Μία εκκρεμότητα επτά ετών ανάμεσα στο ελληνικό δημόσιο και την ΕΥΔΑΠ κλείνει. Οι δύο πλευρές βρίσκονται σύμφωνα με πληροφορίες κοντά σε συμβιβασμό της τάξης των 150 εκατομμυρίων. Με βάση αυτόν θα ανανεωθεί η σύμβαση της εισηγμένης για το αποκλειστικό δικαίωμα να παρέχει υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης στην περιοχή αρμοδιότητα της.
Από τον Δεκέμβριο του 2013 η εταιρεία λειτουργεί με παρατάσεις της προϋπάρχουσας σύμβασης, η οποία έχει λήξει ενώ το 2019, επί της προηγούμενης κυβερνήσεως, το δημόσιο προέβαλε αυξημένη απαίτηση της τάξης των 266 εκατ. περιπλέκοντας την κατάσταση.
Η τελευταία παράταση που είχε δοθεί στα μέσα του περασμένου έτους εξέπνευσε μαζί με το 2020 και τώρα δόθηκε μία ακόμα μέχρι τα τέλη Μαρτίου του 2021. Το ζήτημα ταλανίζει την εισηγμένη καθώς αποτελεί μία σημαντική αβεβαιότητα η οποία εκτός των άλλων αποτελεί και προαπαιτούμενο για να μπορέσει το ΤΑΙΠΕΔ να προχωρήσει στην πώληση του ποσοστού 11,33% των μετοχών της που κατέχεις όπως έχει δεσμευτεί η Ελλάδα προς τους πιστωτές της.
«Η εκκρεμότητα αυτή αναμένεται να λήξει το πρώτο τρίμηνο της χρονιάς, με κερδισμένες και τις δύο πλευρές», διαβεβαιώνουν πηγές που συμμετέχουν στις σχετικές συζητήσεις. «Το δημόσιο θα αποσπάσει ένα σημαντικό ποσό, που εκτιμάται ότι κινηθεί κοντά στα 150 εκατ. ευρώ, ενώ και η ΕΥΔΑΠ θα απαλλαγεί από μια απαίτηση του δημοσίου που οι ορκωτοί λογιστές την καταγράφουν κάθε χρόνο ως σημαντική εκκρεμότητα», προσθέτουν.
Η εκκρεμότητα αυτή αποτελεί «κληρονομική ασθένεια» της ΕΥΔΑΠ από τον τρόπο με τον οποίο την θεσμοθέτησε το ελληνικό δημόσιο: η εταιρεία ιδρύθηκε το 1980 μετά από την συγχώνευση των Ελληνική Εταιρεία Υδάτων και Οργανισμός Αποχέτευσης Πρωτευούσης. Το 1999 περιήλθε στη σημερινή της νομική μορφή καθώς τα κυριότερα πάγια απορροφήθηκαν από την Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ (ΝΠΔΔ), παραμένοντας στην ιδιοκτησία του δημοσίου. Στην κυριότητα της Εταιρείας Παγίων ανήκουν φράγματα, ταμιευτήρες, εξωτερικά υδραγωγεία, αντλιοστάσια και άλλες εγκαταστάσεις που μεταφέρουν το νερό μέχρι τις εγκαταστάσεις όπου γίνεται η μετατροπή του σε πόσιμο. Με σύμβαση όμως που υπογράφηκε με το δημοσίου το Δεκέμβριο του 1999 η ΕΥΔΑΠ συνεχίζει να τα λειτουργεί. Τον Ιανουάριο του 2000 η ΕΥΔΑΠ εισήλθε στο χρηματιστήριο ενώ 13 χρόνια μετά (3/12/2013) με κοινή υπουργική απόφαση ορίστηκε ότι οι οφειλές του δημοσίου προς την ΕΥΔΑΠ από επιχορηγούμενες δαπάνες επενδυτικού προγράμματος για τη δεκαετία 2000-2010 ύψους 294 εκατ. αποσβένονται με συμψηφιζόμενες μη φορολογικές οφειλές μέχρι α μέσα του 2013 οι οποίες αφορούν κόστος αδιύλιστου νερού από το 2004 έως το 2013. Ωστόσο, εκκρεμεί από τη χρήση 2004 η σύναψη έγγραφης συμφωνίας μεταξύ των δυο πλευρών που θα καθορίζει το τίμημα του μη επεξεργασμένου ύδατος. Ελλείψει συμφωνίας η ΕΥΔΑΠ συνέχισε και μετά το 2013, να συμψηφίζει το τίμημα του αδιύλιστου ύδατος που με τις υπηρεσίες συντήρησης και λειτουργίας που κάνει για λογαριασμό της Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ.
Και φτάνουμε στα μέσα του 2019, λίγο πριν τις εκλογές οπότε με επιστολή του προς της ΕΥΔΑΠ ο πρόεδρος της Εταιρείας Παγίων ζητά επιπλέον ποσό που, με βάση τα στοιχεία της επιστολής, εκτιμήθηκε ότι ανέρχεται στα 266 εκ. για την περίοδο 1/7/2013 έως 31/12/2019. Η ΕΥΔΑΠ απάντησε πως σύμφωνα με το νόμο 2744/1999 και την από 1999 σύμβαση, το ύψος του τιμήματος του μη επεξεργασμένου ύδατος είναι αντικείμενο Σύμβασης μεταξύ της ΕΥΔΑΠ και του Δημοσίου και εξέφρασε την αντίθεσή της στην παραπάνω απαίτηση.
Στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με το δημόσιο για την επέκταση του δικαιώματος αποκλειστικής διάθεσης ύδατος, που αναμένεται να καταλήξουν τους αμέσως επομένους μήνες, περιλαμβάνεται και το εν λόγω ζήτημα.
Πηγή: moneyreview.gr