Ανεφάρμοστο κρίνουν οι Ελληνες ηλεκτροπαραγωγοί το όριο εκπομπών ρύπων που θέτει η Κομισιόν για τις μονάδες φυσικού αερίου στην πρότασή της για το νέο taxonomy πράσινων επενδύσεων.
Στις θέσεις μάλιστα που διατύπωσαν μέσω του Συνδέσμου τους (ΕΣΑΗ) υποστηρίζουν ότι η πρόταση πλήττει τις νέες επενδύσεις σε μονάδες φυσικού αερίου, αφού καμία δεν πιάνει τα χαμηλά όρια των εκπομπών έως 270 γραμμαρίων CO2 ανά κιλοβατώρα που θέτει ως προϋπόθεση η πρόταση της Κομισιόν για την ένταξή τους στο Taxonomy, που θα ξεκλειδώσει και τη χρηματοδότησή τους. Σημειώνουν δε ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι «δεν μπορεί να τιμωρούνται χώρες όπως η Ελλάδα, η οποία έχει επιλέξει ένα πολύ σύντομο μονοπάτι απολιγνιτοποίησης».
Η πρόταση της Ε.Ε. πλήττει τις επενδύσεις σε νέες μονάδες φυσικού αερίου, λένε οι Ελληνες ηλεκτροπαραγωγοί.
Η προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση και την αναχρηματοδότηση μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύσιμο φυσικό αέριο κατά την τρέχουσα δεκαετία πρέπει να αποτελέσει βασικό κομμάτι της ευρωπαϊκής ταξινομίας και αυτό γιατί καμία άλλη διαθέσιμη τεχνολογία δεν μπορεί να προσφέρει τόσο σύντομα τόσο μεγάλη μείωση εκπομπών CO2 και ταυτόχρονα να συνεισφέρει στην ευστάθεια του συστήματος, προσφέροντας εφεδρείες και να διασφαλίσει την επάρκεια ισχύος και την αποφυγή μπλακ άουτ, τονίζει ο ΕΣΑΗ στην πρόταση που κατέθεσε στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ενόψει της διαπραγμάτευσης μεταξύ των κρατών – μελών. Το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τις μη ρεαλιστικές προϋποθέσεις που θέτει προκαλεί ανησυχία όσον αφορά την απόδοση του χαρακτηρισμού της μεταβατικής δραστηριότητας στις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με φυσικό αέριο, αναφέρει ο ΕΣΑΗ και προτείνει για τις νέες μονάδες να προβλέπεται όριο εκπομπών στο επίπεδο των 340 gCO2/kWh για όσο δεν υπάρχουν εμπορικά διαθέσιμες επαρκείς ποσότητες πράσινου Η2 μέσω δικτύων και αγορών. Το όριο αυτό να μειώνεται αυτόματα σε 270 gCO2/kWh τη χρονική στιγμή που θα καταστούν εμπορικά διαθέσιμες επαρκείς ποσότητες πράσινου καυσίμου. Οσον αφορά τη δεύτερη εναλλακτική για να χαρακτηριστεί μια μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ως μεταβατική δραστηριότητα, δηλαδή όριο εκπομπών στα 550 kgCO2/kW τον χρόνο, σημαίνει πρακτικά λειτουργία μιας νέας μονάδας για μόλις 1.600 ώρες περίπου τον χρόνο, σύμφωνα με τον ΕΣΑΗ, κάτι που οδηγεί στη μη βιωσιμότητα της επένδυσης, ιδίως κατά τα πρώτα κρίσιμα έτη της λειτουργίας της. Μία λύση θα ήταν το όριο των 550 kgCO2/kW τον χρόνο να επιτυγχάνεται ως μέσος όρος τουλάχιστον της 25ετίας, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχουν επαρκείς ποσότητες καυσίμων χαμηλών ή και μηδενικών εκπομπών. Εναλλακτικά, το όριο πρέπει να τεθεί στα 1.100 kgCO2/kW τον χρόνο για την περίοδο 2023-2035 και να μειώνεται κατόπιν σταδιακά, παράλληλα με την αποδεδειγμένη διείσδυση εναλλακτικών, πράσινων καυσίμων.
Ο ΕΣΑΗ σημειώνει επίσης ότι τα χρονικά όρια για τη διείσδυση του πράσινου υδρογόνου στην ηλεκτροπαραγωγή δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Με τα σημερινά δεδομένα δεν προκύπτει ότι το 2026 θα υπάρχει τόσο μεγάλη παραγωγή πράσινου υδρογόνου στην Ευρώπη (και δη για τους σκοπούς της ηλεκτροπαραγωγής) που να μπορεί να καλύψει το 30% της παραγωγής των νέων μονάδων φυσικού αερίου. Ούτε το 55% το 2030. Ασαφείς, σύμφωνα με τον ΕΣΑΗ, είναι οι προβλέψεις του σχεδίου σχετικά με τη διαδικασία αντικατάστασης ρυπογόνων μονάδων. Θα πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένη –με τη μορφή πίνακα– ποια ποσότητα ανθρακικής και πετρελαϊκής ισχύος θεωρείται ότι είναι προς αντικατάσταση σε κάθε χώρα, βάσει του εγκεκριμένου ΕΣΕΚ. Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι δεν μπορεί να τιμωρούνται χώρες όπως η Ελλάδα, η οποία έχει επιλέξει ένα πολύ σύντομο μονοπάτι απολιγνιτοποίησης, σημειώνει ο ΕΣΑΗ. Το όριο, τέλος, για την αναγνώριση ότι μία μονάδα δεν «επιβαρύνει σημαντικά» τους περιβαλλοντικούς στόχους και ειδικά τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής (do not significant harm – climate change mitigation) επιβάλλεται να αναπροσαρμοστεί σε 450 gCO2/kWh, ώστε να καταλαμβάνει ρεαλιστικά επίπεδα εκπομπών και των υφιστάμενων μονάδων φυσικού αερίου, οι οποίες είναι απολύτως αναγκαίες για το σύστημα.