• Κυριαρχεί σε διεθνές επίπεδο η τάση για μείωση του φορολογικού συντελεστή στα κέρδη των νομικών προσώπων από επιχειρηματική δραστηριότητα. Στη σύνοδο G7 που έλαβε χώρα στις αρχές του έτους, εκφράσθηκε η πρόθεση για εναρμόνιση του ισχύοντος συντελεστή σε ποσοστό 15%. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι επτά από τις πλέον ανεπτυγμένες οικονομίες παγκοσμίως έχουν αναγνωρίσει ότι η έλλειψη εναρμόνισης επιφέρει αρνητικές συνέπειες στην εγχώρια αγορά εργασίας και ανάπτυξης εν γένει κυρίως λόγω της τεχνητής απομάκρυνσης του παραγόμενου πλούτου προς φορολογικούς παραδείσους. Περαιτέρω, οι δηλώσεις της συνόδου G7 έρχονται σε μια περίοδο κατά την οποία οι ΗΠΑ μετά και την αλλαγή στην πολιτική ηγεσία εξετάζουν την αύξηση του φορολογικού συντελεστή από 21% σε έως 28%. Σημειώνεται όμως ότι ενδεχόμενη εφαρμογή των προθέσεων της συνόδου G7 για εναρμόνιση του φορολογικού συντελεστή θα είναι χρονοβόρα καθώς απαιτούνται αρκετές διαδικασίες και διαβουλεύσεις μέχρι να προετοιμαστεί πλήρως το πλαίσιο εφαρμογής, ωστόσο θετική εξέλιξη αποτελεί από μόνη της η δήλωση πρόθεσης εναρμόνισης των φορολογικών συντελεστών.
• Την τελευταία εικοσαετία ο συντελεστής φορολογίας των κερδών νομικών προσώπων μειώθηκε στις 94 από τις 111 χώρες που παρακολουθούνται από τον ΟΟΣΑ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν καταγραφεί από τον ΟΟΣΑ, ο μέσος όρος του φορολογικού συντελεστή μειώθηκε φέτος στο 20% ακολουθώντας πτωτική πορεία, καθώς το 2000 ο αντίστοιχος μέσος όρος ήταν 28,3%. Και στην Ελλάδα ο συντελεστής μειώθηκε από το 24% στο 22%. Τα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας έρχονται σε συνέχεια της πρωτοβουλίας του ΟΟΣΑ ώστε τα μέλη του να αναβαθμίσουν τα φορολογικά τους συστήματα με σκοπό να τερματιστεί η προσπάθεια των κρατών να προσελκύσουν επενδύσεις με χαμηλότερους συντελεστές και να αποφευχθούν τα κενά που υπάρχουν και εκμεταλλεύονται οι πολυεθνικές εταιρείες για να μειώσουν τους φόρους που καταβάλλουν.
• Οι φορολογούμενοι που εργάζονται σε διαφορετική χώρα από αυτή που διατηρούν τη φορολογική τους κατοικία συνεχίζουν να επωφελούνται από τα φορολογικά προνόμια της χώρας στην οποία έχουν τη φορολογική τους κατοικία. Πιο συγκεκριμένα, Βέλγος φορολογούμενος που εργάζεται στο Λουξεμβούργο και εκμισθώνει ακίνητη περιουσία και στις δύο χώρες αμφισβήτησε τον τρόπο με τον οποίο η φορολογική αρχή του Βελγίου υπολόγισε τον οφειλόμενο φόρο. Σε συνέχεια των ανωτέρω, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε προδικαστικό ερώτημα που τέθηκε, έκρινε ότι τυχόν απώλεια των φορολογικών προνομίων που ισχύουν στη χώρα όπου ο φορολογούμενος διατηρεί τη φορολογική του κατοικία λόγω λήψης εισοδήματος σε άλλη χώρα θα ερχόταν σε αντίθεση με την αρχή της ελεύθερης μετακίνησης των εργαζομένων που ισχύει στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επιπλέον, το Δικαστήριο έκρινε ότι το γεγονός πως ο φορολογούμενος δεν λαμβάνει σημαντικό εισόδημα στη χώρα της φορολογικής κατοικίας, ότι επωφελήθηκε από τα φορολογικά προνόμια του κράτους στο οποίο εργάζεται και ότι δικαιούται έκπτωση φόρου ίση με τα φορολογικά προνόμια που απώλεσε, δεν επηρεάζουν την ανωτέρω απόφασή του.
• Διαφορετική μεταχείριση προβλέπεται από τον νόμο ως προς την έκπτωση δαπανών κατά τη φορολογία εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα, ανάλογα εάν χαρακτηρίζονται ως δαπάνες εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, χορηγίες ή δωρεές. Οι δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης δεν πρέπει να συγχέονται με την έννοια της δωρεάς ή της χορηγίας, καθόσον οι εν λόγω δράσεις αφορούν την ενσωμάτωση στον τρόπο λειτουργίας της επιχείρησης διαδικασιών για την ένταξη κοινωνικών, περιβαλλοντικών και δεοντολογικών πτυχών, απέκλεισε δε από αυτές τη φιλανθρωπία, την απλή δωρεά ή τη χορηγία, όπως για παράδειγμα τις φιλανθρωπικές δράσεις, τις εμπορικές χορηγίες μέσα από τις οποίες οι επιχειρήσεις προβάλλουν το σήμα ή τα προϊόντα τους και δράσεις οι οποίες αποσκοπούν στην επίτευξη δημόσιων σχέσεων. Και ενώ απαραίτητη προϋπόθεση για να εκπίπτουν οι δαπάνες ΕΚΕ σύμφωνα με τον ν. 4646/2019 συνιστά να εμφανίζει η εκάστοτε επιχείρηση κατά το αντίστοιχο φορολογικό έτος λογιστικά κέρδη χρήσης, δεν ισχύει το ίδιο για τις δαπάνες από χορηγίες που λαμβάνουν χώρα με σκοπό την προβολή της επιχείρησης και οι οποίες μπορούν εξίσου να εκπίπτουν φορολογικά. Δεδομένου ότι συνδέονται με κάποιο αντάλλαγμα που συνίσταται συνήθως στην προβολή και διαφήμιση της επιχείρησης, δύναται βασίμως να λογίζονται ως δαπάνες που λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο επιχειρηματικής δραστηριότητας, κατά τις συνήθεις εμπορικές συναλλαγές της επιχείρησης και προς το συμφέρον της. Τέλος, οι δωρεές, ήτοι απλές παροχές χωρίς την προσδοκία ανταλλάγματος, θεωρείται ότι δεν συνδέονται με την παραγωγική λειτουργία, δεν εξυπηρετούν επιχειρηματικό σκοπό προς το συμφέρον της επιχείρησης και ως εκ τούτου δεν εκπίπτουν αλλά θα πρέπει να αναμορφώνονται.