Σε δώδεκα από οκτώ που είναι σήμερα θα αυξηθούν τα καθεστώτα του νέου αναπτυξιακού νόμου τον οποίο αναμένεται να καταθέσει στη Βουλή τις αμέσως επόμενες ημέρες το υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων, με βασικό στόχο να είναι συμβατός με τις προβλέψεις του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και κυρίως να αξιοποιεί τους πόρους του αντίστοιχου ταμείου, αλλά και του νέου ΕΣΠΑ της προγραμματικής περιόδου 2021 – 2027.
Το μεγάλο στοίχημα, βεβαίως, είναι να ολοκληρώνονται εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών οι διαδικασίες ένταξης των επενδυτικών σχεδίων στον αναπτυξιακό νόμο και εν συνεχεία να ολοκληρώνονται εντός των αρχικών χρονοδιαγραμμάτων και οι σχετικές επενδύσεις, προκειμένου να δημιουργηθούν τα προσδοκώμενα οφέλη στην κοινωνία και την οικονομία. Οι αναπτυξιακοί νόμοι που προηγήθηκαν σε πολύ μικρό βαθμό το πέτυχαν αυτό, με τις αιτίες να βρίσκονται τόσο στον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης όσο και συχνά στους ίδιους τους επενδυτές. Πρόσφατα, άλλωστε, θεσπίστηκε ρύθμιση με τροπολογία του υπουργείου Ανάπτυξης η οποία παρέχει διευκολύνσεις για την «αναβίωση» επενδύσεων που έμειναν στη μέση και είχαν ενταχθεί στον αναπτυξιακό νόμο του 1982!
Αλλο παράδειγμα μη επιτυχημένης παρέμβασης ήταν ο αναπτυξιακός νόμος 3299/2004, στον οποίο είχαν ενταχθεί χιλιάδες επενδύσεις για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών, δημιουργώντας ελάχιστες θέσεις εργασίας. Συγκεκριμένα, στο διάστημα από τις αρχές Ιανουαρίου 2011 έως τα τέλη Μαΐου 2012 είχαν εκδοθεί 460 αποφάσεις ένταξης υπαγωγής επενδυτικών σχεδίων για φωτοβολταϊκά και άλλες μικρές εγκαταστάσεις ΑΠΕ, με το σύνολο των ενισχύσεων να ανέρχεται σε 224,5 εκατ. ευρώ και να δημιουργούνται συνολικά 84 θέσεις εργασίας.
Στους δύο τελευταίους αναπτυξιακούς νόμους, τον 3908/2011 και τον 4399/2016, τους αναπτυξιακούς νόμους της κρίσης, τα βασικά προβλήματα για τη μη υλοποίηση των σχεδίων ήταν η έλλειψη κεφαλαίων που θα κάλυπταν την ίδια συμμετοχή. Ετσι, εντάσσονταν ακόμη και επενδύσεις που δεν πληρούσαν το κριτήριο της αύξησης της απασχόλησης ή απουσίαζαν τα επενδυτικά σχέδια στο καθεστώς των λεγόμενων επενδύσεων μείζονος μεγέθους (επενδυτικά σχέδια άνω των 20 εκατ. ευρώ), καθεστώς το οποίο καθιέρωσε ο 4399/2016.
Στόχος του αναπτυξιακού νόμου «Ελλάδα 2.0», όπως θα ονομαστεί, είναι, σύμφωνα με την κυβέρνηση, η προσέλκυση επενδύσεων που θα προωθούν πέραν της γενικής επιχειρηματικότητας τον ψηφιακό και τεχνολογικό εκσυγχρονισμό, την έρευνα και καινοτομία, την πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση επιχειρήσεων, τη δημιουργία περισσότερων και πιο εξειδικευμένων θέσεων εργασίας και γενικότερα την αύξηση του επενδυτικού κεφαλαίου της οικονομίας παράλληλα με τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της σε διεθνές επίπεδο.
Το επόμενο διάστημα αναμένεται επίσης να κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο που θα επιφέρει αλλαγές στον νόμο 3959/2011 για τον ανταγωνισμό, νομοσχέδιο στο οποίο θα ενσωματώνονται και διατάξεις της κοινοτικής οδηγίας 2019/1 που αφορά τις αρμοδιότητες των αρχών ανταγωνισμού.
Οι αλλαγές αυτές αναμένεται να αφορούν τον πειθαρχικό έλεγχο των μελών της Επιτροπής Ανταγωνισμού, τροποποιώντας διατάξεις που είχε εισαγάγει η προηγούμενη κυβέρνηση και οι οποίες είχαν προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων. Επίσης, θα προβλέπεται η δυνατότητα χρήσης της διαδικασίας διευθέτησης διαφορών (σ.σ. ομολογία συμμετοχής σε καρτέλ και παραίτηση στη συνέχεια από ένδικα μέσα, η οποία «επιβραβεύεται» με μείωση κατά 15% των προστίμων που θα επιβάλλονταν σε διαφορετική περίπτωση) και στις περιπτώσεις της κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης και των κάθετων συμπράξεων (σήμερα προβλέπεται μόνο για τις οριζόντιες συμπράξεις), ενώ αλλαγές αναμένονται και στους κανόνες παραγραφής.
Τέλος, προωθείται η ενοποίηση της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΑΔΗΣΥ) και της Αρχής Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών (ΑΕΠΠ), καθώς κρίθηκε ότι το μεν προσωπικό της πρώτης παραμένει ανεκμετάλλευτο, η δε δεύτερη έχει πολύ μεγάλο φόρτο εργασίας.