Ενα «γεράκι» της δημοσιονομικής πολιτικής είναι ο διάδοχος του Ολαφ Σολτς που αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο των Οικονομικών, υποσχόμενος δημοσιονομική πειθαρχία και μειώσεις φόρων. Πρόκειται για τον Κρίστιαν Λίντνερ, επικεφαλής των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP), που αποτελεί πλέον εταίρο του νέου κυβερνητικού συνασπισμού στη Γερμανία. Είναι φανατικός υπέρμαχος των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας που προβλέπει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, όπως και της συγκράτησης του δημοσίου χρέους τόσο της Γερμανίας όσο και των υπόλοιπων χωρών-μελών της Ευρωζώνης.
Κατά των αυξήσεων στη φορολογία και υπέρ του «φρένου χρέους» ο νέος Γερμανός υπουργός Οικονομικών.
Ενδεικτικό των σκληρών θέσεών του είναι ότι πριν από τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου είχε δηλώσει πως το κόμμα του, το FDP, δεν επρόκειτο να συμμετάσχει σε οποιονδήποτε κυβερνητικό σχηματισμό αν σε αυτόν θα κυριαρχούσε πολιτική παράταξη που σχεδιάζει να αυξήσει τη φορολογία ή να ακυρώσει το λεγόμενο «φρένο χρέους» που έχει ενσωματωθεί στο γερμανικό σύνταγμα και εμποδίζει την αύξηση του δανεισμού της χώρας. Το επίμαχο «φρένο» έχει χαλαρώσει από την άνοιξη του 2020, όταν η πανδημία λειτούργησε ως καταλύτης και ως επιταχυντής εξελίξεων, αναγκάζοντας τη Γερμανία να αναθεωρήσει εν μια νυκτί πολλά από τα δόγματά της που έχουν αποτελέσει θέσφατα της οικονομικής πολιτικής της.
Μέσω αναρτήσεών του σε προσωπικούς του λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει, επίσης, δηλώσει απερίφραστα ότι θέλει μια στάση έναντι των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης σαφώς σκληρότερη από εκείνη της ΕΚΤ. Εχει επανειλημμένως υπογραμμίσει ότι η Φρανκφούρτη οφείλει να αντισταθεί στον «πειρασμό» και να μην τις στηρίξει τη στιγμή που ο πληθωρισμός κινείται ανοδικά. Προσφάτως δήλωσε χαρακτηριστικά πως αν η ΕΚΤ εγκλωβιστεί στη δημοσιονομική πολιτική των υπερχρεωμένων χωρών, «θα έχει πολύ περιορισμένα μέσα για να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό». Σύμφωνα με τον κ. Λίντνερ, η ανάσχεση του πληθωρισμού αποτελεί κοινωνική ευθύνη, καθώς ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός οδηγεί στη φτώχεια.
Ο Κρίστιαν Λίντνερ μπήκε στην πολιτική σε νεαρή ηλικία και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 2000 στο κοινοβούλιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας. Την ίδια χρονιά ίδρυσε την εταιρεία Moomax GmbH, για την οποία εξασφάλισε χρηματοδότες από εταιρείες που επενδύουν σε μη εισηγμένες, αλλά και κρατικές επιδοτήσεις από την τράπεζα KfW, που επιδοτεί νέες εταιρείες. Η εταιρεία του κατέρρευσε, όμως, όταν έσκασε η «φούσκα» των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας και ο ίδιος μιλάει για την αποτυχία του αυτή σαν ένα μάθημα που πήρε. Υποστηρίζει μάλιστα πως η Γερμανία πρέπει να ενθαρρύνει τον κόσμο να αναλαμβάνει ρίσκα.