Oχι μόνο κόβουν την πίστωση, αλλά ζητούν και προπληρωμή των παραγγελιών από τους πελάτες τους. Ο λόγος για τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα και τα νέα συναλλακτικά ήθη που έχει επιφέρει η πανδημία, αλλά πιθανόν και τα παθήματα των προηγούμενων ετών, όταν κατά τη διάρκεια της δεκαετούς χρηματοοικονομικής κρίσης, πολλές απαιτήσεις εταιρειών δεν εισπράχθηκαν ποτέ. Ακόμη πάντως και αν δίνουν πίστωση, έχει μειωθεί σημαντικά σε σχέση με πέρυσι, αλλά και σε σύγκριση με την προ CΟVID-19 εποχή. Τα παραπάνω προκύπτουν, μεταξύ άλλων, από την ευρωπαϊκή έκθεση για τις πληρωμές 2021 (European Payment Report), που δημοσιοποίησε χθες η Intrum και αφορά 29 ευρωπαϊκές χώρες.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την έκθεση, 40% των ελληνικών επιχειρήσεων που συμμετείχαν στην έρευνα, στο ερώτημα ποια μέτρα λαμβάνουν έναντι των εκπρόθεσμων πληρωμών, δήλωσαν ότι ζητούν από τους πελάτες τους να προπληρώσουν. Αξίζει να σημειωθεί ότι πέρυσι το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 23%. Μάλιστα, η προπληρωμή αποτελεί το μόνο μέσο «προστασίας» στο οποίο καταγράφονται ανοδικές τάσεις το 2021 σε σύγκριση με το 2020. Το αμέσως επόμενο δημοφιλέστερο μέσο προστασίας είναι η διενέργεια πιστοληπτικού ελέγχου στην επιχείρηση. Αυτό επιλέγει φέτος το 31% των επιχειρήσεων, έναντι 40% πέρυσι. Σε είσπραξη των χρεών προχωρά το 27% έναντι 34% πέρυσι.
Την αυξανόμενη ανησυχία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα για πιθανή διεύρυνση των επισφαλειών επιβεβαιώνει κι ένα ακόμη εύρημα της έκθεσης της Intrum. Σχεδόν μία στις τέσσερις επιχειρήσεις (έναντι 14% πέρυσι) δεν διαπραγματεύεται τους όρους πληρωμών όταν ένας πελάτης ζητήσει μεγαλύτερο χρόνο πληρωμής. Από την άλλη, έχει μειωθεί σημαντικά το ποσοστό των επιχειρήσεων που σε ανάλογο αίτημα προσφέρουν αναθεωρημένους όρους: το 2021 υποχώρησε σε 29%, από 42% το 2020. Η μειωμένη ρευστότητα αποτρέπει επίσης την προσφορά έκπτωσης ως εναλλακτική για τον πελάτη που ζητεί μεγαλύτερο χρόνο για την αποπληρωμή των οφειλών του (φέτος την επιλέγει το 25% έναντι 53% το 2020). Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι βαίνει αυξανόμενο το ποσοστό των επιχειρήσεων που διαβλέπει κίνδυνο για εκπρόθεσμες ή ακόμη και για μηδενικές πληρωμές από τους οφειλέτες κατά τους επόμενους 12 μήνες. Το 66% θεωρεί ότι είναι αυξανόμενος αυτός ο κίνδυνος, έναντι 35% το 2020 και 12% το 2019, το 21% ότι είναι σταθερός και μόλις το 13% ότι είναι μειούμενος ο κίνδυνος.
Κι αυτό διότι οι εταιρείες εκτιμούν ότι θα αντιμετωπίσουν προβλήματα ρευστότητας ακόμη και οι πελάτες τους που σήμερα είναι συνεπείς. Αυτή, μάλιστα, θεωρούν ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση (47%) που θα αντιμετωπίσουν οι συνεπείς πελάτες τους κατά τους επόμενους 12 μήνες. Το γεγονός, μάλιστα, ότι τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη μειώθηκε η διαφορά μεταξύ των συμφωνηθέντων χρόνων πληρωμής και των πραγματικών χρόνων πληρωμής δεν αντιμετωπίζεται ως βήμα προς τη συνέπεια. Σημειώνεται εδώ ότι ο συμφωνηθείς χρόνος πληρωμής μεταξύ επιχειρήσεων είναι κατά μέσον όρο 44 ημέρες και ο πραγματικός 57 (διαφορά 13 ημέρες έναντι 16 το 2020). Οι συγγραφείς της έκθεσης διατυπώνουν ανησυχία σχετικά με το πόσο αποτυπώνει την πραγματικότητα αυτή η μείωση, υποστηρίζοντας ότι σε αρκετές περιπτώσεις ήταν οι κρατικές ενισχύσεις που οδήγησαν σε αυτή τη μείωση. Κρατικές ενισχύσεις που δεν θα ισχύσουν διά παντός. Ποια είναι η μεγαλύτερη επίπτωση από την καθυστέρηση πληρωμών; Δυστυχώς, οι θέσεις εργασίας. Σύμφωνα με την έκθεση, το 50% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και το 34% των μεγάλων επιχειρήσεων δεν θα προχωρήσουν σε προσλήψεις προσωπικού, ενώ το 39% των ΜμΕ και το 31% των μεγάλων προχωράει σε απολύσεις.