Η υποστήριξη της Ε.Ε. μπορεί να θεωρηθεί αμφίσημο μήνυμα για τον νέο πρωθυπουργό της Ιταλίας. Ο Μάριο Ντράγκι παρουσίασε τα σχέδιά του για μια φιλόδοξη αναδιοργάνωση του δημοσίου τομέα και της Δικαιοσύνης, ώστε να βοηθήσει τη χώρα να αντεπεξέλθει στο χρέος της. Τα κεφάλαια από το ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας θα βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση. Ομως, οι αγορές ομολόγων μεγάλης κλίμακας από μέρους της ΕΚΤ, μια πολιτική στην οποία πρωτοστάτησε ο Μάριο Ντράγκι, σημαίνει ότι η ανάγκη για αλλαγή δεν είναι επείγουσα. Εχοντας περάσει χρόνια ως πρόεδρος της ΕΚΤ και προτρέποντας τις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις, ο Ντράγκι δεν χάνει την ευκαιρία. Στην παρθενική ομιλία του προς το ιταλικό κοινοβούλιο, παρουσίασε σε αδρές γραμμές την τολμηρή ατζέντα του.
Η πρώτιστη προτεραιότητα είναι να εμβολιαστεί ο πληθυσμός και στη συνέχεια να ανοικοδομήσει τη χώρα του με την αρωγή επιχορηγήσεων και δανείων από το Ταμείο Ανάκαμψης της Ε.Ε., το οποίο έχει διαθέσει 209 δισ. ευρώ στη Ρώμη. Με το δημόσιο χρέος να υπερβαίνει το 160% της ετήσιας παραγωγής πέρυσι, η χώρα πρέπει επίσης επειγόντως να βρει τρόπους να αναζωογονήσει τη βραδεία ανάπτυξή της. Με αυτά κατά νου, το σχέδιο Ντράγκι δείχνει να είναι ρωμαλέο. Εκτός από επενδύσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα, ο νέος πρωθυπουργός επιδιώκει να περιορίσει τις φορολογικές επιβαρύνσεις και να εξαλείψει τη διαφυγή. Η φορολογική επιβάρυνση της Ιταλίας, ήτοι η διαφορά μεταξύ των μεικτών αποδοχών και των χρημάτων που απομένουν στην τσέπη, είναι 36,6% έναντι 31,5% για την υπόλοιπη Ε.Ε., όπως εκτιμά η Barclays. Ο Μάριο Ντράγκι υπαινίχθηκε επίσης πως πρόθεσή του είναι να καταστήσει τον δημόσιο τομέα πιο αποτελεσματικό και αξιοκρατικό. Και ζήτησε αλλαγές στο σύστημα απονομής της δικαιοσύνης, διότι η εκδίκαση των υποθέσεων στα δικαστήρια της Ιταλίας μπορεί να διαρκέσει πέντε φορές περισσότερο από ό,τι στην υπόλοιπη ήπειρο.
Ολες αυτές οι βελτιώσεις θα βοηθήσουν στο να αποδεσμευθούν επενδύσεις. Στο παρελθόν, και άλλοι Ιταλοί πρωθυπουργοί προσπάθησαν να εφαρμόσουν εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις. Ο πλησιέστερος προς τον Ντράγκι είναι ο Μάριο Μόντι, ένας έμπειρος τεχνοκράτης, του οποίου η κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία κατά την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη το 2011. Οπως και ο Ντράγκι, έτσι και ο Μόντι αρχικά έχαιρε ευρείας στήριξης από το πολιτικό φάσμα, την οποία σύντομα απόλεσε. Βέβαια, ο νυν πρωθυπουργός έχει πλεονεκτήματα. Τα χαμηλότατα επιτόκια της ΕΚΤ μεταφράζονται στο ότι η απόδοση των 10ετών ιταλικών ομολόγων είναι μόλις 60 μονάδες βάσης, λιγότερο από το 1/10 του κόστους δανεισμού επί Μόντι. Η έλλειψη πίεσης από τις χρηματοπιστωτικές αγορές δίνει στον Ντράγκι χρόνο για μεταρρυθμίσεις, αλλά πιθανώς ο ίδιος να δυσκολευθεί να πείσει τους Ιταλούς πολιτικούς για την αναγκαιότητά τους.