Από τη μαθητεία στο όνειρο και όσα πρέπει να αλλάξουν για να το πετύχουμε

Από τη μαθητεία στο όνειρο και όσα πρέπει να αλλάξουν για να το πετύχουμε

4' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Την εποχή κατά την οποία ήμουν στην Αγγλία έπεσε στα χέρια μου ένας κατάλογος με προτάσεις για θέσεις μαθητείας σε μεγάλες εταιρείες. Ημουν μόλις 19 χρόνων, σπούδαζα ηλεκτρολόγος μηχανικός και ανακάλυψα μάλιστα με έκπληξη, την ύπαρξη θέσεων και ρόλων που μέχρι τότε δεν γνώριζα ότι υπήρχαν. Εκείνο το καλοκαίρι γύρισα στην Ελλάδα και εργάστηκα σε μία μεγάλη επιχείρηση. Η εμπειρία με συνεπήρε τόσο που το επανέλαβα και το επόμενο καλοκαίρι. Και κάπου εκεί, συνειδητοποίησα πως είχα τη δυνατότητα να ιχνογραφήσω την επαγγελματική μου διαδρομή. Να απορρίψω επιλογές που ένιωσα πως δεν μου ταιριάζουν. Και να διαμορφώσω τις επιλογές στο πρόγραμμα σπουδών μου ώστε να δουλέψω αργότερα σε τομείς που θα με ενδιέφεραν πραγματικά. Συχνά σκέφτομαι ότι η σημερινή μου πορεία και η θέση οφείλονται σε μεγάλο βαθμό σε εκείνη την πρώτη εργασιακή εμπειρία, σε ένα internship μερικών μηνών, που άλλαξε την οπτική μου για τις επιχειρήσεις και την εργασία σε αυτές για πάντα.

Αυτά συνέβαιναν πριν από περίπου 20 χρόνια, όταν για να έρθεις σε επαφή με τις εταιρείες, έπρεπε να διαβάσεις καταλόγους που εξέδιδαν οι σχολές ή να αποταθείς στο γραφείο σταδιοδρομίας του πανεπιστημίου. Για να έρθουμε στο εδώ και στο τώρα, στη χώρα μας η διαδικασία του internship παραμένει περίπου η ίδια μέσα στα χρόνια και δυστυχώς πρόκειται για μια σχετικά πολύπλοκη διαδικασία, τόσο από την πλευρά του φοιτητή όσο και του εργοδότη.

Ακόμα και στην περίπτωση που αρκετά πανεπιστημιακά προγράμματα, κυρίως στις οικονομικές σχολές, έχουν θεσμοθετήσει την πρακτική άσκηση κι έχουν δημιουργήσει σχέσεις με Οργανισμούς κι εταιρείες ώστε οι φοιτητές να συμπληρώνουν ώρες μαθητείας παράλληλα με τις σπουδές τους, η πληροφορία δεν φτάνει εύκολα στον φοιτητή, οι θέσεις είναι περιορισμένες, η γραφειοκρατία πολύπλοκη και το οικονομικό κόστος για τον εργοδότη συχνά απαγορευτικό για την ευρεία διάδοση αυτής της πρακτικής.
Πιστεύω ακράδαντα ότι αν θέλουμε να βοηθήσουμε τους νέους να βρουν τον δρόμο τους επαγγελματικά, να συνδέσουν τις σπουδές τους εφόσον οι ίδιοι το επιθυμούν με την επαγγελματική τους σταδιοδρομία, να αποκτήσουν πολύτιμες εμπειρίες και την απαραίτητη δικτύωση, η πρακτική άσκηση, η μαθητεία στις εταιρείες είναι ένα απαραίτητο αλλά και σημαντικό βήμα που οφείλουμε να προσθέσουμε δίπλα στο πρόγραμμα σπουδών. Να τολμήσουμε να την απλοποιήσουμε τη διαδικασία και να την προσεγγίσουμε με μια λογική ανάθεσης πρότζεκτ –κάτι σαν εργασία– και όχι ένταξης στον εκάστοτε Οργανισμό ή κάλυψης σταθερών αναγκών μιας εταιρείας. Για μία σειρά από λόγους:

Πρώτον, γιατί διευκολύνει τη μετάβαση των φοιτητών από την εκπαίδευση στην επαγγελματική ζωή. Τους ενισχύει με κατάλληλες δεξιότητες που θα είναι απαραίτητες στο αυριανό επιχειρηματικό περιβάλλον, οι οποίες δεν εξαντλούνται απαραίτητα στο γνωστικό τους αντικείμενο. Συμβάλλει επίσης και στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων, όπως είναι η συνεργασία, η ομαδική εργασία και η ανάληψη ευθύνης. Και το πιο σημαντικό: η εμπειρία αυτή «χτίζει» ένα απόθεμα αυτοπεποίθησης σε κάθε νέο φοιτητή που δεν διαθέτει παραστάσεις κι αντίστοιχες προσλαμβάνουσες, το οποίο θα αποδειχθεί πολύτιμο για το μέλλον του.

Δεύτερον, γιατί ενθαρρύνει την ίδια τη διαδικασία της εκπαίδευσης μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο. Ο πλούτος των ιδεών, των θεωριών και της γνώσης που αποκτάται μέσα στο ακαδημαϊκό περιβάλλον, συναντά την πρακτική του εφαρμογή στον χώρο της πραγματικής οικονομίας. Και δημιουργεί ένα κατάλληλο έδαφος ώστε ο φοιτητής να συνδέσει τις θεωρητικές έννοιες με την πραγματικότητα. Σκεφτείτε το σαν ένα επανατροφοδοτούμενο σχήμα, όπου η γνώση μετατρέπεται σε πράξη και αυτή μετεξελίσσεται σε νέα, πιο εξελιγμένη γνώση. Επίσης, καθώς τα προγράμματα σπουδών δεν μπορούν και δεν οφείλουν να ακολουθούν τις αλλαγές στην αγορά εργασίας σε πραγματικό χρόνο, η μαθητεία μπορεί να καλύπτει αυτό το κενό, το οποίο θα μπορούσε να συμπληρώσει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα μαθητείας που θα εισαγάγει τους φοιτητές σε εταιρικά προγράμματα και θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν ταχύτερα τις απαιτήσεις ενός επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Τρίτον και ίσως πιο σημαντικό, διότι η μαθητεία απομυθοποιεί τον χώρο των επιχειρήσεων στα μάτια ενός νέου ανθρώπου που διαμορφώνει την προσωπικότητά του και αντιλαμβάνεται κι ο ίδιος τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει τα επόμενα χρόνια, στο επιχειρηματικό ή στο κοινωνικό περιβάλλον. Λέμε συχνά στην Ελλάδα πως η κοινωνία μας λειτουργεί ταξικά και πως οι ευκαιρίες δίνονται σε αυτούς που έχουν ήδη εξασφαλισμένη πρόσβαση σε κάθε μορφής εξουσία. Εάν θέλουμε να σπάσουμε αυτή την αναχρονιστική αλυσίδα, θα πρέπει να υιοθετήσουμε τρόπους με τους οποίους θα δώσουμε στους νέους τη δυνατότητα να νιώσουν από νωρίς ότι έχουν δύναμη και διαθέτουν πρόσβαση σε όλους τους πιθανούς χώρους. Αρκεί να το θελήσουν και να το προσπαθήσουν.

Υπάρχει και κάτι ακόμα: σήμερα επιχειρήσεις όπως η Microsoft είναι πρωτίστως υπεύθυνοι εταιρικοί δρώντες. Διέπονται από ισχυρές αξίες και παίρνουν ενεργά θέση σε κρίσιμα ζητήματα της εποχής μας, όπως η σημασία της συμπερίληψης, η προσβασιμότητα, η προστασία του περιβάλλοντος και άλλα πολλά. Επίσης προσφέρουν δυνατότητες εκπαίδευσης και εξέλιξης και σε προσωπικό επίπεδο και σύνδεσης με την παγκόσμια κοινότητα των εργαζομένων τους. Με άλλα λόγια, με τον τρόπο τους εκπαιδεύουν και διευρύνουν τους ορίζοντες των εργαζομένων τους – κάτι από το οποίο μπορούν οι νέοι να κερδίσουν πολλά, έστω και με μια σύντομη πρώτη επαφή.
Ταυτόχρονα, η θεσμοθέτηση των προγραμμάτων μαθητείας θα βοηθήσει πολύ και τις ελληνικές επιχειρήσεις: όχι γιατί θα τους προσφέρει φθηνή ή δωρεάν εργασία όπως λανθασμένα ισχυρίζονται κάποιοι. Κυρίως γιατί θα τους δώσει τη δυνατότητα να ανιχνεύσουν έγκαιρα νέα ταλέντα και μελλοντικά στελέχη. Κάποιοι φοιτητές που θα εμπλακούν σε ένα πρότζεκτ υπό καθεστώς μαθητείας μπορούν αργότερα να αποτελέσουν μια δυναμικά εξελισσόμενη ομάδα εργαζομένων στην αιχμή της καινοτομίας και των νέων τάσεων. Αν οι ελληνικές επιχειρήσεις θέλουν να παραμένουν ανταγωνιστικές στον διεθνή στίβο, θα πρέπει να αναζητούν τους καλύτερους, τους πλέον καταρτισμένους και τους πιο ανταγωνιστικούς αποφοίτους – και να τους αμείβουν αντίστοιχα. Και η Ελλάδα, μια χώρα που έχασε το τρένο στις τρεις πρώτες Βιομηχανικές Επαναστάσεις, θα μπορέσει να ανεβεί για τα καλά στο τρένο της 4ης, εάν συνειδητοποιήσει πως η διαφορά εντοπίζεται στο ανθρώπινο κεφάλαιο. Για αυτό η πολιτεία θα πρέπει να βρει τρόπους για να θεσμοθετήσει τη μαθητεία στην συντριπτική πλειονότητα των ανωτάτων σχολών της χώρας μας, αξιοποιώντας στοιχεία και πρακτικές από τη διεθνή εμπειρία και να κρατήσει αυτό το ταλέντο στη χώρα μας.

* Ο κ. Θεοδόσης Μιχαλόπουλος είναι διευθύνων σύμβουλος της Microsoft Ελλάδας, Κύπρου και Μάλτας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή