή.
Το νέο σχέδιο νόμου του υπουργείου Εργασίας, που ετοιμάζεται να τεθεί σε δημόσια διαβούλευση και στη συνέχεια να κατατεθεί στη Βουλή, δίνει σύμφωνα με πληροφορίες τη δυνατότητα για μεγαλύτερη ευελιξία στο ωράριο, με εργασία έως και 10 ώρες ημερησίως, χωρίς όμως να ανεβαίνει ο ο συνολικός αριθμός ωρών ετήσιας απασχόλησης.
Αν και ο όρος ευέλικτη εργασία στη χώρα μας συχνά παραπέμπει σε χαλάρωση ή και ξήλωμα των εργασιακών δικαιωμάτων, στην πραγματικότητα η ευελιξία του ωραρίου, κάτι που θα ξεφεύγει από τα στενά όρια του ημερήσιου 09:00-17:00, είναι κάτι που πλέον επιζητούν όχι μόνο οι επιχειρήσεις, αλλά και αρκετοί εργαζόμενοι που θέλουν να εναρμονίσουν καλύτερα επαγγελματική και οικογενειακή ζωή. Έτσι οι ώρες εργασίας (χωρίς να αυξάνονται ως σύνολο) μπορούν να μοιραστούν διαφορετικά μέσα στην εβδομάδα ή και στον χρόνο, η απασχόληση μπορεί να γίνει, όπου είναι εφικτό, εξ αποστάσεως και η πίεση να περιοριστεί. Οι αμοιβαίες διευκολύνσεις δεν χρειάζεται να θεωρούνται απειλή, αλλά ευκαιρία- αρκεί βεβαίως να έχουν κανόνες και η τήρησή τους να είναι αυστηρή.
Ο εργαζόμενος πρέπει να αισθάνεται ασφαλής ότι τα δικαιώματά του στην ημερήσια και εβδομαδιαία ανάπαυση δεν θίγονται και ότι οι υπερωρίες πληρώνονται. Εδώ είναι που σύμφωνα με το υπουργείο έρχεται να βοηθήσει η ψηφιακή κάρτα. Με την online καταγραφή του πραγματικού ωραρίου εργαζομένου στόχος είναι να καταπολεμηθούν φαινόμενα όπως η «μαύρη», αδήλωτη εργασία και οι απλήρωτες υπερωρίες, τα οποία στη χώρα μας δεν είναι σπάνια. Το εάν ο στόχος θα επιτευχθεί, θα το δείξει η πράξη.