Τολμηρά μέτρα στήριξης της απασχόλησης

Τολμηρά μέτρα στήριξης της απασχόλησης

2' 25" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα προγράμματα βραχυπρόθεσμης εργασίας (STW) αποτέλεσαν βασικά εργαλεία για την αντιμετώπιση της πανδημίας στην Ευρώπη. Τέτοια συστήματα ωστόσο έχουν δύο μεγάλα μειονεκτήματα, καθιστώντας τα ακατάλληλα για τη διαχείριση της κρίσης στην απασχόληση λόγω ιού και τις αναπτυξιακές προκλήσεις της εποχής μας. 
Πρώτον, τα STW συνιστούν μια αμυντική κίνηση, διότι στοχεύουν στη διατήρηση και όχι στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Η πλήρης εφαρμογή τους θα σήμαινε, στην καλύτερη περίπτωση, την επιστροφή της απασχόλησης σε προπανδημικά επίπεδα, αλλά και αυτό είναι αβέβαιο. Η βασική λογική, η οποία αμφισβητείται, είναι ότι η ζήτηση εργασίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το κόστος εργασίας. Αρκετοί άλλοι παράγοντες όμως δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν, όπως είναι η ζήτηση εκ μέρους των καταναλωτών ή οι προσδοκίες κέρδους των επιχειρήσεων και οι οικονομικές συνθήκες, οι οποίοι παράγοντες εξίσου επηρεάζουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας ιδίως σε περιόδους αβεβαιότητας. 

Δεύτερον, τα προγράμματα STW στερούνται αναπτυξιακού προσανατολισμού. Απαιτούνται πιο τολμηρές και καλύτερα στοχευμένες δημοσιονομικές παρεμβάσεις, όπως το να θεσμοθετηθεί η ιδέα του Αμερικανού οικονομολόγου Χάιμαν Μίνσκι, για «τον εργοδότη της έσχατης προσφυγής» υπό τη μορφή ενός προγράμματος εγγύησης εργασίας (JGP). Οχι μόνο θα μπορούσε να εξουδετερώσει το κοινωνικοοικονομικό σοκ της πανδημίας, αλλά το ακόμη πιο σημαντικό θα ήταν πως θα επιδρούσε στις βασικές διαστάσεις της ευημερίας. Ενα πρόγραμμα εγγύησης εργασίας αποτελεί δημοσιονομική παρέμβαση για την καταπολέμηση της ανεργίας, σύμφωνα με την οποία το κράτος προσφέρει σε όλα τα άτομα που ακουσίως έμειναν άνεργα μια αξιοπρεπή εργασία. Διαχωρίζοντας τη δημιουργία θέσεων εργασίας από την επιδίωξη κερδών από τις επιχειρήσεις και δημιουργώντας απόλυτα ελαστική ζήτηση εργασίας, μπορεί να γεφυρωθεί αποτελεσματικότερα οποιοδήποτε κενό απασχόλησης, ενώ παράλληλα περιορίζονται οι ασυμμετρίες στην αγορά εργασίας, που προκαλούνται συνήθως από συμβατικές πολιτικές επέκτασης. Επιπλέον, ένα κρατικό πρόγραμμα εγγύησης εργασίας θα μπορούσε να ενσωματώσει κανονισμούς για την προστασία της εργασίας, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα της απασχόλησης για τους δικαιούχους.

Ενα πρόγραμμα εγγύησης εργασίας (JGP) λειτουργεί ως αυτόματος σταθεροποιητής των οικονομικών διακυμάνσεων, διότι βάσει σχεδιασμού του, το μέγεθός του δημιουργείται από τον ίδιο τον επιχειρηματικό κύκλο. Διαφυλάσσοντας την πλήρη απασχόληση και τις συνεχείς εισοδηματικές ροές, το JGP συμβάλλει, επίσης, στην προαγωγή των συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών και της υλικής ευημερίας. Αυτό βοηθά, επιπλέον, τον ιδιωτικό τομέα να διατηρήσει βιώσιμους τους όρους αναχρηματοδότησής του, εδραιώνοντας έτσι τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Εν κατακλείδι και σε αντίθεση με τα διάφορα σχήματα για τη στήριξη των εισοδημάτων, ένα πρόγραμμα εγγύησης εργασίας αυξάνει την οικονομική παραγωγή, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο να εμφανιστεί λόγω ζήτησης πληθωρισμός εξαιτίας της συμφόρησης από την πλευρά της προσφοράς. Αυτό μπορεί επίσης να επιτευχθεί με την αλλαγή του προβλεπόμενου μισθού του προγράμματος, που είναι στην πραγματικότητα ο ελάχιστος μισθός. Κατά συνέπεια, ένα πρόγραμμα εγγύησης εργασίας μπορεί να χαλιναγωγήσει τον πληθωρισμό σε περιόδους επιτάχυνσης της ανάπτυξης, αποτρέποντας, παράλληλα, τον αποπληθωρισμό κατά τις περιόδους συρρίκνωσης της οικονομίας.
 
* Καθηγητής Μακροοικονομικής Θεωρίας και Πολιτικής στο Οικονομικό Τμήμα του EKΠΑ και επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ ΓΣΕΕ.
** Eντεταλμένος διδασκαλίας στο Οικονομικό Τμήμα του ΕΚΠΑ και επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ ΓΣΕΕ.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα socialeurope.eu.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή