«Υπερωρίες» και στη μερική απασχόληση, με σπαστό ωράριο, εισάγει υπό προϋποθέσεις το εργασιακό σχέδιο νόμου που δημοσιοποιήθηκε και ήδη έχει προκαλέσει έντονες αντιπαραθέσεις όχι μόνο για τις εμβληματικές του παρεμβάσεις, αλλά και για μια σειρά διατάξεων που αρχικά πέρασαν στα… ψιλά.
Σύμφωνα με το άρθρο 56, το οποίο ρυθμίζει την πρόσθετη εργασία στη μερική απασχόληση ως εξής: «Η πρόσθετη εργασία μπορεί να παρασχεθεί, εφόσον συμφωνεί ο εργαζόμενος, και κατά ωράριο που δεν είναι συνεχόμενο σε σχέση με το συμφωνημένο ωράριο της ίδιας ημέρας, υπό την επιφύλαξη των διατάξεων περί ημερήσιας ανάπαυσης».
Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι ο εργαζόμενος με 4ωρη για παράδειγμα απασχόληση, εφόσον του ζητηθεί και συμφωνήσει, θα μπορεί να δουλέψει έως και για επιπλέον 4 ώρες, και μάλιστα, με σπαστό ωράριο. Δηλαδή, το πρώτο τετράωρο το πρωί και το άλλο το απόγευμα. Βασική προϋπόθεση είναι η συμφωνία του εργαζομένου, ενώ υπάρχει και ο όρος να μην παραβιάζονται οι διατάξεις περί ημερήσιας ανάπαυσης, ήτοι ελάχιστη ημερήσια ανάπαυση 11 συνεχών ωρών, για κάθε περίοδο 24 ωρών. Η περίοδος αυτή των 24 ωρών έχει έναρξη την 00.01 και λήξη στις 24.00.
Να σημειωθεί ότι με την προτεινόμενη διάταξη διατηρείται η πρόβλεψη που ήδη ισχύει και αφορά το ανώτατο όριο πρόσθετης εργασίας στη μερική απασχόληση, έως τη συμπλήρωση του 8ώρου (πλήρες ημερήσιο ωράριο).
Οσον αφορά το κόστος, διατηρείται ως είχε το καθεστώς που νομοθετήθηκε το φθινόπωρο του 2019 για την προσαύξηση 12% στην αμοιβή της πρόσθετης εργασίας. Διατηρείται τέλος η πρόβλεψη ότι ο μερικώς απασχολούμενος μπορεί να αρνηθεί την παροχή εργασίας πέραν της συμφωνημένης, όταν η πρόσθετη εργασία λαμβάνει χώρα κατά συνήθη τρόπο.
Με το άρθρο 61 θεσμοθετείται η άδεια άνευ αποδοχών για εργαζομένους πλήρους ή μερικής απασχόλησης, κατόπιν ατομικής έγγραφης συμφωνίας με τον εργοδότη. Το καινούργιο στη διάταξη αυτή είναι ότι δίνεται η δυνατότητα για άδεια άνευ αποδοχών, έπειτα από αίτημα και του εργοδότη, με τους ειδικούς να επισημαίνουν ότι είναι πιθανότατα εμπνευσμένη από τις νέες ανάγκες που γέννησε η πανδημία στην εγχώρια αγορά, όπως η αναγκαστική άδεια. Βάσει των προτεινόμενων αλλαγών, η άδεια άνευ αποδοχών μπορεί να έχει διάρκεια έως ένα έτος, ενώ μπορεί και να παραταθεί με νεότερη συμφωνία των μερών. Κατά τη διάρκεια της άδειας, η σύμβαση εργασίας τίθεται σε αναστολή και δεν οφείλονται ασφαλιστικές εισφορές. Η έγγραφη συμφωνία αναρτάται στο Π/Σ «Εργάνη» και αντίγραφό της γνωστοποιείται στον ΕΦΚΑ. Μετά τη λήξη της, αναβιώνουν όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις των μερών εκ της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας.
Οι άδειες
Με άλλο άρθρο επεκτείνεται το διάστημα κατά το οποίο μπορεί να λάβει ο εργαζόμενος την ετήσια άδειά του, έως τον Μάρτιο του επόμενου έτους. Ο χρόνος χορήγησης των αδειών καθορίζεται κατόπιν συμφωνίας μεταξύ μισθωτών και εργοδότη, ενώ οι μισοί τουλάχιστον από τους μισθωτούς πρέπει να πάρουν άδεια μέσα στο χρονικό διάστημα από 1 Μαΐου μέχρι 30 Σεπτεμβρίου. Ο εργοδότης υποχρεούται να χορηγήσει την άδεια εντός δύο μηνών από το χρονικό σημείο κατά το οποίο διατυπώθηκε το σχετικό αίτημα. Αυτό που μεταβάλλεται είναι η χρονική περίοδος χορήγησης της άδειας, καθώς ορίζεται ρητά πως η δικαιούμενη, κατ’ έτος, άδεια πρέπει να εξαντλείται μέχρι το πρώτο τρίμηνο του επόμενου ημερολογιακού έτους.