Oι κυβερνήσεις, που διαπιστώνουν εντόνως ότι η πανδημία διεύρυνε την εισοδηματική ανισότητα, επεκτείνουν το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας και σε ορισμένες περιπτώσεις διερευνούν πιο τολμηρούς τρόπους αντιμετώπισης της ανισορροπίας. «Μετά την πανδημία η ενδεδειγμένη επένδυση είναι να επαναδιαπραγματευθούμε το κοινωνικό συμβόλαιο», δήλωσε ο Φρανσίσκο Φερέιρα, διευθυντής του Διεθνούς Ινστιτούτου Ανισοτήτων στη Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου. Τα προγράμματα στήριξης οδηγούν σε ανάκαμψη τις μεγάλες οικονομίες μετά το τρομερό 2020 και το ΔΝΤ προβλέπει αύξηση 6% φέτος, ποσοστό πρωτόγνωρο από τη δεκαετία του 1970. Στις ΗΠΑ τα στοιχεία του Απριλίου έδειξαν ότι η ανεργία μεταξύ των λευκών μειώθηκε από 14,1% πριν από ένα χρόνο σε 5,3%. Η ανεργία των μαύρων μειώθηκε μόνο από 16,7% σε 9,7%. Εκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ τον Μάρτιο για το έμφυλο χάσμα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι για να επιτευχθεί ισότητα γυναικών και ανδρών στην πολιτική εξουσία και στις οικονομικές ευκαιρίες θα χρειαστούν σήμερα 135,6 χρόνια κατά μέσον όρο έναντι των 99,5 χρόνων το 2020 προ πανδημίας.
Η πανδημία εντείνει τις υφιστάμενες ανισότητες: λόγου χάριν, οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι, με μεγάλη συγκέντρωση στον κλάδο των υπηρεσιών, πλήττονται περισσότερο από τα περιοριστικά μέτρα. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι κυβερνήσεις απαντούν αποφασιστικά, όπως π.χ. με το πρόγραμμα του Τζο Μπάιντεν για την οικογένεια ύψους 1,8 τρισ. δολαρίων, που αναμένεται να βγάλει από τη φτώχεια πάνω από 5 δισ. παιδιά. Απήχηση βρίσκει και η πρόταση της Ουάσιγκτον για ελάχιστο φόρο 15% σε διεθνή κλίμακα για τα εταιρικά κέρδη. Οι οικονομολόγοι πιστεύουν πως αυτές οι πολιτικές θα μπορούσαν να σηματοδοτήσουν την απομάκρυνση από την εποχή των Ρέιγκαν-Θάτσερ, των υπέρμαχων του λιγότερου κράτους, που κυριάρχησε στη σκέψη των χρηματοπιστωτικών αγορών τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.
Το ΔΝΤ θα λαμβάνει καλύτερα υπόψη τους κινδύνους που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, την ανισότητα και τα δημογραφικά στοιχεία στις οικονομικές του εκτιμήσεις. Παρακινεί δε τις προηγμένες οικονομίες να χρησιμοποιήσουν την προοδευτική φορολογία για να μετριάσουν τις ανισότητες, που αποκαλύφθηκαν περαιτέρω λόγω κορωνοϊού, ενώ χώρες όπως η Ουαλλία εξετάζουν την πιο ριζοσπαστική προσέγγιση για την αναδιανομή του πλούτου, το καθολικό βασικό εισόδημα. Το αν κάτι από όλα αυτά ισοδυναμεί με πραγματική αλλαγή είναι συζητήσιμο. «Είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε εάν οι φωτισμένες πολιτικές οδηγήσουν και σε μεταμόρφωση», τονίζει η Τίνα Φόρνταμ, αρμόδια της παγκόσμιας πολιτικής στρατηγικής στην εταιρεία συμαβούλων Avonhurst. «Αλλά αν δεν χρησιμοποιήσουμε την ευκαιρία που μας δίδεται από την κρίση πανδημίας για να βελτιώσουμε τα πράγματα, τότε θα αρχίσουμε να ανησυχούμε πολύ για την αναβίωση του λαϊκισμού στις επόμενες εκλογές».