Γεννάει μεγάλο προβληματισμό και ανησυχία η τελευταία επιστημονική έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή και την εξ αυτής προκαλούμενη απόγνωση. Η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι αδιαμφισβήτητα υπεύθυνη για την υπερθέρμανση του πλανήτη, σύμφωνα με τα συμπεράσματα 234 επιστημόνων από 66 χώρες. Πέραν τούτου, οι άνθρωποι έχουν εκπέμψει αρκετά αέρια του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, προκαλώντας ακόμα πιο συχνά ακραία φαινόμενα, όπως η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, οι πλημμύρες, η λειψυδρία και οι άγριες πυρκαγιές για τις δεκαετίες ή ίσως και τους αιώνες που θα έλθουν. Αλλά η έκθεση του ΟΗΕ ρίχνει το γάντι και στον κόσμο των χρηματοπιστωτικών ομίλων, ζητώντας τους να αντιδράσουν.
Είναι δεδομένο ότι η προθυμία των εν λόγω επιχειρήσεων να ασχοληθούν με την κλιματική αλλαγή έχει ενισχυθεί. Οι επενδυτές διαθέτουν αρκετές επιλογές, όπως ο φορέας Climate Action 100+, π.χ., όπου περισσότεροι από 615 ομόλογοί τους με κεφάλαια υπό διαχείριση της τάξεως των 55 δισ. δολ. ασκούν πιέσεις στους μεγάλους ρυπαντές να επισπεύσουν την απορρύπανση. Ολοένα και περισσότερες είναι οι τράπεζες οι οποίες αρνούνται να χρηματοδοτήσουν συγκεκριμένους τύπους εξόρυξης ορυκτών καυσίμων και σταθμών παραγωγής ενέργειας, ενώ και οι ίδιες δέχονται πιέσεις να ορίσουν ευρύτερους στόχους μηδενικού ανθρακικού αποτυπώματος από τον πρώην διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας, Μαρκ Κάρνεϊ, μεταξύ άλλων.
Ωστόσο, μεγάλο μέρος του έργου αυτού είτε είναι αποσπασματικό είτε σταδιακά διογκούμενο, αν και αυτό αρχίζει να αλλάζει. Η βρετανική ασφαλιστική εταιρεία Prudential έχει επινοήσει σχέδιο για την εξαγορά και το κλείσιμο σχετικά νέων ηλεκτροπαραγωγικών σταθμών, που χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα και βρίσκονται σε αρκετές ασιατικές χώρες, με ορίζοντα 15ετίας, αντί να αφήσει να λειτουργούν 30 χρόνια, όπως είναι οι προδιαγραφές τους. Η Ασιατική Τράπεζα Αναπτύξεως τίθεται επικεφαλής της υλοποίησης της ιδέας, η οποία συνίσταται στο να δοθεί το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλαίου από ιδιώτες και το δημόσιο να αναλάβει μόνον το ρίσκο. Σήμερα, στόχος δεν είναι απλά να βρεθούν τρόποι μείωσης όσο το δυνατόν γρηγορότερα των ρύπων, αλλά και να υπάρξει προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Π.χ., η αποκατάσταση δασών εν γένει και μαγκρόβιων δασών ειδικότερα, μπορεί να απομονώσει διοξείδιο του άνθρακα και να προσφέρει προστασία από την υψηλή θερμοκρασία, τις ξηρασίες και τις πλημμύρες. Αλλά αυτές οι λεγόμενες φυσικές λύσεις απαιτούν σχεδόν 8 τρισ. δολάρια έως το 2050, ήτοι τετραπλάσια κεφάλαια από όσα μέχρι σήμερα έχουν επενδυθεί, βάσει άλλης πρόσφατης μελέτης του ΟΗΕ. Οι δε κυβερνήσεις καλύπτουν το 86% από αυτό. Οι τραπεζίτες είναι ακριβώς οι άνθρωποι που διαθέτουν την αναγκαία δημιουργικότητα για να επινοήσουν τους τρόπους διοχέτευσης πόρων στην επίτευξη τόσο ευρέων λύσεων για την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος.