Στη χθεσινή αναμέτρηση της Μίλαν, η οποία έπαιξε στην έδρα της εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης για το Τσάμπιονς Λιγκ, οι περισσότεροι είδαν έναν αγώνα μεταξύ της πιο επιτυχημένης ποδοσφαιρικής ομάδας στη Γηραιά Ηπειρο και της κατόχου του περυσινού τίτλου στο ισπανικό πρωτάθλημα. Για τους παράγοντες του χρηματοπιστωτικού κόσμου ήταν ένα ντέρμπι ανάμεσα σε επενδυτικά χαρτοφυλάκια βραχυπρόθεσμων τοποθετήσεων με έδρα τη Νέα Υόρκη και σε επενδυτικά χαρτοφυλάκια με έμφαση στα εταιρικά ομόλογα με έδρα το Λος Αντζελες των ΗΠΑ. Ειδικότερα, ο επενδυτικός όμιλος Elliott Management ανέλαβε τον έλεγχο της Μίλαν το 2018, αφότου ο τότε Κινέζος ιδιοκτήτης της, Λι Γιονγκχόνγκ, χρεοκόπησε. Τον δε Ιούνιο η Ares Management Corporation εξασφάλισε το 34% στην Ατλέτικο Μαδρίτης.
Πρόκειται για δύο ομίλους που δραστηριοποιούνται στις λεγόμενες εναλλακτικές επενδύσεις (όπως καινοτομικά κεφάλαια, έργα τέχνης, εμπορεύματα, παράγωγα, ακίνητα κ.ά.), διαθέτουν πληθώρα κεφαλαίων και ενισχύουν σταδιακά την παρουσία τους στο δημοφιλέστερο σπορ του κόσμου. Αφού μέσα στα τελευταία είκοσι χρόνια τοποθέτησαν ρευστό στο ποδόσφαιρο ορισμένοι δισεκατομμυριούχοι φίλαθλοι, τα Αραβικά Εμιράτα και οι Κινέζοι επενδυτές, τώρα ήρθε η σειρά να ασχοληθούν μαζί του τα επενδυτικά χαρτοφυλάκια βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων τοποθετήσεων. Το τελευταίο παράδειγμα δεν είναι άλλο από τον οίκο 777 Partners με έδρα το Μαϊάμι των ΗΠΑ –και αυτός–, ο οποίος στις 23 του μηνός ανακοίνωσε ότι θα αγοράσει την ιταλική ποδοσφαιρική ομάδα Τζένοα.
Ορισμένοι, πάλι, έχουν χορηγήσει δάνεια για να μπορέσουν να επιβιώσουν οι πιο φημισμένες ποδοσφαιρικές ομάδες της Ευρώπης, ενώ κάποιοι τρίτοι έχουν αποκτήσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα για τη μετάδοση αγώνων, έχουν αγοράσει μικρότερες ομάδες ή μερίδια σε άλλες υπό τη μορφή επισφαλών περιουσιακών στοιχείων. Δεν λείπουν και άλλες επιλογές, όπως το να τοποθετήσουν κεφάλαια οι επενδυτικοί οίκοι σε μια ολόκληρη διοργάνωση, όπως έκανε ο όμιλος CVC Capital Partners με το ισπανικό πρωτάθλημα (LaLiga). Θα πρέπει να επισημανθεί ότι ανέκαθεν οι ποδοσφαιρικές ομάδες στη Γηραιά Ηπειρο είχαν τεράστια ανάγκη ρευστού, αλλά αυτή ακριβώς η κατάσταση εκτραχύνθηκε μετά την πανδημία. Το γεγονός ότι ακυρώθηκαν όλες οι διοργανώσεις αμέσως μόλις ξέσπασε ο κορωνοϊός, μεταφράστηκε σε άδεια γήπεδα, σε μαζικές απώλειες εσόδων από εισιτήρια και άλλες πηγές και εκδηλώσεις, καθώς και σε διόγκωση των χρεών. Κι αυτή η εκτίναξη των χρεών παρουσιάστηκε ακόμα και στις επιτυχέστερες των ομάδων. Ενας διαρκής κίνδυνος που σχετίζεται με το συγκεκριμένο άθλημα έχει να κάνει με το μάλλον δυσλειτουργικό επιχειρηματικό του μοντέλο.
Πολλοί από τους ενδιαφερόμενους επενδυτές είδαν τις προσπάθειές τους να ναυαγούν σε μια οικονομική δραστηριότητα η οποία επωμίζεται επαχθές χρέος, πληρώνει με πολύ ακριβούς μισθούς τους παίκτες της, ενώ βρίσκεται στο έλεος της εσωτερικής μικροπολιτικής και των έξαλλων οπαδών. Τέλος, ούτε οι αποδόσεις δείχνουν να είναι εγγυημένες, διότι μπορεί οι ομάδες να βρεθούν εκτός διοργάνωσης εάν δεν παίξουν όπως θα έπρεπε. Κι αυτό εγείρει ένα ερώτημα για τους Αμερικανούς επενδυτές σχετικά με το εάν το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο θα φθάσει ποτέ τις αποτιμήσεις των ομαδικών αθλημάτων στις ΗΠΑ.