Η αναταραχή στο Αφγανιστάν θα απορροφήσει την προσοχή των ηγετών του κόσμου τους επόμενους μήνες, όπερ σημαίνει ότι θα είναι δυσκολότερο να συσπειρωθούν οι δυνάμεις ενόψει της κρίσιμης Συνδιάσκεψης COP26 για το κλίμα τον Νοέμβριο – εν τω μεταξύ αναμένεται η διαδικασία αυτή να λειτουργήσει ως ένας πολύ σοβαρός μοχλός για όλες τις χώρες του κόσμου προκειμένου να παρουσιάσουν πιο φιλόδοξα σχέδια για τη μείωση των αερίων ρύπων. Εάν, όμως, η προσπάθεια αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης ναυαγήσει, δεν θα είναι μόνον ότι ο πλανήτης θα ψηθεί με ακόμα πιο πολλά και ακραία φαινόμενα, ανάλογα με όσα ζήσαμε τους τελευταίους μήνες. Είναι πως θα υπάρξουν μυριάδες επιπτώσεις στις διεθνείς κεφαλαιαγορές, όπως το ότι θα μειωθούν οι επενδύσεις σε τεχνολογίες μηδενικών και χαμηλών εκπομπών και ότι η τιμή των ρύπων, που αυξήθηκε δραστικά το 2020, ίσως υποχωρήσει. Επιπλέον, χωρίς άμεση κινητοποίηση για να αμβλυνθούν οι παρενέργειες στον πλανήτη, ο κόσμος θα βρεθεί να σωρεύει μαζικά σοβαρά προβλήματα στη δημοσιονομική και την οικονομική σφαίρα. Η Κίνα, η Ρωσία και άλλα κράτη με αυταρχικά καθεστώτα θα επιδιώξουν να εκμεταλλευθούν την ταπείνωση της Αμερικής στο Αφγανιστάν.
Το επιχείρημά τους ότι η Δύση βρίσκεται σε παρακμή και ότι οι υποσχέσεις της δεν μπορούν να γίνουν πιστευτές θα μπορούσε να εξελιχθεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία, εάν τρίτες χώρες διαπίστωναν προς τα πού φυσά ο άνεμος και έκαναν στροφή. Σε μια τέτοια περίπτωση η παγκόσμια τάξη, η οποία έχει προσφέρει τις τελευταίες δεκαετίες σταθερότητα για το εμπόριο και τις επενδύσεις, θα κλονιζόταν. Εντούτοις, η Δύση έχει παράλληλα την ευκαιρία να ανασυγκροτηθεί μετά την πανωλεθρία στο Αφγανιστάν. Θα πρέπει να επιδιώξει να δημιουργήσει μια νέα παγκόσμια τάξη, έναν κεντρικό πυλώνα για την προστασία του πλανήτη.
Θέτοντας στο επίκεντρο την κλιματική αλλαγή στο πλαίσιο της στρατηγικής για τη μετά την επικράτηση των Ταλιμπάν εποχή, η μάχη για την περιστολή της υπερθέρμανσης θα αποκτήσει μεγαλύτερη ισχύ και στοχοπροσήλωση αντί να περιθωριοποιηθεί, μια και οι ηγέτες αγωνιούν για τη στρατιωτική τους αδυναμία. Αυτό μοιάζει με τη σύγχρονη εκδοχή της Pax Americana (Αμερικανική Ειρήνη), άνευ του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ας την ονομάσουμε Πλανητική Ειρήνη. Και ίσως να μπορούσε να βρει μεγάλη αποδοχή σε όλο τον κόσμο, δεδομένης της χρονικής συγκυρίας. Στην καρδιά της Πλανητικής Ειρήνης θα εδράζονται βασικές αξίες όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η έννομη τάξη, η ζωτικότητα της οικονομίας, η παγκόσμια δικαιοσύνη και η προστασία της Γης. Μια ρεαλιστικότερη και ταπεινότερη προσέγγιση των στρατιωτικών επεμβάσεων θα ήταν αναγκαία.
Η Δύση πιο εύκολα δικαιολογεί τις στρατιωτικές δαπάνες παρά εκείνες που απαιτούνται για την άσκηση της ήπιας δύναμής της. Θα χρειαστεί να ασκηθούν πιέσεις, να διοχετευθούν και υψηλότερες επενδύσεις προς τις αναπτυσσόμενες χώρες για να αναπτυχθούν με περιβαλλοντικά φιλικό τρόπο. Αυτό το σκεπτικό, τέλος, βρίσκεται πίσω από την πρωτοβουλία των «επτά» ονόματι B3W ή «Ξανακτίζοντας έναν καλύτερο κόσμο», η οποία θα χρηματοδοτηθεί από δημόσιους πόρους και ιδιωτικά κεφάλαια.