Κοντά σε συμβιβασμό της τάξης των 150 εκατομμυρίων βρίσκονται ΕΥΔΑΠ και κυβέρνηση, προκειμένου να ανανεωθεί η σύμβαση της εισηγμένης για το αποκλειστικό δικαίωμα να παρέχει υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης στην περιοχή αρμοδιότητάς της. Η ανοικτή αυτή εκκρεμότητα μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και ΕΥΔΑΠ συμπλήρωσε αισίως επτά χρόνια.
Υφίσταται από τον Δεκέμβριο του 2013 και έκτοτε η εταιρεία λειτουργεί με παρατάσεις της προϋπάρχουσας σύμβασης, η οποία έχει λήξει, ενώ το 2019 το Δημόσιο προέβαλε αυξημένη απαίτηση της τάξης των 266 εκατ. περιπλέκοντας την κατάσταση.
Η τελευταία παράταση που είχε δοθεί στα μέσα του περασμένου έτους εξέπνευσε μαζί με το 2020, και τώρα δόθηκε ακόμη μία, μέχρι τα τέλη Μαρτίου του 2021. Το ζήτημα ταλανίζει την εισηγμένη καθώς αποτελεί μια σημαντική αβεβαιότητα, η οποία εκτός των άλλων αποτελεί και προαπαιτούμενο για να μπορέσει το ΤΑΙΠΕΔ να προχωρήσει στην πώληση του ποσοστού 11,33% των μετοχών που κατέχει, όπως έχει δεσμευθεί η Ελλάδα προς τους πιστωτές της.
Η εκκρεμότητα αυτή αποτελεί «κληρονομική ασθένεια» της ΕΥΔΑΠ από τον τρόπο με τον οποίο τη θεσμοθέτησε το ελληνικό Δημόσιο: η εταιρεία ιδρύθηκε το 1980 ύστερα από τη συγχώνευση της Ελληνικής Εταιρείας Υδάτων και του Οργανισμού Αποχέτευσης Πρωτευούσης. Το 1999 περιήλθε στη σημερινή της νομική μορφή καθώς τα κυριότερα πάγια απορροφήθηκαν από την Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ (ΝΠΔΔ), παραμένοντας στην ιδιοκτησία του Δημοσίου. Στην κυριότητα της Εταιρείας Παγίων ανήκουν φράγματα, ταμιευτήρες, εξωτερικά υδραγωγεία, αντλιοστάσια και άλλες εγκαταστάσεις που μεταφέρουν το νερό μέχρι τις εγκαταστάσεις όπου γίνεται η μετατροπή του σε πόσιμο. Με σύμβαση όμως που υπογράφηκε με το Δημόσιο τον Δεκέμβριο του 1999, η ΕΥΔΑΠ συνεχίζει να τα λειτουργεί. Τον Ιανουάριο του 2000 η ΕΥΔΑΠ εισήλθε στο Χρηματιστήριο, ενώ 13 χρόνια μετά (3/12/2013) με κοινή υπουργική απόφαση ορίστηκε ότι οι οφειλές του Δημοσίου προς την ΕΥΔΑΠ από επιχορηγούμενες δαπάνες επενδυτικού προγράμματος για τη δεκαετία 2000-2010, ύψους 294 εκατ., αποσβένονται με συμψηφιζόμενες μη φορολογικές οφειλές μέχρι τα μέσα του 2013, οι οποίες αφορούν κόστος αδιύλιστου νερού από το 2004 έως το 2013. Ωστόσο, εκκρεμεί από τη χρήση 2004 η σύναψη έγγραφης συμφωνίας μεταξύ των δυο πλευρών που θα καθορίζει το τίμημα του μη επεξεργασμένου ύδατος. Ελλείψει συμφωνίας, η ΕΥΔΑΠ συνέχισε και μετά το 2013 να συμψηφίζει το τίμημα του αδιύλιστου ύδατος με τις υπηρεσίες συντήρησης και λειτουργίας που κάνει για λογαριασμό της Εταιρείας Παγίων ΕΥΔΑΠ.
Και φτάνουμε στα μέσα του 2019, λίγο πριν από τις εκλογές, οπότε με επιστολή του προς την ΕΥΔΑΠ ο πρόεδρος της Εταιρείας Παγίων ζητεί επιπλέον ποσό που, με βάση τα στοιχεία της επιστολής, εκτιμήθηκε ότι ανέρχεται στα 266 εκατ. για την περίοδο 1/7/2013 έως 31/12/2019. Η ΕΥΔΑΠ απάντησε πως, σύμφωνα με τον νόμο 2744/1999 και την από 1999 σύμβαση, το ύψος του τιμήματος του μη επεξεργασμένου ύδατος είναι αντικείμενο σύμβασης μεταξύ της ΕΥΔΑΠ και του Δημοσίου και εξέφρασε την αντίθεσή της στην παραπάνω απαίτηση.
Στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με το Δημόσιο για την επέκταση του δικαιώματος αποκλειστικής διάθεσης ύδατος, που αναμένεται να καταλήξουν τους αμέσως επομένους μήνες, περιλαμβάνεται και το εν λόγω ζήτημα.